Researchmateriaal

Het moeilijkste aan schrijven? De discipline! Ik heb mezelf een deadline opgelegd, die maar nauwelijks te halen is. En toch geeft met dat nog niet genoeg discipline om door te jakkeren. Het komt goed hoor, boek twee komt sowieso af. Nog even over een hobbeltje, maar het gaat lukken. Ik zie een boek schrijven een beetje als afvallen. Je wenst het wel, maar je moet even de wilskracht vinden. Even een bekendmaking, dat afvallen dat gaat op het moment prima, tien kilo schoon aan de haak is ervan af. Die disciplineproef heb ik doorstaan en doorsta ik nog dagelijks. Ik heb op dat punt in mijn leven nog niet zo sterk in mijn schoenen gestaan. Nu dat boek nog.

Fascinerende doelgroep

Of ik al iets kan onthullen over mijn nieuwe boek, vraag je? Tja, een beetje. Het staat nog net in de steigers, de eerste zesduizend woorden staan op papier. Ik ben een schrijver die niet volgens vooropgesteld plan schrijft. De ontwikkeling van de personages verbaast mij zelf soms. Dus échte details kan ik nog niet geven. Wel kan ik vertellen dat de doelgroep hetzelfde is: jongeren vanaf een jaar of 13. Ik vind het een fascinerende doelgroep. Een moeilijke doelgroep ook, want de gemiddelde tiener heeft lezen niet hoog op zijn prioriteitenlijstje staan. Maar als ik dan hoor dat er zo langzaamaan wat met mijn boek op scholen gebeurt, kan ik niet trotser zijn.

Huppelen

Zo kreeg ik onlangs een berichtje van een van mijn Facebookvrienden. Haar dochter ging een boekenbeurt doen over mijn boek ‘Slapen doen we morgen weer’. Dat voelt zo fantastisch! Gewoon een meisje van een jaar of veertien die als een soort ambassadeur mijn boek op school gaat promoten. Ik heb direct een stapeltje promotiekaartjes meegegeven. Daarnaast is er iemand in mijn nabije omgeving werkzaam op een middelbare school. Van haar kreeg ik het berichtje: ‘We gaan je boek in mijn mini-klasje lezen.’ Huppelend ging ik door de dag. Wat het mini-klasje inhoudt, geen idee, maar wéér een paar kinderen die met mijn boek aan de slag gaan. Ik heb heus niet de illusie dat ik de doelgroep massaal aan het lezen krijg, maar als ik hoor dat mijn boek lekker makkelijk leest voor kinderen én het met zulke initiatieven aandacht krijgt, is mijn missie geslaagd!

Hoofdpersoon

Nu omzeil ik natuurlijk een beetje jouw vraag. Waar gaat mijn nieuwe boek over? Ik kan je vertellen dat ik research gedaan heb door een brandweerman te interviewen en dat ik regelmatig voetbalvragen aan mijn twee zoons stel. Dit keer is de hoofdpersoon een jongen van 17. Zoiets heb ik thuis rondlopen. Handig, dat mijn researchmateriaal binnen handbereik is. En de werktitel, die is misschien ook leuk om te onthullen: Mij zien ze niet, mij zien ze nooit. Heb jij al iets te onthullen over jouw nieuwe schrijfproject, of is dat nog té pril?

Bakker van Winden is een ‘ouderwetse’ briefwisseling tussen José van Winden en Alice Bakker. De ‘penvriendinnen’ laten met liefde iedereen meegenieten van hun wel en wee. Bakker van Winden snijdt ze dik en bakt ze bruin!

Actie!

Tekstbureau in Woordenland bestaat vijf jaar. Tot 10 februari 2018 rekent Alice geen verzendkosten, als je een gesigneerd boek bestelt! Klik op hartenvijf voor meer informatie.