‘Maar ik hou ervan,’ stampvoette het meisje.
‘Je kunt niet altijd je zin krijgen, Aafje,’ zei haar oma belerend. Ze pakte een boek uit haar tas, sloeg hem open op bladzijde zesentwintig en begon voor te lezen. ‘Ik weet niet of mam wel geschikt is om mij vriendschapsadvies te geven, want vriendschap tussen jongens is …’
Aafje onderbrak haar oma ruw. ‘Waarom altijd “Het leven van een loser”, waarom niet míjn boek.’
‘Dat zei ik net al lieverd, je kunt niet altijd …’
‘Maar alstublieft, lees nu voor uit deze,’ ze trok het kinderboek uit oma’s handen en stopte daar “De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween” in.
‘Is dit niet voor volwassenen?’ verzuchtte haar oma.
‘Het gaat over een leuke opa,’ verduidelijkte ze.
Haar oma ging even verzitten en sloeg toen met lichte tegenzin het boek open. ‘Bij het begin beginnen?’
Aafje wees haar de boekenlegger.
Haar oma keek even verward, maar snapte toen wat ze bedoelde. Hortend en stotend begon ze voor te lezen. Dit was duidelijk niet geschreven voor kinderen.
Aafje ging eindelijk naast haar zitten en leek van het verhaal te genieten, dus oma las gestaag door. Ze zag niet dat er een dame met een hondje bij het bankje in het Klaverpark stil bleef staan, om mee te luisteren. Ook twee jongens met een bal onder hun arm stonden er ademloos, evenals de man die met een zak broodkruimels duidelijk onderweg was naar de eendenvijver. Er dromden steeds meer mensen om het bankje.
Toen het hoofdstuk eindelijk uit was, keek oma op. Verbaasd sloeg ze haar publiek gade. ‘Hemel, was het zo interessant?’ vroeg ze verschrikt.
‘Hm hm,’ humde de mevrouw van het hondje. ‘Goede keus!’
‘Ook voor hààr?’ vroeg oma op fluistertoon.
‘Welja, nooit te jong voor een goed boek. Er staan leerzame dingen in.’
‘En die twee dan?’ ze wees de twee voetballertjes aan. ‘Die opa doet toch rare dingen, zo voor kinderen?’
‘Kunt u niet doorlezen?’ vroeg een van de twee. ‘Ik wil weten hoe het afloopt.’
Ze sloeg het boek weer open en las verder. Binnen korte tijd zat ze weer helemaal in het verhaal en merkte nauwelijks dat het schemerig werd. Toen ze het boek eindelijk dichtsloeg, werd er een massale zucht geslaakt.
‘Oké Aaf, als ik honderd word, ga ik het nét zo doen.’
‘Oma,’ Aafje keek haar wijs aan: ‘U kunt niet altijd uw zin krijgen.’
Het zijn De Nationale Voorleesdagen! Deze vinden elk jaar plaats in de laatste week van januari, soms uitlopend tot in de 1e week van februari.
Het gebeurde in het Klaverpark, elke week een kort verhaal over hét leidmotief in elk van Alice’ verhalen. Geïnspireerd op een blog over het thema Natuur tijdens Boekenweek 2018. Zonder Klaverpark geen verhaal…
Alice Bakker 