Laat me met rust…

‘Meneer!’
Onder misschien wel de grootste boom in het Klaverpark staat een meisje met haar hand om haar mond naar boven te roepen.
‘Meneer!’
Ik loop naar haar toe en vraag of ik haar ergens mee kan helpen.
‘Kijk’, zegt ze verwonderd, ‘er zit een man in de boom’.
Verbaasd kijk ik omhoog en warempel, helemaal bovenin, minstens vijf meter hoog, zie ik een man zitten.

Het meisje vervolgt: ‘Meneer, hier beneden, hier ben ik’. De man hoort haar niet, of hij doet net of hij haar niet hoort.
Ik begin ook te roepen, zonder resultaat.
Ik kijk het meisje aan en zeg: ‘Weet je wat, ik tel van vijf tot nul en bij nul roepen we samen’. Ze knikt en samen roepen we op ons hardst: ‘Menéhéér!’