Elke werkdag één

‘Wàt, heb je met Peter?’
‘Sttt…’ Fiona kijkt gegeneerd om zich heen.
‘Heb je met hém … Ben je…’ Gelukkig maakt haar vriendin haar zinnen niet af. ‘En weet Ed dit?’
‘Ben je gek!’ Fiona zegt het zo hard, dat drie mensen omkijken. Wie gaat er dan ook voor een bekentenis in de trein. Even twijfelt ze, maar ze voelt dat ze door moet zetten. Ze had zich voorgenomen all the way te gaan vandaag. ‘En met Hans’. De ogen van Simone worden enorm.
‘Met Peter én Hans?’
Fiona kijkt uit het raam. Dit is té gênant, ze kan Simone nu niet aankijken. Hoe vertel je iemand je grootste geheim?

‘Wanneer was dat met Hans dan?’
‘Vorige week zaterdag.’
‘Maar toen had je toch al met Peter, eh?’
‘Hm,’ Fiona knikt bevestigend. De trein nadert station Amersfoort. Ze hoopt dat de luistervinken om haar heen massaal uitstappen. Als de trein stilstaat, stapt inderdaad het grootste gedeelte op. ‘Je mist het beste stuk’, mompelt Fiona tegen de man die tegenover haar zat. Hij kijkt haar vreemd aan. Simone ook.
‘Wat zeg je? Fiona negeert de vraag.
‘Bij Statenpop. In het Klaverpark.’
‘Waar was Ed dan, toen?’
Hier geeft ze geen antwoord op. Om het te omzeilen, noemt ze de andere namen ook maar meteen: ‘Bas, Koen en Thomas.’
‘Wat bedoel je Bart, Koen en Thomas?’
‘Bas’.
Simone haalt fronsend haar schouders op en zegt: ‘Wat?’
‘Bas, je zei Bart. Zeg, moet je luisteren, het ging niet met opzet. Ik kan er echt niks aan doen.’ Fiona hoort dat ze verongelukt klinkt. ‘Ik stond bij Statenpop, vrij vooraan bij het podium, en toen…’
‘Ja, wat denk je nou? Dat ik geïnteresseerd ben in jouw vunzige details?’
‘Vunzig? Wat denk jij nou? Dat ik…’
‘Het is toch wel duidelijk wat je bedoelt, jij hebt met vijf… Peter, Hans, Bart, Koen en Thomas…’
‘Bas.’
‘En Bas. Zes dus’
Fiona zucht diep. ‘Bart niet. Alle vijf. Een voor elke werkdag.’ Ze steekt haar hand op en toont een voor een haar vijf vingers. ‘Maandag, dinsdag …’
‘Ja stop maar. Het is duidelijk. Tss, in het Klaverpark. Jij durft.’
‘Hm. Die geur. Het is echt verschrikkelijk, maar het moet.’

‘Dus als ik het goed begrijp …’ de vraag komt van de man die naast haar zit. ‘Ben jij wel te … versieren?’
‘Geef me één goede reden.’ Terwijl ze dat zegt, kijkt Fiona met afschuw naar de witte sokken van de man.
Hij schrikt blijkbaar van haar antwoord, want hij staat direct op en loopt de coupé uit. Simone schiet in de lach.
Fiona zucht diep. ‘Vijf paar is trouwens mijn record. Zo veel mooie gedragen sokken heb ik niet eerder in een week verzameld.’