Waarom eigenlijk niet? Eerder op de dag was het er niet van gekomen. En de temperatuur was nu ook stukken beter. Ze strikte haar hardloopschoenen, klikte de lampjes aan haar arm aan en ging de donkere nacht in. Zichtbaarheid boven alles. Wendy zuchtte. Ze hoorde het stemmetje van Pim in haar achterhoofd. ‘Hardlopers zijn de meest kwetsbare mensen op de wereld, ze worden over het hoofd gezien door andere weggebruikers, worden lastiggevallen in het donker, verdwalen met regelmaat en vangen elke druppel regen die er valt.’ De meest kwetsbare mensen op de wereld, laat haar niet lachen. En al die arme mensen in de derdewereldlanden dan? Mensen in oorlogsgebieden, mensen die continue met geweld te maken hadden? Pim had last van zelfmedelijden. Dat was de verklaring. ‘Hardlopen in het donker maakt dat mijn zintuigen meer ontwikkeld worden,’ had ze als tegenwerping gegeven. ‘Alles wat er gebeurt om je heen wordt uitvergroot. Ik luister, zie, hoor en proef zelfs het Klaverpark. Het is echt genieten. En iemand die mij lastig wil vallen, hoor ik van afstand aankomen. Die maakt geen kans.’ Pim vond het een uitdaging. Hij was haar die avond gevolgd en had aanleiding gezien haar het tegendeel te bewijzen. Hij wist uit de struiken te springen zonder dat ze het vooraf in de gaten had. ‘Zie je wel,’ zei hij zelfingenomen. ‘Ik zei het toch’. Achteraf keek hij de koe in zijn kont. Het was in elk geval de laatste dag dat Pim ook maar iets tegen haar kon zeggen. Ze had alle banden verbroken, in real life maar ook op de socials. Alleen in haar hoofd kreeg ze hem niet stil. Fluitend stampte ze het Klaverpark door, ze wist de weg, ze kwam hier elke week. Bovendien had ze een opgeladen telefoon, mocht er iets fout gaan. Ze zette relaxmuziek op en deed haar oortjes in. Nu waren haar zintuigen niet optimaal, maar wie kon haar wat maken? Recalcitrant ging ze de paden af. Van het een op het andere moment, lag ze languit tussen de bomen. Ze had een boomwortel over het hoofd gezien. Ik zei het toch? Had nou maar een mijnwerkerslampje gedragen… Kwam ze ooit van die vent af? Had hij dan gelijk? Ze stond op, klopte haar broek af, stretchte even en vervolgde toen haar weg. Toch maar weerrichting de gebaande paden.
Hardlopen in het donker, zorg dat je al je zintuigen gebruikt!
Het gebeurde in het Klaverpark, elke week een kort verhaal over hét leidmotief in elk van Alice’ verhalen. Geïnspireerd op een blog over het thema Natuur tijdens Boekenweek 2018. Zonder Klaverpark geen verhaal…
Lees ze allemaal!
Alice Bakker 