Skip to main content

Auteur: Alice

Verkoop je veel, op zo’n markt?

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. Geen reacties op Verkoop je veel, op zo’n markt?

Zondag 31 augustus ben ik in Tilburg!
Een flinke rit van huis, maar hé, alles voor een boekenmarkt. Niet alleen omdat ik gek ben op boeken (guilty!), maar ook omdat je als schrijver nu eenmaal veel moet doen voor je zichtbaarheid. Je moet jezelf laten zien, lezers ontmoeten, een beetje shinen en ja, ook boeken verkopen.

Na zo’n dag komt altijd dé vraag: ‘Hoeveel heb je verkocht?’ Mijn antwoord? Heel eenvoudig: ik heb géén idee. Want lezers van nu zijn niet meer alleen papierenboeklezers. Die zijn er nog, zeker, maar veel mensen lezen digitaal. Of luisteren mijn verhalen onderweg, tijdens het koken, of stiekem in bed.

Naast papieren boeken heb ik dus ook e-books én luisterboeken. Te vinden op allerlei platforms, of gewoon te leen bij de (online) bibliotheek. Hoe mijn boeken bij jou terechtkomen? Dat maakt mij eerlijk gezegd niet uit. Als je ze maar weet te vinden!

Kom je gezellig langs?

Je vindt mij zondag 31 augustus bij Boeken rond het Paleis in Tilburg, op het Willemsplein. Van 10.00 tot 17.00 uur sta ik paraat in kraam 967 of 968. Zwaai even, dan zwaai ik terug!

Ik klets graag met je over mijn boeken. Liever thuis rustig snuffelen? Dan krijg je een flyer mee zodat je ze later kunt ontdekken op jouw favoriete platform.

Natuurlijk: een boek kopen mag altijd. Ik signeer het met liefde (misschien zelfs met een krabbel die ooit miljoenen waard is, je weet maar nooit …)

PS Ik ben er niet in mijn eentje. Ook welkom voor een praatje met Hanneke Simons, Nicole van der Spek, Nic Magis, Nanda van Eck, Daniël Warmoeskerken, Daisy Elings en Frank van der Heijden. Neem de tijd, wij vermaken je wel!

12,5 jaar tekstbureau: van zoeken naar vinden

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. Geen reacties op 12,5 jaar tekstbureau: van zoeken naar vinden

Twaalf en een half jaar. Een getal dat ergens tussen feestelijk en vreemd in hangt. Een jubileum dat volgens mij alleen in Nederland wordt gevierd. Een moment dat vraagt om even stil te staan bij wat ik doe.

Wat begon met een laptop op een keukentafel en een hoofd vol vragen, is uitgegroeid tot een stabiel tekstbureau met een heldere focus. Ik neem jullie mee naar het begin, naar mijn zoektocht en naar waar ik nu sta: stevig geworteld.

Zonder blauwdruk

Toen ik begon, had ik geen groot plan. Ik wist vooral dat ik wilde schrijven en dat ik daar mijn werk van wilde maken. Maar hoé dan precies? Voor wie? Over wat? Daar had ik nog weinig grip op. Ik schreef voor iedereen die iets met tekst nodig had: van webshops tot verenigingen, van nieuwsbrieven tot blogtekstjes voor de zoekmachines.

In de breedte zitten kansen, dacht ik. Een richting kiezen? Daar zag ik geen noodzaak toe. Die eerste jaren waren een mix van enthousiasme, twijfel en heel veel leren. Over ondernemen, over klantcontact en misschien nog wel het meest: over mezelf. Over waar ik energie van krijg, wat me raakt, wat ik goed kan.

De waarde van specialiseren

Het keerpunt kwam toen ik steeds vaker werd gevraagd door bedrijven in de groensector. Helemaal toen mijn oude werkgever mij een vaste freelanceopdracht aanbod. Elke week kwekers interviewen en ik voelde me als kwekersdochter direct weer thuis. Lokaal was ik al langer verankerd door mijn werk voor Hier! in de regio: het tijdschrift voor alle inwoners van gemeente Kaag en Braassem én voor de marketingorganisatie van dezelfde gemeente. Een stem voor de gemeenschap en daar voelde ik het: dit klopt. Hier past mijn taal bij hun verhaal.

