Van die types

Beledigd? Welnee José, ik hoopte dat een provocerende kop ons net even wat extra aandacht geeft. We moeten toch wat, nu jij gestopt bent met Facebook. Of heb je je account alweer geactiveerd? Het was wat, een paar weken geleden. De voorspelling dat half Nederland het medium aan de wilgen zou hangen. Ik heb er niks van gemerkt. Ja, dat jij weg bent natuurlijk, maar dat was het dan ook.

Kost wat, brengt wat

Nu weet ik wel dat jij andere, minder massale, redenen had om Facebook, al dan niet tijdelijk, te deactiveren. Ik moet toegeven, het kost inderdaad tijd. Maar het brengt mij toch ook wel wat. In elk geval op gebied van promotie. Veel van mijn cursisten bij de workshop Beeldend Schrijven komen toch mijn kant op via mijn advertenties op Facebook. Zeg eens eerlijk: mis je het heel erg?

465

Terug naar de orde van de dag: opruimen. Klopt inderdaad dat ik mezelf een uitdaging heb gegeven. 465 dingen weggooien in dertig dagen. Dag 1 één ding, dag 2 twee, etc. Op het moment dat ik dit schrijf ben ik aan dag 10 staat de teller op 45 opgeruimde ‘zaken’. Eerlijk gezegd moet ik nu al best zoeken. Vandaag tien dingen weggooien, ik moet nog even snorren welk kastje in nu onderhanden neem. En dan ben ik nog lang niet aan de dag dat ik dertig dingen mijn huis uit moet doen. Maar bedankt voor de tip: ik zal mijn hoeslakens ongemoeid laten.

Onverlaat

Overigens ik ben laatst wat spullen kwijtgeraakt. Niet omdat ik het in mijn opruimactie weggegooid heb, maar omdat een onverlaat het nodig vond mijn auto open te breken. Een klein oud Peugeotje, waar werkelijk zo goed als niks in te halen valt, maar ja. Daar kwam hij waarschijnlijk pas achter toen zijn schroevendraaier mijn slot aan de bijrijderskant al had gemolesteerd. Een exemplaar van ‘Slapen doen we morgen weer’, nog stevig in de gesealde verpakking, liet hij liggen. Snap jij dat nou? Het was blijkbaar geen lezer.

Oude sok

Het was een rare gewaarwording. Het duurde zelfs uren voor ik doorhad wat er nu eigenlijk gebeurd was. Ik vond het wel gek dat er allerlei spullen op de stoelen lagen, maar dacht dat mijn dochter die ochtend een cd gezocht had. Want ja, die lagen er ook in en die heeft hij ook met rust gelaten. Wat zoekt een autodief nu eigenlijk? Denkt hij dat het spaargeld tegenwoordig niet in een oude sok, maar in een oude auto ligt? Ik geloof dat ik het type mens nooit zal snappen. En zo zijn er wel meer types, die ik niet zo snel zou toelaten op mijn feestjes.

En daar weet jij vast ook wel een leuk voorbeeld van…

Bakker van Winden is een ‘ouderwetse’ briefwisseling tussen José van Winden en Alice Bakker. De ‘penvriendinnen’ laten met liefde iedereen meegenieten van hun wel en wee. Bakker van Winden snijdt ze dik en bakt ze bruin!