Vier boeken tegelijk lezen, José? Ik lees er maar drie tegelijk! Een daarvan, hoe kan het ook anders met al die overeenkomsten tussen ons, is van Renate Dorrestein. Jij leest nu Het geheim van de schrijver, die heb ik ook in mijn kast staan, maar die kon mij niet zo bekoren. Ik ben overigens wel een groot fan van Renate: hoe zij dingen die eigenlijk niet kunnen in het echte leven, zó beschrijft dat je gelooft dat het echt gebeurd is. Géwéldig.

*****

Ik zit nu middenin De Reddende Engel, haar nieuwste creatie. Ik ben op de helft, maar wat mij betreft eentje met vijf sterren. Tot nu toe dan. Heerlijk wegdromen over super gewone mensen die in zulke bijzondere en bizarre situaties terechtkomen … Heb je haar Weerwater gelezen? De meningen waren verdeeld in de recensies (van saai, moeilijk in te komen en geen diepgang tot meeslepend en fantasierijk). Ik vond hem fantastisch. Hoe de wereld vergaat en alleen Almere overblijft. Renate laat je eigenlijk zelf de diepgang in het verhaal verzinnen. En, Almere, of all places!

Verkapt compliment

Daar haal ik mijn inspiratie uit. In sommige recensies van Slapen doen we morgen weer staat dat niet alle situaties even geloofwaardig zijn. Ik vind dat de artistieke vrijheid van de schrijver. Ik weet ook wel dat een tiener niet zomaar opgeroepen wordt om de politie te assisteren (dat gebeurt in SDWMW), maar lijkt het niet veel tieners fantastisch om zo’n rol te spelen? Precies! Ik weet ook dat als de wereld vergaat écht niet alleen Almere overblijft, maar niemand die dat ongeloofwaardig noemt! En daar ligt mijn inspiratie. Ik haal het natuurlijk lange na niet bij mijn favoriete schrijvers, maar misschien moet ik dat stukje over ongeloofwaardigheid dan toch maar als een verkapt compliment opvatten.

Uit de kast

Geïnspireerd door jouw vorige blog denk ik trouwens dat ik Het geheim van de schrijver ook weer eens uit de kast pak. Misschien is het boek voor mij, nu ik ook eindelijk ‘schrijver’ ben een hernieuwde inspiratiebron. Ik geloof dat het, als een van de weinige boeken, niet uitgelezen in mijn kast staat. Dat kan eigenlijk niet. Want boeken die ik bezit, gaan uit. Al doe ik er een maand over! Nu is dat voor sommige mensen misschien best snel, maar aangezien ik zo’n anderhalf boek per week lees, is een maand voor mij een eeuwigheid. Vandaar ook waarschijnlijk dat ik er drie tegelijk lees, voor de afwisseling én om het tempo erin te houden. Nu ben ik nieuwsgierig naar jouw leesgewoonten: ik lees een boek maar één keer. Er zijn bijzonder weinig boeken, lees: zo goed als geen, die ik meer dan één keer gelezen heb. En jij? Pak jij wel boeken uit de kast om steeds opnieuw te lezen?

Bakker van Winden is een ‘ouderwetse’ briefwisseling tussen José van Winden en Alice Bakker. De ‘penvriendinnen’ laten met liefde iedereen meegenieten van hun wel en wee. Bakker van Winden snijdt ze dik en bakt ze bruin!