De maand maart heb ik gereserveerd voor Open & Bloot, het project waarin dertig mannen met kanker zich voor de camera en onze pen blootgeven. Omdat mijn voornemen elke week een blog plaatsen in de maand maart ook doorgaat, kan hij natuurlijk nergens anders over gaan deze week, dan over: Open & Bloot.
Bijzonder, speciaal
Toen ik besloten had mee te doen aan het vorige project van Marina Nieuwenhuijs, De Naakte Waarheid, het zusje van Open & Bloot, was alles al op de rit voor ik er bij kwam. Marina ontmoette ik voor het eerst toen ik met dorpsgenote Mary meeging naar haar fotoshoot. Dat het bijzonder was, dat zag ik direct. Een groepje vrouwen bij elkaar, praatten over wat hun overkomen was, steunden elkaar tijdens de gevreesde blootfoto, ze kregen een band. Het is niet vreemd: je snapt elkaar. Aan de zijlijn stond ik, het was speciaal om te zien.
Project Open & Bloot stapte ik anders in. Vanaf het begin was ik betrokken bij de organisatie en omdat de foto’s nu niet in de woonkamer van Marina genomen worden, maar in een stoere hal op minder dan een handvol kilometers van mijn huis, besloot ik bij elke fotoshoot aanwezig te zijn. Om te interviewen, maar ook om te helpen. En dat doe ik niet alleen: collega Natasja doet hetzelfde en dat collega Olga er niet elke keer bij is, komt alleen maar omdat haar huis wat verder weg staat. De samenwerking is geweldig, waren we de eerste fotoshootdag nog een beetje aan het klungelen (we wisten niet eens hoe het koffiezetapparaat werkte, ik noem maar wat), ik durf ons inmiddels een geolied team te noemen. Marina heeft twee fantastische assistentes, Ine en Mireille, waarbij je direct ziet dat ze hun vak verstaan, de mannen worden vakkundig onder handen genomen door kapster/visagiste Carla en op de cateraar (oké, het is mijn eigen man) ben ik meer dan trots. En de sneakpreview die ik al kreeg van de foto’s van Marina? Ze zijn fantastisch!
Zijn er verschillen?
Maar nu die verschillen tussen mannen en vrouwen, zijn die er? Vooraf wisten wij vrouwen het wel: mannen praten niet over hun ziekte, mannen komen voor de foto en gaan weer naar huis, mannen zitten niet te wachten op een leuk uitje met zijn allen. Hadden wij het even mis! Natuurlijk zijn er verschillen, maar die lees je in het boek wel, straks. Verder is een dag Open & Bloot niet anders dan een dag De Naakte Waarheid: het is gezellig, de mannen hebben lol met elkaar en genieten van de aandacht, of het nu van de kapper is, van al die vrouwen die bewonderend naar hen kijken als ze in een fantastisch pak van Opposuits klaarstaan, van de lens van de camera of van de diepgaande vragen van mij en mijn collega-interviewers. Het is intensief, maar wéér bijzonder en mooi. Iedereen gaat naar huis met een glimlach om de mond. En als ik dan afgelopen weekend lees dat een van de mannen op Facebook zet dat hij ons bedankt voor de gastvrijheid en de professionele aanpak dan loop ik bijna naast mijn schoenen…
Bijna, want daar heb ik natuurlijk geen tijd voor. Ik ga nu het volgende interview uitwerken. Waarom duurt het nog zo lang voor het boek klaar is? Ik kan niet wachten om het in mijn handen te hebben!
Alice Bakker 