‘Ik plaagde je maar.’
‘Plaag maar raak. mij heb je niet. Er gaat niks boven ontspanning met frisse wind door je haar, groen gras en blauwe luchten. Ik ga lekker naar buiten.’ Met haar opgerolde mat onder haar arm geklemd stapte Angelie stevig door. Bram kon haar niet raken, hij moest altijd alles wat met yoga te maken heeft belachelijk maken. Zij hield van dit buitenseizoen en nam het ervan.
‘Is dat écht je yogamat? En je gaat naar het Klaverpark?’
‘Ja, dat zei ik toch al? Ontspanning in de open lucht, er is niets beters. Niet alleen goed voor de frisse lucht, maar ook voor de verbondenheid. Een met de natuur, dat soort dingen.’ Ze zag Bram alweer cynisch kijken.
‘Als je het niet erg vindt, ga ik mee.’
‘Jij? Mee naar yoga? Wat heb je daar te zoeken?’
‘Nee, niet mee naar yoga, mee naar het park. Ik ga hardlopen. Maar dan kan ik toch wel met je meerijden?’
‘Meefietsen bedoel je?’
‘Dat had ik kunnen weten. Als jij voor ontspanning in de buitenlucht gaat, heb je natuurlijk ook wat inspanning in de buitenlucht nodig.’
‘Yoga is anders hartstikke inspannend.’
‘Ik fiets mee’. Bram negeerde haar sneer. Hij snelde naar de slaapkamer om zich in zijn hardloopkleren te hullen. Hij had net zijn veters vast, toen Angelie ongeduldig riep of hij al klaar was. ‘Ja, ja,’ riep hij, de slaapkamerdeur achter zich dicht trekkend.
Ze stond al op voor het huis met haar fiets in haar hand. De yogamat zat stevig tussen haar snelbinders. Toen ze hem aan zag komen, stapte ze direct op. Kijken, of hij haar bij kon houden.
‘De natuur heeft geen haast hoor, jij wel, zo te zien.’
Angelie voelde zich betrapt. Waarom werd ze zo competitief van hem? ‘Je hebt gelijk, sorry. Ik weet ook niet waarom ik zo doe. Haast heb ik zeker niet.’
‘Toch jakker je. Haastige spoed is zelden …’
‘Goed,’ onderbrak ze hem. ‘Misschien komt het omdat jij yoga helemaal niks vindt? Ik heb de behoefte mezelf te verdedigen. Onnodig, dat weet ik ook. Jij bent jij, ik ben ik. Jij gaat voor de snelste tijd, ik wil de kameel onder de knie krijgen.’
‘De wat?’
Angelie schoot in de lach. ‘Laat maar. je hoort straks of het me gelukt is.’ Ze zette haar fiets op slot en wandelde in de richting van de vijver. Ze zag haar yogadocente al in de verte. ‘Vandaag ga ik voor Kundalini. Misschien is alleen yoga op het strand nog meer ontspannen, met de ruisende zee op de achtergrond,’ mijmerde ze hardop.
‘Gaan we de volgende keer toch naar het strand? Daar voelen kamelen zich over het algemeen thuis!’ Bram stretchte en haalde haar toen hardlopend in. ‘Hier, je vergat wat.’ In het voorbijgaan drukte hij haar mat onder haar arm. ‘Succes, kamelentemmer.’
Ze grinnikte, keek hem na en barstte in lachen uit toen ze hem zag struikelen over een boomstronk. ‘Zo zie je maar. Het is zelden goed.’ En ze voelde zich oppermachtig.
21 juni is het wereld yoga dag. Talloze activiteiten worden deze dag georganiseerd, door diverse yogadocenten. The Yoga District bijvoorbeeld, organiseert Kundalini yoga: de moeder van alle yoga’s door alle vormen te verenigen.
Het gebeurde in het Klaverpark, elke week een kort verhaal over hét leidmotief in elk van Alice’ verhalen. Geïnspireerd op een blog over het thema Natuur tijdens Boekenweek 2018. Zonder Klaverpark geen verhaal…
Alice Bakker 