Skip to main content

Tag: Klaverpark

Op zoek naar geluk

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. Geen reacties op Op zoek naar geluk

Geen plant wordt zo vaak gezocht als een klavertjevier. En dat terwijl de klavertjevier als plant officieel helemaal niet bestaat! Wees eens eerlijk: heb jij de bovenstaande foto ook eerst goed bekeken of vluchtig gezocht naar die ene speciale?

Geluk =

Een klavertjevier is een mutant van de eenvoudige witte klaver, die normaal gesproken slechts drie deelbladeren heeft. Heeft hij er vier, dan staat het plantje volgens legendes voor de vier symbolen hoop, vertrouwen, liefde en geluk. Wie een klavertje vier zoekt, zoekt dus geen hoop, vertrouwen en liefde, maar specifiek naar het vierde symbool: geluk. Nu vraag ik me af, waarom zoek je geluk met je hoofd gebogen, gericht naar de grond? Volgens mij zit geluk in wat je hoort of wat je ziet. Geluk is leven en tevredenheid. Geluk is hoop, vertrouwen én liefde. Kortom: hoofd op, neus in de wind en ogen wijd open.

Geluk zit in de lucht!

Ooit is er een klavertjezesenvijftig gevonden, volgens het Guinness Book of Records. Ik vraag me af hoe wanhopig de vinder ervan op zoek was naar een flink portie geluk …

PS Ik heb meer met een klavertjevier dan ik hierboven door laat schemeren. Ken je de H4C-serie? Speelt zich af op het Klaverlandcollege. Die school staat naast het Klaverpark.

>> Meer over H4C

In het Klaverpark kan álles

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. 1 reactie op In het Klaverpark kan álles

Trouwen, spelen, verliefd worden, in bomen klimmen, dansen in de natuur …

Al in het eerste verhaal dat ik publiceerde in 2011 speelde het Klaverpark een rol. Sindsdien in élk verhaal. Destijds googelde ik het, het bestond niet. Nergens op de wereld was een park dat zo heette. Inmiddels is het een residentie in het Vlaamse Leuven. Ik denk dat ik er binnenkort naartoe op werkbezoek ga. 😉

Het park bestaat!

Waar die fascinatie voor het park vandaan komt? Ik woon in een waterrijk gebied zonder noemenswaardige parken, genoeg natuurschoon, maar vooral blauw. Misschien droom ik in mijn onderbewustzijn van iets meer groen? Voor mij bestaat het fictieve park echt, waar in Slapen doen we morgen weer een Koningsnachtconcert gegeven wordt, waar de brandstichter uit Ze zien mij niet zich ongezien waant en waarnaast het Klaverlandcollege staat waar de H4C-serie zich afspeelt. 

(H)erkenning

In elk verhaal wordt wel een Klaverpark gesleuteld, al is het alleen al om de hoofdpersoon een rondje te laten wandelen. Eens deed ik onder pseudoniem mee met een verhalenwedstrijd waarbij ik zelf in de jury zat. Ik was heel benieuwd naar hoe jurycommentaar klinkt als het over je eigen verhaal gaat. Het park liet ik weg, mijn uitgever en medejurylid Elly zou het immers direct herkennen als een verhaal van mij, dacht ik. Toen het verhaal later als bonusverhaal in de bundel verscheen – een verhaal van een jurylid kan natuurlijk niet meedingen met de wedstrijd – vroeg ik Elly om van het simpele “park” wel even “Klaverpark” te maken. Gewoon, omdat het anders geen verhaal van mij kon zijn …

Eerder verschenen in de nieuwsbrief van uitgever Godijn Publishing. Benieuwd naar die nieuwsbrief? Aanmelden kan hier.