Morgen weer vroeg uit de veren, bedacht ze gisteren. Maar nu haar wekker op het achterlijke tijdstip van vijf uur gaat, voelt ze spijt. Een extra vrije dag, waarom niet gewoon uitslapen? Het antwoord weet Nila zelf ook wel, omdat ze een date heeft met Victor!
Plotsklaps reikhalzend springt ze uit haar bed. Een korte douche zorgt ervoor dat ze wakker is. Een kop koffie erachteraan en ze is er klaar voor. Ze trekt haar stevige schoenen aan en pakt een warme jas van de kapstok. Is die eigenlijk nodig? Ze blikt even naar buiten en staart naar het wolkendek. Voor de zekerheid gooit ze hem op de achterbank.
Victor wacht op haar bij de ingang van het Klaverpark, heeft hij gezegd. Met de opmerking: ‘Je moet echt komen, Niel, je weet niet wat je meemaakt! Het is zo mooi, zo vroeg op de morgen. Heel romantisch.’
‘Date,’ heeft ze joviaal geantwoord.
Als ze de parkeerplaats opdraait, ziet ze dat het druk is. Wat doen al die mensen hier om half zes? Ze ziet een groepje mensen staan en spot Victor in het midden. Met weidse gebaren staat hij een verhaal te vertellen.
Even zucht Nila, wat is dit voor een date? Een groepsafspraak?
‘Hé Nila, goed dat je er bent, je kunt bij haar afrekenen.’ Victor wijst een van de meisjes uit de groep aan.
Afrekenen? Nila is met stomheid geslagen. Kan ze nog terug? Dit moet toch een vergissing zijn.
Victor is niet in de gelegenheid het misverstand uit de weg te ruimen, hij is drukdoende met kopjes koffie uitdelen en uitleggen dat ze straks vooral stil moeten zijn.
‘Vijf euro,’ zegt het meisje met uitgestoken hand.
Ze graait in haar zakken en voelt aan de munten dat het misschien nét genoeg is.
‘Koffie?’ Victor kijkt haar uitgelaten aan.
Ze knikt wat bedremmeld.
‘Nog een euro dan,’ het meisje staat alweer voor haar neus.
Nila doet nog een graai en weet er zestig cent uit te vissen.
‘Geeft niks,’ grijnst Victor. ‘Krijg je een halve.’ Tegen de groep zegt hij: ‘Als jullie verder klaar zijn, kunnen we gaan. Het is de bedoeling dat we de stilte ervaren en van de morgenstond genieten. Nog even en het park is op zijn mooist.’
‘Romantisch, toch?’ kan Nila niet nalaten te vragen.
‘Klopt, je zou hier eigenlijk met je liefje moeten zijn. Maar ja, die heb ik nog niet gevonden.’ Hij knipoogt er jolig bij.
Nila zucht, een blauwtje lopen is één ding, maar dit is nog veel erger. Victor lijkt helemaal niet in haar geïnteresseerd.
Nog geen uur later weet ze dat Victor wel een punt heeft, ze weet inderdaad niet wat ze meemaakt. Dauwtrappen, dat ze dat niet eerder ontdekt heeft! Niet alleen de zon kwam héél idyllisch op, ze heeft de vogels wakker horen worden en ook nog een vos gezien. Het mooiste is nog dat ze sinds de eerste bocht in het parcours al een klik heeft met een van de mannen uit de groep. Bij de sprookjesachtige zon pakte hij zelfs even haar hand, om er een behoedzaam kneepje in te geven.
Terug op de parkeerplaats vraagt de man of ze nog zin heeft in een ontbijt, samen.
‘Leuk,’ zegt Nila opgetogen. Ze stapt in zijn auto en zwaait nog even naar Victor.
Als ze het raam opendraait hoort ze Victor zeggen: ‘Liefje?’
Bijdehand roept ze hem toe. ‘Ik geloof dat ik hem heb gevonden!‘
30 mei is het Hemelvaartsdag, traditioneel een dag om te gaan dauwtrappen. Vroeg uit de veren en gaan!
Het gebeurde in het Klaverpark, elke week een kort verhaal over hét leidmotief in elk van Alice’ verhalen. Geïnspireerd op een blog over het thema Natuur tijdens Boekenweek 2018. Zonder Klaverpark geen verhaal…
Alice Bakker 