Met knikkende knieën stond ik laatst in Zwolle. Met een microfoon in mijn hand. Ik had de opdracht even iets in het kort over mezelf te vertellen. Mijn voorgangers hadden het begrip ‘kort’ ruim genomen. Ik had drie zinnen in mijn hoofd. Kort dus. Ik had spijt van
Alice Bakker 