Langzaam maar zeker durfde ik te kiezen. Niet meer alles doen voor iedereen, steeds vaker ja zeggen tegen opdrachten die gaan over groen en lokale betrokkenheid. En nee zeggen tegen werk dat niet meer past, hoe spannend dat soms ook is. Tussen de opdrachten door schreef ik ook aan eigen werk. Eerst korte teksten, later verhalen en boeken. Inmiddels liggen er elf op de plank. Schrijven is zeker niet alleen mijn werk, het is ook mijn ademruimte, mijn manier van kijken en betekenis geven.

Stevig geworteld

Inmiddels bestaat mijn tekstbureau vandaag op de kop af twaalf en een half jaar en werk ik met volle overtuiging binnen twee specialisaties: lokaal en groen. Mijn werk draait allang niet meer alleen om ‘mooie zinnen’. Het draait om helderheid, betrokkenheid, vertrouwen. Om – cliché – het verhaal achter mens en bedrijf. Daar ligt mijn kracht en mijn plezier.

Ik ben dankbaar voor de klanten die me al jaren vertrouwen. Voor de opdrachten die me raken. Voor het netwerk dat me scherp houdt. En voor elke lezer die iets aan mijn woorden heeft gehad. Wat de toekomst brengt? Nog meer verdieping. Meer verhalen die ertoe doen. Misschien wat vaker ruimte maken voor nieuw eigen werk, naast de opdrachten die blijven inspireren. Maar voor nu ben ik vooral blij met wat er is: een tekstbureau dat staat. Dat me past. Letterlijk geworteld.

Dankjewel, of je nu klant bent, collega, lezer of toevallige voorbijganger. Zonder jou was dit verhaal niet geschreven.

Zeg! Maak ’t niet kleiner

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. 2 reacties op Zeg! Maak ’t niet kleiner

Als we iemand een bezoekje brengen, nemen we een aardigheidje mee. Een bloemetje of een chocolaatje. We krijgen er een kopje thee, of erger nog: een theetje. Met een zoetje, suikertje of wolkje melk én een taartje, koekje of ‘n stukje vlaai.

We gaan over op een glaasje wijn (en een watertje) en je vriendinnetje serveert er hapjes bij. Een nootje, kaasje, toastje, tomaatje, een stukje worst. Als we een wijntje op hebben, nemen we er nog eentje. Wordt het een latertje, dan roepen we: leuk avondje, snel nog een keertje!

Ik heb een ideetje! Binnenkort maar eens een weekendje of midweekje weg. Naar een leuk stadje of een dorpje in ons kikkerlandje. Terrasje pakken en een filmpje. Een wandelingetje maken en een biertje drinken. Bitterballetje erbij? Echt een momentje voor ons tweetjes …

Op z’n smalst

Hoe komt het toch dat we in het Nederlands alles graag kleiner maken dan het is? Dat bloemetje dat je meeneemt is namelijk gerust een flink boeket. Dat chocolaatje is niet in zijn eentje, dat is een doos(je) luxe bonbons. Die paar wijntjes zijn een hele fles. En dat ideetje? Dat is een goed plan!

Bij mijn schrijfcafés heb ik de deelnemers inmiddels aardig opgevoed, geloof ik. Ik wilde alleen jou nog even overtuigen: maak ’t niet kleiner!

Vandaag = morgen geschiedenis

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. Geen reacties op Vandaag = morgen geschiedenis

De geschiedenis is meestal iets van lang geleden. Maar wat als je plotseling, voor je gevoel, midden in de geschiedenis staat? Zegt dat dan iets over jezelf of over je leeftijd? 

