Op de favoriete stoel van mijn allereerste proeflezer ligt hij klaar: mijn kersverse manuscript van Slapen doen we morgen weer. Van onze eigen printer weliswaar, maar dat is het begin. Misschien is dit nog wel spannender dan naar een uitgever sturen. Ervaring heeft mij bij mijn verhalen geleerd, als hij het niks vindt, wordt het niet gepubliceerd omdat het blijkbaar gewoon niks is. Logisch dus, dat hij degene is die hem het eerst mag lezen, zijn mening is wat waard.
Zelf ben ik verliefd op dit manuscript. Op de vijftienjarige Merel, die naar het Koningsnachtconcert gaat omdat haar favoriete band Twils daar optreedt. Op de zanger van Twils, een stoere jongen die maar heel kort een rol heeft in het boek. Op de agent die het onderzoek naar de bomaanslag leidt. Ja, zelfs op de dader die het op zijn geweten heeft dat het Koningsnachtconcert een catastrofe wordt. Ik ben tevreden, ik vind het verhaal goed. Nu mijn man en de rest van de wereld nog…
Slapen doen we morgen weer
Vandaag grijp ik mijn kansen
Walsen, mijmeren en zaligheid
Fantastisch zinderdansen!
Alice Bakker 