Natuurlijk wil ik best een dag koning zijn. Ik heb mijn planning voor de dag al klaar! Allereerst, nog voor het krieken van de dag, eer ik mijn oma door Koningsdag te verplaatsen naar 30 april. Het was altijd mooi weer op 30 april, hoe heb ik ooit kunnen denken dat dat drie dagen eerder ook lukt? Vervolgens doe ik tijdens het ontbijt een spelletje met mijn dochters. Een potje Regenwormen. Als die prinsesjes dat nog nooit gedaan hebben, leg ik het wel even uit. Elke prinses moet op de hoogte zijn over regen en wormen. Bovendien, het spel duurt niet zo lang. Ik moet immers regeren. En over water praten.
Ik was een beetje …
Lunchen doe ik met een oude studiegenoot, aan het Rapenburg in Leiden. Trip down memory lane. Ik drink een bietje bij de lunch. Ik ben dan geen prins meer, maar prins pils blijf ik voor eeuwig. Op de terugweg ga ik op de thee bij Erica. We kennen elkaar van het NOC*NSF, hebben elkaar al zo’n tijd niet gesproken en het is zo’n vermakelijke vrouw. Daar blijf ik lang, want Erica blijft maar kletsen. En wat weet ze veel over water!
Proost!
Als de dag bijna om is, drink ik een glaasje met Max. Even proosten op de dag, elkaar vertellen over wat we meegemaakt hebben. Haar de groeten doen van Erica, mits dat de opdracht was, uiteraard. Heerlijk geniet ik ervan dat verder alles voor me gedaan is. De was ligt schoon, gevouwen en gestreken in mijn kasten, er wordt voor me gekookt, een stofzuiger hoef ik zelf niet aan te raken, laat staan een stofdoek. Boodschappen sjouwen, daar doen we niet aan. Maar zullen die prinsesjes eigenlijk wel om de beurt moeten tafeldekken?
Als ik de volgende morgen weer gewoon Alice ben, weet ik hoe het is om als man te plassen, is mijn lief niet meer jarig op Koningsdag en de prinsesjes kunnen Regenwormen.
Waarom niet weer een dag kind zijn? Geen idee. Zo overgewaardeerd, dat kind zijn…
Alice Bakker 