Ver van mijn bed

Al veel boeken heb ik gelezen waarin de Tweede Wereldoorlog een grote rol speelt. Ik ben geboren in 1970 dus de periode van de oorlog was voor mijn gevoel ver van mijn bed. Alles wat je over de oorlog leest gaat over vroeger, de tijd waarin ik ruimschoots nog niet in de planning lag. Maar de geschiedenis komt steeds dichterbij. Zo bezocht ik een paar jaar geleden het Tränenpalast in Berlijn, een tentoonstelling over grenservaringen. Het is gevestigd in het oude treinstation waar men in de tijd van de Berlijnse Muur met veel tranen afscheid nam van bezoekende familieleden van de “andere kant”. Je zag ze na dit afscheid immers weer een tijdje niet …

Alles voor de onmogelijke liefde

Ik kan het me nog goed herinneren, 1989, het nieuws over de val van de Berlijnse Muur. Bij het Tränenpalast keek ik naar een filmpje over iemand die in 1987 haar huidige man leerde kennen, hij woonde in West-Berlijn, zij in Oost. Niet een allyouneedislove-liefde die voor de kerstspecial met touringcar even gehaald werd, nee, zij zagen elkaar nauwelijks. Ondanks dat ze in dezelfde stad woonden een bijna onmogelijke liefde. Hij was al druk met papieren regelen om bij haar te kunnen zijn. Dan maar in Oost wonen, alles voor de liefde. Tot die muur viel en ze eindelijk zomaar konden afreizen naar elkaar. Een jaar later beloofden ze elkaar zelfs eeuwig trouw. Bijna een sprookje.

Hoofdrol

Hoewel? Een confronterend sprookje! 1987. Toen leerde ik ook mijn lief kennen. Wij konden zo vaak we wilden naar elkaar toe. Geen muur stond ons in de weg. Vreemd, naar een museum gaan waar mensen van je eigen leeftijd de hoofdrol spelen in de geschiedenis. De tijd vliegt.

Vandaag is morgen zomaar geschiedenis.

5×4/5=4!

Geschreven door Alice op . Gepost in Reviews. Geen reacties op 5×4/5=4!

Het tweede deel van de blogtour voor “Slapen doen we morgen weer” maakt van mij een trotse schrijver. Als ik de 8,5 van Melanie afrond naar vier sterren, hoeven we deze week geen ingewikkelde rekensom te maken: vijf keer vier sterren is gemiddeld vier sterren. Met het gemiddelde van 4,25 van vorige week erbij, kan ik niet anders dan dankbaar zijn: Slapen krijgt een dikke vier van de vijf!

Ik zei het al: zaterdag 31 mei verscheen de heruitgave van dit boek, op naar een heleboel nieuwe lezers! Over het boek:

Merel gaat me haar vrienden naar het Koningsnachtconcert in het Klaverpark. Daar treedt de band Twils op, waar Merel en haar vriendin Sarah groot fan van zijn. Als er een aanslag wordt gepleegd tijdens het concert verandert alles. Al snel blijkt dat het niets met terrorisme te maken heeft, iemand heeft het op Twils gemunt. Waarom? En wat heeft Merel met de dader?

De reviews van deze week:

Het leesdraakje: “Ik heb er genoten van het verhaal. Het is leuk en realistisch verhaal.” -> hele review

Bookstagram_Ilona: “Vanaf de proloog wordt je door het verhaal gegrepen en blijf je tot het einde in spanning zitten. Een verhaal wat je niet meer weglegt totdat het uit is.” -> hele review

Melsday83: “Het verhaal was bij vlagen beklemmend en spannend waardoor je door wilde lezen. Hoewel je al vrij snel globaal weet wie de dader is blijft het verhaal je toch boeien.” -> hele review“

Priscilla_dieleman_boekenfan: “Geschreven vanuit twee perspectieven: dat van Merel en van de dader. Die afwisseling zorgt voor extra diepgang. De personages zijn realistisch en herkenbaar, vooral Merel.” -> hele review

Sheila_hjv_books: “Je voelt de worsteling met haar gevoelens en de haast wazige sluier die over haar heen is gekomen. Het is mooi om te lezen hoe het verdriet er mag zijn, ook tussen Merel en haar nieuwe vrienden.” -> hele review

Whiehoeee! Mag ik even een gat in de lucht springen? Oh, en dan kreeg ik van Melanie (@melsday83) ook nog de hint of ik niet een boek kon schrijven over Merel en Bas, tien jaar later. Wat een enorm goed idee! #brainstormen #weslapenweer

Aan alle bloggers: een hele dikke dankjewel! Voor het afstoffen van het boek, voor het lezen én voor jullie mooie reviews.

