Haalbare porties

Mijn hele leven heb ik een voorliefde voor haalbare porties. Wat dat met deze schrijf- en boekenblog te maken heeft? Simpel. Dat is waarom ik ooit fan werd van de boeken van Remco Campert. Ik moest lezen voor school en die van hem waren lekker dun. Dat het uiteindelijk geresulteerd heeft in bijna zijn hele oeuvre in mijn boekenkast heeft uiteraard minder te maken met het formaat van de boeken in centimeters, maar meer met mijn voorliefde voor absurde verhalen. Voor dingen die niet echt kunnen gebeuren, maar wel zo opgeschreven worden dat je het bijna gaat geloven.

Heb je ‘Het avontuur van iks en ei’ gelezen? Dat is naar mijn mening niet Remco’s beste boek, maar je hebt hem zo uit en dan weet je wat ik bedoel. Deze grote schrijver was sinds mijn middelbareschooltijd de eerste die me onderdompelde in zijn verzinsels, Renate Dorrestein kan er ook wat van. Na ‘Weerwater’ zou ik bijna in Almere willen wonen. Ik bedoel maar…

Om weer even terug te komen op het onderwerp van deze blog: als je een klein kind een bord voorzet met een enorme berg eten erop, laat hij hoogstwaarschijnlijk het hele gebeuren voor wat het is. Geïnspireerd op Renates ‘Hemelse Gerecht’ (het is immers eten of gegeten worden) krijg je en passant een opvoedtip. Precies. Haalbare porties.

Absurde verhalen staan ook in dikke boeken. Gelukkig weet ik nu hoe haalbaar die zijn…