In het Klaverpark kan álles
Trouwen, spelen, verliefd worden, in bomen klimmen, dansen in de natuur …
Al in het eerste verhaal dat ik publiceerde in 2011 speelde het Klaverpark een rol. Sindsdien in élk verhaal. Destijds googelde ik het, het bestond niet. Nergens op de wereld was een park dat zo heette. Inmiddels is het een residentie in het Vlaamse Leuven. Ik denk dat ik er binnenkort naartoe op werkbezoek ga. 😉
Het park bestaat!
Waar die fascinatie voor het park vandaan komt? Ik woon in een waterrijk gebied zonder noemenswaardige parken, genoeg natuurschoon, maar vooral blauw. Misschien droom ik in mijn onderbewustzijn van iets meer groen? Voor mij bestaat het fictieve park echt, waar in Slapen doen we morgen weer een Koningsnachtconcert gegeven wordt, waar de brandstichter uit Ze zien mij niet zich ongezien waant en waarnaast het Klaverlandcollege staat waar de H4C-serie zich afspeelt.
(H)erkenning
In elk verhaal wordt wel een Klaverpark gesleuteld, al is het alleen al om de hoofdpersoon een rondje te laten wandelen. Eens deed ik onder pseudoniem mee met een verhalenwedstrijd waarbij ik zelf in de jury zat. Ik was heel benieuwd naar hoe jurycommentaar klinkt als het over je eigen verhaal gaat. Het park liet ik weg, mijn uitgever en medejurylid Elly zou het immers direct herkennen als een verhaal van mij, dacht ik. Toen het verhaal later als bonusverhaal in de bundel verscheen – een verhaal van een jurylid kan natuurlijk niet meedingen met de wedstrijd – vroeg ik Elly om van het simpele “park” wel even “Klaverpark” te maken. Gewoon, omdat het anders geen verhaal van mij kon zijn …
Eerder verschenen in de nieuwsbrief van uitgever Godijn Publishing. Benieuwd naar die nieuwsbrief? Aanmelden kan hier.