Slapen is klaarwakker!

Geschreven door Alice op . Gepost in Reviews. Geen reacties op Slapen is klaarwakker!

Zaterdag 31 mei verscheen de heruitgave van mijn debuut “Slapen doen we morgen weer”. Zo tof, dat dit boek in een nieuw jasje weer een nieuw publiek mag bereiken. En dat het boek weer een blogtour kreeg. Ik kan je zeggen: Slapen is klaarwakker!

Merel gaat met haar vrienden naar het Koningsnachtconcert in het Klaverpark. Daar treedt de band Twils op, waar Merel en haar vriendin Sarah groot fan van zijn. Als er een aanslag wordt gepleegd tijdens het concert verandert alles. Al snel blijkt dat het niets met terrorisme te maken heeft, iemand heeft het op Twils gemunt. Waarom? En wat heeft Merel met de dader?

Kim Coenen: “Alice Bakker heeft een levendige, vlotte en krachtige schrijfstijl en weet een actueel en realistisch verhaal uit te werken met sterke personages waarbij hun emoties en gevoelens tastbaar zijn.” -> hele review

Het Boekenbijtje: “Toen ik zondagavond aan het boek begon dacht ik ook even om morgen pas te gaan slapen. Niet omdat ik maar een korte tijd had om te lezen, want de boeken van Alice lezen altijd vlot weg. De reden was simpelweg omdat ik gewoon niet kon stoppen. Het was echt te spannend om weg te leggen.” -> hele review

Lie Frooninckx (Boekverslaafden): “Alice Bakker is een veelbelovende auteur die met dit scherpe debuut een sterke indruk achterlaat. Ik kijk met veel belangstelling uit naar haar volgende werk!” -> hele review

Boekenpearls76: “De dialoog tussen de personages is continu interessant, diepgaand en informerend. De plot en de weg ernaar toe is geloofwaardig en subliem.” -> hele review

Hierna nog een volle week met reviews. Zo spannend! Ik denk dat ik niet meer slaap, morgen weer!

Weer slapen doen we morgen weer!

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. Geen reacties op Weer slapen doen we morgen weer!

Kijk dan! Een nieuw jasje voor Slapen doen we morgen weer. Met dank aan Troy van ZoneroMedia. Heel tof én een professionaliseringsslag ten opzichte van de eerdere uitgave.

Dit boek verdiende niet alleen een nieuwe jas, maar ook een nieuw nawoord. De eerste uitgave verscheen namelijk op 7 mei 2017. Twee weken voor de aanslag bij het concert van Ariane Grande. Ik kan je vertellen: toen zo ongeveer gebeurde wat ik eerder had geschreven, vond ik het verhaal ineens een stuk minder goed. Ik wil deze herdruk dan ook opdragen aan alle slachtoffers van terrorisme of van onbezonnen daden …

Bestellen?

Kan het niet wat geloofwaardiger?

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. Geen reacties op Kan het niet wat geloofwaardiger?

Vandaag ben ik in Groningen voor de laatste ‘Stap op de Rode Loper’ van dit schooljaar. Een leesfeest voor vmbo-leerlingen die workshops krijgen op culturele toplocaties. Hier in Groningen sta ik in de Synagoge en in het Groninger Museum om weer een aantal klassen mee te nemen in waarom ik lezen leuk vind.

In deze blog blik ik terug naar maandag 13 januari, toen ik voor Stap op de Rode Loper in Amsterdam was. In het Bimhuis, een cool concertgebouw met een topuitzicht over het IJ. Waar Groningen aan de andere kant van het land is voor mij, is Amsterdam bijna een thuiswedstrijd. Te laat komen leek onmogelijk.

