Voor een appel en een ei

Lapzwanzendag als ‘magdag’, klinkt goed! Als ik de ‘magdingen’ in mijn agenda inplan, sla ik ze net zo gemakkelijk over. Veel freelancers zullen dat herkennen: wat geld in het laatje brengt, gaat nu eenmaal voor.

Lege agenda

Enige weken geleden hoorde ik mezelf tegen een collega-schrijver zeggen: ‘Deze week staat er niet veel in mijn agenda, ik ga de hele week aan mijn volgende boek werken.’ Het was de week vlak voor kerst en ik had er helemaal zin in. Zondagavond kwam de eerste opdracht al binnen. Maandag volgden er nog een paar, ik moest een verhaal afschrijven voor een verhalenbundel en donderdag – had ik even niet aan gedacht – organiseerde ik met een collega-freelancer een kerstlunch voor ondernemers. Kortom: van mijn volgende boek kwam weer niet veel. Nu kan ik me dus wel voornemen dat ik ook zo’n magdag ga instellen, maar ik ken mezelf: dan denk ik de hele week: oh, dat kan nog wel op magdag. Niks voor mij dus.

Spijt

In jouw blog ‘Klus geklaard’ vraag je mij of er iets is waar ik spijt van heb, waarvan ik denk: dat ga ik in 2018 dus echt niet meer doen. Ik moest er even over nadenken, maar ik weet het. Ik ga geen opdrachten meer aannemen die de combinatie niet écht leuk | weinig betaald hebben. Als het minder goed betaalt maar heel leuk is, dan strijk ik met mijn hand over mijn hart. Als het minder leuk is maar zó goed betaalt dat ik weer even vooruit kan, dan worstel ik me erdoorheen. Maar voor een appel en een ei iets stoms doen, daar ga ik voor passen. Ik typte al ‘probeer ik voor te gaan passen’, maar dat  heb ik direct aangepast!

Gluren bij de buren

Over mijn plannen voor 2018 gesproken, ik zag onlangs dat jij een cursus verhalen schrijven gaf, daar wil ik meer over weten! Misschien, héél misschien, is dat ook wel wat voor mij. Ik merk dat ik steeds meer aan het verzamelen ben: welke cursus zou ik kunnen geven en wat wil ik de mensen dan leren? Grappig, want als ik aan mezelf van twee jaar geleden denk, toen zou zoiets nooit in me opgekomen zijn. Het is te laat voor goede voornemens, maar als het stiekem nog mag: ik wil gluren bij de buren. Misschien kom ik bij jou een keer een cursus volgen, spieken hoe je dat doet. Of bij een andere collega, wie weet. In aanloop daarop: hoe was het José, heb je de mensen wat kunnen leren?

Bakker van Winden is een ‘ouderwetse’ briefwisseling tussen José van Winden en Alice Bakker. De ‘penvriendinnen’ laten met liefde iedereen meegenieten van hun wel en wee. Bakker van Winden snijdt ze dik en bakt ze bruin!