‘Richting de gebaande paden, graag! Bij de volgende splitsing naar links.’ De instructeur had een megafoon mee, waarmee hij de groep in bedwang probeerde te houden. ‘Lady, you’re not listening,’ riep hij gefrustreerd tegen een dwarsligger die naar rechts dreigde te gaan. ‘Ik weet gewoon het verschil niet, oké,’ riep deze verbolgen terug. ‘Links is waar je zwaaiende hand een L maakt,’ schalde hij door de megafoon. ‘Behalve als je een koning bent,’ maakte iemand een bijdehante opmerking. Hij wuifde met de binnenkant van zijn hand naar zijn gezicht. ‘Als jij wuift als een koning, maakt links of rechts niet uit, dan heb je wel iemand die de route voor je uitzoekt.’ ‘Ik heb een domdom, die zoekt ook de route voor me uit,’ gierde een ander. Hij was het commentaar van al die mensen spuugzat. ‘Wat als je twee linkerhanden hebt?’ De groep barstte in lachen uit. Nu was de maat vol, hij smeet de megafoon op de grond, draaide zich resoluut om en stampte richting de uitgang van het Klaverpark. Dit was de allerlaatste keer dat hij zich over had laten halen zo’n mega-evenement te roeptoeteren. Nog voor hij bij de uitgang was, draaide hij zich verbaasd om. Hoorde hij nou iemand anders schallen door dat ding? ‘Links,’ riep de vrouw die zelf het verschil niet eens wist. Hij zag de groep en masse naar links gaan. Zo slecht was ze er blijkbaar niet in. Langzaam wandelde hij terug. De groep was uit het zicht verdwenen, de vrouw was op haar fiets achter de meute aan. Hij liet zich op de grond zakken en steunde met zijn rug tegen een boom. Zijn hoofd liet hij in zijn handen zakken. De stilte overweldigde hem. ‘Ook linkshandig zeker?’ het was dezelfde vrouw. Verschrikt keek hij op en knikte. ‘Die worden sneller boos.’ ‘Waar slaat dat nou …’ ‘Zie je wel,’ onderbrak ze hem. ‘Lariekoek. Verzinsels van de bovenste plank.’ ‘Je voelt je ook creatiever dan de rest?’ ‘Dat is bewezen,’ sneerde hij. ‘Net als …’ ‘Fabels,’ ze onderbrak hem ruw. ‘Net zo’n onzin als dit evenement.’ ‘Niet mijn idee,’ gromde hij. ‘Don’t shoot the messenger.’ Ze glimlachte. ‘Ach ja, wandelen is geen probleem voor ons linkshandigen. Het is je potlood slijpen, iemand een high five geven, heb je weleens soep gegeten naast iemand die rechts is?’ ‘Een zootje,’ zei hij met herkenning in zijn stem. ‘Wat dacht je van schrijven met een vulpen?’ Ze zakte naast hem en leunde ook tegen de boom. ‘Naar jou luisterden ze wel,’ zei hij rancuneus. ‘Klopt, binnen no time had ik ze over de finish. Linkshandigen houden van duidelijkheid, niet van getut.’ ‘Fabel.’ Ze lachten en zagen de rest van de groep langslopen. Niemand zag hen, of deed alsof. ‘Wat krijgen we nou?’ grijnsde ze. ‘Ze laten ons links liggen!‘
13 augustus was het Internationale Linkshandigendag, om aandacht te vragen voor de kleine en grote ongemakken waartegen mensen die linkshandig zijn aanlopen.
Het gebeurde in het Klaverpark, elke week een kort verhaal over hét leidmotief in elk van Alice’ verhalen. Geïnspireerd op een blog over het thema Natuur tijdens Boekenweek 2018. Zonder Klaverpark geen verhaal…
Lees ze allemaal!
Alice Bakker 