De brug stond open

Wat mis kon gaan, ging die dag mis. Het enige dat níet gebeurde, was dat de brug openstond. Laat mij even opsommen: ik wilde het eerste stukje met de auto gaan, maar ik had een lekke band (spijker, bleek later). Bij de bushalte ontdekte ik dat de lijn was geschrapt (vervoersmaatschappij Qbuzz, had hem net overgenomen, maar zeker niet op orde). In allerijl zocht ik een lift naar Schiphol, die ik vond, maar waardoor ik uiteraard de trein had gemist die ik had willen nemen. Genoeg pech, dacht ik. Vanaf hier gaat het goed en kom ik nog op tijd. Ik had immers genoeg marge ingebouwd.

Nog meer?

Omdat ik een trein later had, had ik een overstap extra. Op Amsterdam-Zuid reed de metro niet. Technische storing. Een metro later reed gelukkig wel. Op naar Centraal en dan de rest lopen: dan ben ik tenminste niet meer afhankelijk van de grillen van het openbaar vervoer. Wat denk je? Op die ene vierkante meter die glad was op de Oosterdokbrug (met het Bimhuis al in zicht) gleed ik onderuit. Met zware rugzak vol boeken krabbelde ik overeind, op adrenaline liep ik door en kwam ik ruim te laat aan voor mijn eerste workshop.

Je verzint het!

Geluk bij een ongeluk: de hele boel liep uit en mijn klas was er nog niet. Opgelucht zocht ik mijn lokaal op, via het toilet – waar ik ontdekte dat mijn knie behoorlijk kapot was (nog steeds last van). Vol van mijn verhaal vertelde ik de eerste klas wat mij allemaal was overkomen. De blikken spraken boekdelen: zeg schrijver. Je verzint het. Daar ben je vast goed in. Maar alsjeblieft. Kan het niet wat geloofwaardiger?

O ja, de volgende maandag de dertiende blijf ik voor de zekerheid in bed. Met mijn dekens over mijn hoofd.

Tijd vs. prioriteit

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. Geen reacties op Tijd vs. prioriteit

Elke werkdag een half uur fictieschrijven, ik heb het jaren volgehouden. Vijf dagen per week, tweeënhalf uur per week. De laatste tijd (lees: het laatste jaar) kwam de klad erin. Ik had het druk en schrijven van fictie was het laatste waar ik tijd voor maakte. Inderdaad: maakte. Want nog steeds is mijn motto dat het geen tekort is aan tijd, maar een tekort aan prioriteit. 

De praktijk is dat de werkdag zo om is. Om 12.00 uur gaat de tijd in om fictie te schrijven. Bewust het laatste half uur voor de lunch, omdat er dan een duidelijke eindtijd is en ik – ik ben nu eenmaal ondernemer – niet te veel tijd verspil. Te vaak denk ik: nog even dit afmaken en dan ga ik ervoor zitten. Voor ik er erg in heb, is het half uur om en heb ik geen letter op papier. Na de lunch gaat mijn telefoon en beland ik direct weer in een ratrace. Het is niet voor niets dat 12.00 uur voor mij de meest geschikte tijd is. 

De knop om

Tijdens het laatste BOEK10-evenement gaf mijn collega Reem Talib een presentatie over tijd. Ze liet ons een rekensommetje maken: hoeveel uur zit er in een dag, hoeveel uur daarvan werk, slaap en eet je, hoeveel uur gebruik je voor ontspanning en hoeveel voor de boodschappen. Klinkt al als een drukke dag, toch? Pak je rekenmachine er maar bij, er is nog steeds heel veel tijd over. Tijd die opgaat aan scrollen door sociale media. Of aan doelloos tv-kijken. Tijd die je zomaar verkwist. Als ik nou goed in mijn ritme blijf, door tweeënhalf uur in de week te schrijven, dan moet dat toch in te plannen zijn? Note to myself: wil jij een boek schrijven maar hoor je jezelf zeggen dat je geen tijd hebt? Vervang het voor de gein is door “schrijven is voor mij geen prioriteit”. Ik denk dat je dan gelijk de spirit weer te pakken hebt. O ja, als je mij zoekt tussen 12.00 en 12.30 uur, blijf dan vooral hard zoeken. Ik werk op dat tijdstip aan mijn prioriteit!

