Vol verwachting klom ik de zoldertrap op, op zoek naar mijn dagboeken. Ik schreef immers onlangs in mijn blog Exhibitioneren* dat ik die als puber bijhield. Tot nu toe heb ik er eentje gevonden. De eerste, zo lijkt het. Hij dateert uit het jaar 1984, het jaar waarin ik veertien werd.
Blauw in plaats van zwart
In 1984 was er van alles in het wereldnieuws. Maar ik had zo mijn eigen nieuws. Zo bijvoorbeeld op
13 januari, veertien mensen overlijden op die dag in Nederland door dysenterie, na het eten van garnalen. Het was vrijdag de 13e, zie ik in mijn dagboek. Ik heb die dag ook gegeten: bruine bonen. Zónder garnalen. Op 8 februari startten de Olympische winterspelen in Sarajevo, voor het eerst in het Oostblok. Het was de dag dat ik me vooral druk maakte om mijn vriendin, die dreigde van huis weg te lopen én om het oogpotlood dat ik kocht, dat niet blauw, maar zwart bleek te zijn.
Dansen …
Het is 11 juni als Amerikanen een aanvalsraket in de ruimte vernietigen. Ik zag de broer van mijn overbuurman, hij leek op Daniël Sahuleka… Op 21 augustus, ik ben inmiddels ál veertien, zijn er demonstraties tegen de Filipijnse dictator Marcos. Ik dans die dag met mijn vakantievriendje op White horse van Laid Back (goede tekst!), mijn nichtje, waar ik mee op vakantie was, met de hare…
… en kansen
Op de dag dat Ronald Reagan president van de Verenigde Staten werd, het is inmiddels 6 november, ben ik in ‘verenigde staten’ omdat ik van dat vakantievriendje uit augustus niets meer hoor. Hoewel… Mijn kansen worden gespreid door ‘aardig op weg te zijn gek te worden op iemand anders’. Bij een giframp komen op 3 december 20.000 mensen om het leven. Ik werd die dag ‘vergiftigd’ met een pakje Lexington chocoladesigaretten in mijn schoen.
1984, het jaar dat chocoladesigaretten nog op sigaretten mochten lijken…
Wereldnieuws is in mijn dagboek niet te vinden. Alleen mijn eigen futiliteiten. Je verlangt er bijna naar terug…
Alice Bakker 