‘Weet je soms niet dat het strafbaar is?’ Cynthia kneep haar ogen fijn en gluurde hem door haar oogharen pisnijdig aan. ‘Ben je helemaal gék?’ Ze nam een van de biljetten en hield het tegen het licht. ‘Fuck, ze lijken wel echt. Wat moet je ermee? Toch niet gewoon mee betalen in een winkel? Denk na! Wat als ze je pakken? Wat als zo’n caissière doorheeft dat het vals is? Oh, dat is zeker waarom je alleen tientjes maakt, die controleren ze minder vaak, hè?’
Cynthia sloeg haar ogen ten hemel en slaakte een oerkreet. ‘Kom op nou, Frank. Zeg iets. Moet dit van iemand? Sta je onder druk? Word je afgeperst?’ Tussen elke vraag liet ze een kleine pauze vallen. Ze haalde diep adem voor ze verder ratelde. ‘Hoe kom je aan die inkt? Die streep zilverkleur, hoe krijg je dat erop?’ Ze haalde haar portemonnee uit haar tas, pakte er een tientje uit en vergeleek het met het briefje in haar handen. ‘Verdomme, Frank. Ik zie niet eens verschil.’
Onverstoorbaar keerde Frank haar de rug om verder te gaan waar hij mee bezig was, terwijl hij zachtjes mompelde:
‘Word jij soms niet vreselijk moe van jezelf?’
Dit was mijn inzending voor de schrijfwedstrijd ‘Soms niet’. Een moeilijke opdracht, omdat het thema nogal vaag is en het vereiste aantal woorden (200) minimaal. Moeilijk én dus een goede schrijfopdracht!
Alice Bakker 