Left, please

Onlangs was ik in Engeland. Het land van links rijden, gekke stekkers en ponden in plaats van euro’s. Het land waar men dwars staat op Europa en waar men alles net even anders lijkt te doen. Brexit komt er niet voor niets…

Dan zijn er rotondes…

In de auto is het vrij duidelijk: je rijdt links. Het is even wennen, voor ons van de andere kant van het water, maar na een half uurtje snelweg denk je het onder de knie te hebben. Maar dan ga je de snelweg af en komen de rotondes. Afijn, het is even wennen. Vooraf hadden we besloten de auto ergens achter te laten en met het openbaar vervoer verder te reizen naar Londen. Dat er in die stad ogenschijnlijk alleen taxi’s en grote rode bussen rijden, is niet voor niets! En dat overal bij elke oversteek duidelijk op de straat geschreven staat dat je naar de andere kant moet kijken? Dat ook niet …

Left, please

In het openbaar vervoer doet de Engelsman nog een poging: de roltrappen zijn vaak (maar niet altijd) zo dat je links omhoog gaat en rechts omlaag. Even visualiseren, aan de andere kant van het water is dat andersom. Een roltrap loop je dus niet zo snel verkeerd op, maar dan de gewone trap. Soms staan er duidelijke voetstappen op de trap afgebeeld, waarop aangegeven wordt dat je links moet houden, maar de gemiddelde toerist let daar niet op. Wij lopen immers altijd rechts de trap op dus we lopen rechts de trap op. Overal doet de Engelsman nog met bordjes een dappere poging: Keep left!

Excuse me!

En dan kom je in een drukke winkelstraat. In mijn geval het Londense Oxford Street. De verwarring is compleet. Je ziet mensen hun best doen: we lopen hier links. Je ziet echte Engelsen: wij lopen hier links! En je ziet achteloze toeristen die uit automatisme rechts lopen. Je ziet Engelsen die lijken te denken: oké dan, dan lopen wij ook wel rechts. Er zijn zoveel mensen van de andere kant van het water aanwezig, dat niemand het meer snapt, overal botsen mensen spontaan op elkaar. De chaos is compleet en de Engelsman waar je tegenop botst, omdat jij verkeerd loopt, zegt nederig en beleefd: ‘Oh! Excuse me, sorry!’

Engeland, ik vind je maar verwarrend…