Je vraagt erom!

Mensen die je verbeteren, ze zijn verschrikkelijk! Of hebben ze het beste met je voor? Ik neig met mijn rode pen natuurlijk naar het laatste. Als ik zeg dat je iets fout doet, dan zeg ik dat met de allerbeste bedoelingen. Maar eerlijk is eerlijk: ik zeg dat niet snel ongevraagd. Als jij wil dat ik met de rode pen aan de slag ga, dan vraag je erom!

Natuurlijk moet ik soms lachen om taalfoutjes. Als er op een menukaart een groetenkroket staat bijvoorbeeld, snap ik heus wel die die kroket mij niet gedag zegt, maar dat de ‘n’ op het toetsenbord misschien een beetje hapert. En als er ‘boeren met worst’ op staat, begrijp ik dat ik geen agrariër met een worst in zijn hand op mijn bord krijg, als ik dat bestel. Maar het staat er wel…

Correctie

Met mijn vingertje wijzen, daar doe ik niet aan. Maar ik signaleer het wel. Soms is dat genoeg voor een ‘nee’. Zo kreeg ik laatst een visitekaartje van een schilder op de mat. De beste man vond blijkbaar dat er wel een kwast over de buitenboel kon. Maar ja, als je dan naast je adresgegevens drie woorden op je kaartje hebt staan, waarvan één verkeerd gespeld, dan haak ik af. Terwijl het misschien een topschilder is. Ik verbeter hem niet, dat niet. Maar …

Misschien ben ik inderdaad verschrikkelijk.

Beste ondernemer,

Is het tijd voor een nieuw drukwerk? Laat mij het even bekijken én met de rode pen bewerken, voor het naar de drukker/printer gaat. Het kan zomaar een klant extra opleveren.

Wist je dat ik ook een menukaartservice heb? Daarmee bent u taalpuristen én de lachers van taalvoutje een stap voor.