‘U kunt niet altijd uw zin krijgen,’ had zijn dochter gezegd. Nou, dat maakte hij zelf nog wel uit. Mopperend vertrok Sjaak naar het Klaverpark, met de verrekijker aan het koord meeslepend in zijn linkerhand. Vogels tellen ging hij.
‘Maar dat was vorige week, pa, toen werd u opgeroepen om die beesten te tellen, nu heeft dat geen zin meer.’
Wie was zij, om te bepalen wat, wanneer zin had? Als hij vandaag de mussen wilde tellen, wat maakte haar dat uit? Hij zette zijn verrekijker aan zijn ogen en stelde het ding scherp. Zag hij ze daar? Ja, op de parkbank, minstens drie. Hij wandelde dichterbij, tot bij plots languit op het pad lag.
‘Gaat het, meneer?’ Een jogger hield zijn pas in en stak zijn hand uit om hem overeind te helpen.
‘Ach jongen, wat zal ik zeggen?’
‘Misschien kunt u beter wandelen zonder die verrekijker,’ zei de man betweterig.
‘Wat weet iedereen toch goed wat ik wel en wat ik niet moet doen,’ snauwde Sjaak.
‘U heeft gelijk, meneer. U moet het zelf weten.’ De jogger wilde de pas weer inzetten, toen de oude man hem aan zijn mouw trok.
‘Sjaak van der Kwast, aangenaam.’
‘Joost,’ zei hij, niet direct toeschietelijk.
‘Geen achternaam?’
‘Puin, en dat zeg ik niet tegen iedereen.’
‘Joost Puin?’ vroeg de oude man met glimoogjes. ‘Meen je dat nou?’
De jogger knikte.
Sjaak schoot in een onbedaarlijke lach.
‘En dat is de reden dat ik het niet tegen iedereen vertel,’ snauwde Joost op zijn beurt. ‘Weet je hoeveel foute grappen je om je hoofd krijgt, als je zo heet? Puinhoop, Joost maakt er een zootje van, Joost woont in een ruïne, ga je al naar je afvalberg?’
‘Rommelkont,’ grinnikte Sjaak.
‘Wel ja, verzin jij er nog één.’ Hij begon de oude man ineens te tutoyeren. Hij liet zich op de parkbank zakken, de drie mussen schoten de lucht in.
‘Jaag jij die vogels even weg, ik was ze aan het tellen.’
‘Mussen tellen? Kwibus, dat was vorige week!’
‘Kwibus?’
‘Van der Kwast heet je toch? Snoeshaan! Vreemde vogel!’
‘Jij Bouwval,’ hinnikte Sjaak.
Brullend vielen de twee mannen elkaar in de armen.
De Nationale Tuinvogeltelling was vorige week van 25 t/m 27 januari.
Het gebeurde in het Klaverpark, elke week een kort verhaal over hét leidmotief in elk van Alice’ verhalen. Geïnspireerd op een blog over het thema Natuur tijdens Boekenweek 2018. Zonder Klaverpark geen verhaal…
Alice Bakker 
2 gedachten over “KP5 | Nieuwe vriend”
Reacties zijn gesloten.