Betoog voor de groensector

Het is al even geleden, dat ik op internet een verhaal las over iemand die besloten had een kunstkerstboom aan te schaffen. Ik weet het niet meer letterlijk te quoten, maar de strekking was dat mevrouw vindt dat iedereen maar aan de kunstboom moet, want dan hoeven er geen bomen meer gekapt te worden ‘voor die paar weekjes kerstpret’. En recent hoorde ik iets soortgelijks langsgaan op het Jeugdjournaal: ‘Nemen we een kunstkerstboom, of een échte, uit het bos?’

Plastic of echt

Mijn verbazing is groot. En mensen die mijn verhalen al langer volgen (al van voor ik ze openbaar plaatste), weten dat ik hier zo’n beetje jaarlijks op terugkom. Zijn er echt nog mensen die denken dat dit de keuzes zijn? Plastic of uit het bos gekapt? Denken ze dat die bomen uit hun ‘natuurlijke omgeving’ gerukt worden? Weten die mensen niet dat er speciaal een sector voor is? Een sector waar veel mensen in werken, die ook nog eens graag geld verdienen. Lieve mensen, mag ik jullie voorstellen: de boomkwekerijsector.

Gewetensvraag: geldt die termijn van twee weken niet voor elke bos bloemen die je koopt? Laten we eerlijk zijn, als je twee weken van een bos bloemen kunt genieten, mag je nog in je handen klappen. Moeten we massaal plastic bloemen neerzetten, omdat het ‘zonde’ is de verse exemplaren na twee weken in de groenbak te mikken? Laten we dan gelijk de kamerplanten op de schop nemen, die zien er na een half jaar niet meer uit. Jammer, moet je ze weggooien. Plastic hoef je alleen maar even af en toe af te spoelen onder de kraan. Zullen we dan gelijk even in de tuin kijken? Of draaf ik nu door?

Doe maar bij het plasticafval…

Als de onwetenden het voor het zeggen hebben, ligt dus de hele groensector op zijn gat. Dus hierbij mijn betoog: ga voor ècht! En heb je al een plastic boom? Die kun je dumpen, zijn speciale vuilniszakken voor tegenwoordig! En aan de telers en kwekers: ga zo door, ik koop het. Natuurlijk vind ik het ook wel aardig als de groensector blijft bestaan, mijn belangen zijn verstrengeld: ik werk voor de sector. Daarnaast is het me met de paplepel ingegoten: mijn vader was plantenkweker.

Mijn grootste desillusie was dan ook toen mijn ouders een paar jaar geleden trots hun nieuwe boom lieten zien. Ja, van plastic…