Schrijfdoelen en verleidingen

Gemiddeld genomen heb ik één dag per week de tijd om te schrijven. Omdat ik ook wel eens moet werken én omdat ik alleen kan schrijven als ik alleen thuis ben. En dat ben je, als moeder van drie kinderen, niet zo vaak. Meestal is mijn schrijfdag op dinsdag. Ik installeer me met laptop, thee en (soms) chocolade en hoop dat de inspiratie vanzelf komt. Vaak lukt dat, maar soms niet. En dan zijn de verleidingen van het wereldwijde web wel erg groot.

Even op Facebook kijken, Twitter. Het nieuws, het weer… Ineens is de webmail van mijn werk érg belangrijk. Afgelopen dinsdag had ik zo’n dag. Ik heb dan een verhaal (dat stiekem al klaar lag) naar een wedstrijd gestuurd. Ben begonnen aan een ander verhaal, voor een andere wedstrijd, waarbij ik na 440 woorden vond dat het wel af was (ik heb het nog maar niet verstuurd…) En dat terwijl ik eigenlijk een zelf-gesteld-doel wilde halen: 1.500 woorden schrijven voor boek-twee.

Heb ik er 50 geschreven? Ik denk het. Toen zat ik vast. Wat wil ik ook alweer beschrijven in dat boek? Welke onderwerpen wil ik aanhalen? De twijfel slaat toe. Gaat het lukken om toch minimaal 45.000 woorden op ‘papier’ te krijgen? Gelukkig is dit boek twee, ik weet dat het niet elke week even goed lukt. Er is hoop!

Vanmorgen kondigden mijn vier gezinsleden hun plannen voor morgen aan. Ik heb een ‘verplicht vrijdag-vrijdag’ van mijn werk en realiseer me zojuist dus dat ik dus spontaan een tweede schrijfdag heb deze week! Jippie! Ik stel hierbij mezelf open en bloot een doel: 1.450 woorden (gelukkig heb ik er al vijftig gedaan deze week). Mocht je me vrijdag 18 mei tussen 9.00 en 15.00 uur actief zien op Twitter of Facebook: dan spijbel ik.

Kom op meid, je kunt het!

PS De organisatie van de wedstrijd waarbij half mei een uitslag zou komen (zie mijn vorige blog) vindt het nog steeds niet rond half mei…