Brullend vielen de twee mannen elkaar in de armen.
‘Dat meen je niet,’ schreeuwde Johan. ‘Wat zei Dorothea toen?’
‘Dat jij en ik uit dezelfde klei gebakken zijn.’ Bas gaf hem een klap op zijn arm.
Ineens was Johan doodstil. Hij liet het even op zich inwerken. ‘Klei?’ zei hij verontwaardigd. ‘Wat bedoelt ze daarmee?’
‘Nou gewoon,’ Bas klopte hem gemoedelijk op zijn arm. ‘Dat we dezelfde afkomst hebben. Dat jij en ik dezelfde roots hebben, zeg maar.’
‘Dorothea?’ zei hij verbaasd.
Bas knikte.
‘Ik begrijp het niet. Wat zit ze ineens over klei te teuten?’
‘Niet teuten. Dat is een spreekwoord, Johan. Dat begrijp je toch wel?’
Als een boer met kiespijn liet Johan een lachje opkomen.
‘Het klopt toch, we zijn toch uit dezelfde klei? Je bent mijn broer. Als er iemand uit dezelfde klei gebakken is…’
‘Maar hoe weet ze dat? We hebben toch niemand verteld dat wij beiden, dat jij en ik …’
‘Klopt,’ onderbrak Bas zijn broer. ‘Maar dat neemt niet weg dat wij trekjes van elkaar hebben. Dat we op elkaar lijken. Waar maak je nu eigenlijk een probleem over?’
Johan leunde op zijn schep en keek verward om zich heen.
‘Vertrouw je haar soms niet?’
‘Natuurlijk wel. Het is alleen dat …’
‘Het komt een keer uit, dat weet je toch?’
Johan knikte.
‘Misschien moeten we gewoon eerlijk zijn.’
Ineens proestte Johan het uit. ‘Het is toch eigenlijk verschrikkelijk. Dat we ons op de kop laten zitten door iemand als Dorothea.’
‘Zeg, praat voor jezelf.’ Bas’ gezicht stond strak. ‘Jij laat je op je kop zitten.’
‘Ik heb straks een date met haar, wist je dat?’ Johan keek hem schuin aan, duidelijk uit op een reactie.
‘Ik ook’. Hij stak zijn schep diep in de grond en deed net of hij de starende blik van zijn broer niet zag. Op tijd ontdekte hij de vuist. Door snel te bukken, ging hij rakelings langs zijn hoofd.
‘Wat moet dat?’ hoorden ze in de verte. Daar, aan de andere kant van het veld in het Klaverpark, stond ze. Langzaam kwam ze hun kant uit.
‘Hoi,’ zei Johan verlegen. ‘Het is niet wat je denkt.’
‘Hoi,’ zei Bas met iets meer bravoure. ‘We hadden het net over je.’
‘Dat weet ik. Ik hou van jullie allebei, dat weten jullie toch?’
‘Wist je het?’
Wulps lonkte ze van de een naar de ander.
Johan voelde een siddering door zijn buik gaan. Langzaam ging zijn blik naar zijn broer. Daar stond hij, de verrader. Duidelijk hopeloos en nog meer verliefd dan hij. De aansteller! Met een narcis tussen zijn tanden geklemd...
6 februari is het de dag van de heilige Dorothea, o.a. patrones van de tuinlui. Dotothea houdt van íedereen!
Het gebeurde in het Klaverpark, elke week een kort verhaal over hét leidmotief in elk van Alice’ verhalen. Geïnspireerd op een blog over het thema Natuur tijdens Boekenweek 2018. Zonder Klaverpark geen verhaal…
Alice Bakker 