Burgerlijke ongehoorzaamheid

De braafheid zelve! Ja echt waar, jij denkt dat ik een type ben voor burgerlijke ongehoorzaamheid, maar niets is minder waar. Oké, spijbelen heb ik weleens gedaan. Sterker nog…

Toegeknepen billen

Er was een vak op school waar ik zo’n hekel aan had. Dat kwam omdat ik er niet goed in was. En in plaats van mij iets te leren, werd me benadrukt dat ik het talent niet bezat. Voor mij reden genoeg om dan het vak maar te skippen. Natuurlijk pakte ik aan het eind van die periode met toegeknepen billen mijn rapport aan. Voor dat ene vak moest ik zeker weten een grote ronde nul op mijn cijferlijst hebben. Hoe ging ik dat thuis uitleggen? Maar nee. Het vakje was gewoon leeg. Net als de vakjes van de schoolvakken die ik niet in mijn pakket had. Daar kwam ik goed mee weg! De desbetreffende leerkracht heeft mij mijn hele verdere schoolcarrière niet meer gezien.

‘Bliep’

Ik denk dat ik dit verhaal zo’n vijf jaar geleden tegen mijn ouders opgebiecht heb. Ze keken me aan alsof ik ze een grote leugen vertelde. Best raar dus, dat jij mij op de een of andere manier wél doorziet. Overigens, nu ik dit zo typ. In deze tijd komen onze kinderen niet meer weg met deze vorm van ongehoorzaamheid. In de app die ik van de scholen van mijn twee zoons heb, kan ik precies volgen wanneer ze vijf minuten te laat waren, welk uur ze helemaal overgeslagen hebben en of ze wel of niet hun schoolboeken bij zich hadden. Bij elk nieuw ontvangen cijfer krijg ik een pushbericht op mijn telefoon. Soms weet ik het eerder dan die jongens zelf. Big brother is watching you is ver doorgevoerd. Sterker nog, als je grote broer op je let, is het tot daaraantoe, maar als je moeder alles kan zien…

In ‘t café

Toevallig was het laatst in het nieuws: moeten ouders alles kunnen volgen? Of heeft je kind recht op zijn privacy? Als ik mensen ouder dan dertig spreek, zeggen ze allemaal: ‘Ik ben blij dat mijn ouders vroeger die app niet hadden’. En dat zegt toch eigenlijk genoeg? Ik vind dat kinderen best soms eens burgerlijk ongehoorzaam mogen zijn, zoals jij het noemt. Best eens stiekem een uurtje koffiedrinken in een of ander café, of in het geval van mijn achttienjarige zoon: een biertje op het terras. Ze moeten nog zo veel, straks. En nu ben ik voor het eerst erg blij dat die jongens mijn blog totaal niet boeiend vinden.

Ik wil ze vooral niet bijdehanter maken dan ze al zijn…

Bakker van Winden is een ‘ouderwetse’ briefwisseling tussen José van Winden en Alice Bakker. De ‘penvriendinnen’ laten met liefde iedereen meegenieten van hun wel en wee. Bakker van Winden snijdt ze dik en bakt ze bruin!