Ze lieten hem links liggen, hij voelde het gebeuren. Wie hij ook belde, niemand nam op. Hij liet zich niet op zijn kop zitten. Dit was de dag, niemand kon het nog verpesten. Hij pakte een boterham uit zijn tas en sjokte op zijn gemak het Klaverpark in. Hij was toe aan rust.
Loeiende zagen haalden hem uit zijn mijmeringen. Wat was dit? Hij wandelde naar het geluid en zag tot zijn verbijstering mannen met kettingzagen in de weer. Het leek wel alsof ze kunstwerken aan het maken waren. Rondom hen stond het bomvol publiek. Hank strekte zijn hoofd fier boven zijn schouders uit en probeerde boven de menigte uit te kijken.
‘Wat doe jij hier?’ Vanuit het niets stond Udo, een van zijn beste vrienden, naast hem.
‘Ik ben op zoek naar rust,’ verklaarde Hank.
‘Nou, dat vind je hier zeker,’ zei zijn vriend cynisch. ‘Wij gingen juist op zoek naar vertier.’
‘Ik heb je nog gebeld! Waarom hebben jullie mij niet meegevraagd?’ Tot zijn verbijstering zag hij de rest van zijn vriendengroep achter Udo staan.
‘Eh,’ stamelde Udo. ‘Een uitje.’
‘Zonder mij?”
‘Klaarblijkelijk.’ Udo draaide zich half om. ‘Zie je later,’ zei hij prompt, Hank ontstelt achterlatend.
Zie je, dacht hij. Ze lieten hem écht links liggen. Hij voelde iets van een traan prikken, maar slikte het weg. Blijkbaar zag hij de vriendschap anders dan zij. Hij liet zich naast een boom zakken en besloot resoluut de hele groep te verbannen. Een voor een verwijderde hij de contacten uit zijn telefoon. Het luchtte hem op. ‘Mij heb je niet,’ zei hij hardop. ‘Ik ga mijn eigen weg.’
‘Tegen wie praat je?’ Er stond een man hem verwonderd aan te kijken.
Hank keek eerst even om zich heen, maar zag toen dat de man echt hem aansprak. ‘Tegen mezelf, denk ik.’
‘Behoefte aan gezelschap?’
Hank knikte. ‘Ja, daar ben ik misschien wel aan toe. Evenals aan koffie, jij ook?’ Hij stond op om twee bekertjes te halen.
Met zijn nieuwe vriend liep hij al pratend naar de kettingzagen, waarvan hij nu wist dat het om een wedstrijd ging. Hij voelde zijn telefoon trillen in zijn broekzak en viste hem eruit. Een berichtje van een nummer zonder naam.
‘Hoe ken jij hem? Dat is de kampioen van vorig jaar! Kun je hem aan me voorstellen?’
‘Belangrijk?’ vroeg zijn nieuwe vriend.
‘Nee, niks.’ Hij verwijderde het gesprek en blokkeerde het nummer van Udo. ‘Een strontvlieg.‘
17 en 18 augustus was het NK sculptuurzagen tijdens het Houthakkersfeest in Lage Vuursche. Volgend jaar wellicht in het Klaverpark?
Het gebeurde in het Klaverpark, elke week een kort verhaal over hét leidmotief in elk van Alice’ verhalen. Geïnspireerd op een blog over het thema Natuur tijdens Boekenweek 2018. Zonder Klaverpark geen verhaal…
Alice Bakker 