Vol verwachting…

‘Het is al half mei toch?’ Ik vroeg het een paar dagen geleden aan mijn huisgenoten.
‘Nee, het is de negende’, antwoorde één van hen.
‘Dat is toch al half mei. Bijna…’

Ik heb een héél goed verhaal ingestuurd naar een wedstrijd, al zeg ik het zelf. Uitslag komt half mei. Bijna. Hoe meer de datum nadert, hoe onzekerder ik over mijn verhaal word. Ik lees hem nog maar een keer door, en nog een keer. Mijn conclusie is dat hij nog steeds best goed is. Best goed? Net zei ik nog héél goed, toch?

Ik word lid van de nieuwsbrief van de organisatie, stel dat ik de uitslag mis. Speur hun website af, is het soms al eerder bekend gemaakt? Het is bij wedstrijden niet standaard dat iedere deelnemer een antwoord krijgt. Zegt men. Ik ga ze volgen op Twitter. Geen tweet gemist?

Dan krijg ik een mail. Ik herken in de snelheid de naam van de organisatie. Yes. Eindelijk de uitslag! Ik open hem snel. Het is de nieuwsbrief. O ja, daar had ik me voor aangemeld… Voor de zoveelste keer open ik het mailtje waarin de bevestiging staat van ontvangst. Hierin staat toch echt: ‘Rond half mei’. Betwijfeld kijk ik dan nog maar een keer op de kalender. De twaalfde vandaag.

Het is al lang rond half mei, toch?

Zucht…