Deze gastblog is eerder verschenen in de nieuwsbrief van uitgeverij Godijn Publishing. Wil je die nieuwsbrief ook ontvangen? Meld je dan aan via deze link.

Feedback: van kritiek naar kunst

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. Geen reacties op Feedback: van kritiek naar kunst

Soms heb je als schrijver behoefte aan reflectie. Alleen al omdat je een blinde vlek hebt voor eigen producties. Feedback is daarom zowel cruciaal als waardevol. Door je werk te delen, ontvang je bij mijn schrijfcafés de inzichten van andere creatieve breinen. Daarom raad ik ze aan.

➡️ Het geven van feedback staat op alle avonden centraal, dat is van onschatbare waarde voor zowel aspirant-schrijvers als doorgewinterde auteurs!

Ik heb een clubje opgericht …

Mijn schrijfcafés zijn ontmoetingsplaatsen waar schrijvers van allerlei niveaus samenkomen om het vuur dat ze hebben voor verhalen met elkaar te delen. Het zijn broedplaatsen voor creativiteit, waar deelnemers elkaar inspireren en aanmoedigen. De avonden zijn dé waardevolle kans om feedback te ontvangen. Schrijvers leren blinde vlekken in hun werk te identificeren, zwakke punten te verbeteren en sterke punten te versterken. Constructieve kritiek van medeschrijvers geeft je immers bakken vol inzicht, waardoor je je vaardigheden aanscherpt en je verhalen verfijnt. Een zeer nuttige tool voor de groei van elke schrijver.

De impact

Bij de schrijfcafés ben ik de gespreksleider die het proces van feedback geven en ontvangen faciliteert. De cafégangers delen met mij hun werk (n.a.v. mijn schrijfopdracht of een vrije inzending). Op de bijeenkomst zelf geven de andere deelnemers opbouwende kritiek, waarbij ze wijzen op sterke punten, suggesties doen voor verbetering en vragen stellen om de schrijver te helpen zijn of haar visie te verduidelijken. Onmisbaar is de veilige omgeving die ik bied, waarin schrijvers zich vrij voelen om hun werk te delen. Voorlezen kan best spannend zijn! En eerlijk is eerlijk: je moet best even wennen aan het ontvangen van feedback. Onthoud dat veel schrijvers het uiteindelijk zien als een keerpunt in hun ontwikkeling. Het stelt hen namelijk in staat om hun werk vanuit nieuwe perspectieven te bekijken, eventuele blinde vlekken te identificeren en hun schrijfvaardigheden te verbeteren.

Welkom, In Woordenland

Leuke bijkomstigheid: met een groep gelijkgestemden werk je aan ieders ontplooiing. Mijn schrijfcafés zijn namelijk niet alleen ontmoetingsplaatsen voor schrijvers, maar ook kweekvijvers voor groei en ontwikkeling. Steeds meer van mijn ‘pupillen’ publiceren! Door de feedback die zij ontvingen en gaven scherpten zij hun vaardigheden aan. Ben jij op zoek naar inspiratie, gemeenschap en groei, voel je dan welkom om eens langs te komen, In Woordenland.

Op dit moment is er plek bij:

📌 Online Schrijfcafé In Woordenland – eerste donderdag van de maand – 1 plek Mail mij om je aan te melden of om aanstaande donderdag (3 april) gratis mee te kijken.

📌 Schrijfcafé In Woordenland in Ter Aar bij volksuniversiteit !Triggr – derde donderdag van de maand – twee beschikbare plekken. Aanmelden (kijk goed naar de eerstvolgende datum) bij !Triggr.

Of reserveer een plek op de wachtlijst bij:

📌 Schrijfcafé In Woordenland in Roelofarendsveen bij Tech Campus De School – tweede donderdag van de maand.

Alle schrijfcafés starten om 19.30 uur. Meer weten?