Sinds januari 2023 is mijn bedrijf gevestigd in het gebouw waarnaar ik op twaalfjarige leeftijd naar de middelbare school ging. Met mijn suffe leren schooltas – dat ik daar ooit in ben getrapt – vol zware boeken, op de fiets hiernaartoe. Fietsenstalling was in de kelder waar je via een steile afdaling in terechtkwam. Die metamorfoost in een steile helling als je weer naar huis gaat. 

In diezelfde fietsenstalling staat mijn fiets weer dagelijks. Mijn bureau op de plek waar ik als puber maatschappijleer en muziekles had. Ondanks dat het gebouw een aantal renovaties heeft ondergaan, zijn er ook nog een aantal dingen exact als toen. Dat was in het begin even wennen, om weer in de gangen te lopen waar mijn angst voor brekend glas werd geboren, toen er een klasgenoot bij een opstootje dwars door het lokaalraam ging. Om in de “wall of fame” een pc te zien staan uit de tijd dat alleen nog nerds aan toetsenborden zaten. Om weer op de markt te lopen, waar ik toen ook al iets bij de bakker kocht. Om voorleessessies te houden voor de bibliotheek – ook in het gebouw gevestigd – in de ruimte waar ik destijds mijn boterham at. En een Mars, want die kocht ik in de kantine, terwijl mijn moeder dacht dat ik melk kocht. 

Chillen in het park

Het is ook geinig. Omdat deze ruimte mij weer volop inspiratie geeft voor de H4C-serie die ik voor young adults schrijf. De hoofdpersonen in die serie zitten in havo-4C op het Klaverlandcollege. Ik waan me met mijn bureau in dat college. Het Klaverlandcollege is de middelbare school naast het Klaverpark. Laat er hier nu ook een ienieminiepark aan de overkant zijn, waar je kunt chillen … H4C is de klas van Marijn en Yara, die samen een kind krijgen op zestienjarige leeftijd. Van Guusje, die hier ontdekt dat ze op vrouwen valt. Van Olivier en Anna, die altijd als laatste iets nieuws ontdekken en stiekem het meest op mij lijken. En van Floor en Casper die haantje de voorste en gemeen zijn, ontstaan door een nare situatie. Iedere leerling uit deze klas heeft een verhaal dat verteld mag worden en dat een eigen boek verdient. 

Voor altijd …

Het laatste deel ligt bij de eindredactie en moet in juli verschijnen. Ik wacht vol spanning op de omslag. Op het eindresultaat. Eindelijk klaar met H4C. Hoewel? Er zitten nog veel meer leerlingen in H4C … Wat maken zij allemaal mee? Olivier heeft een zusje in de brugklas. Ook zij heeft een goed verhaal … Misschien laat ik een van de leraren in een toekomstig deel aan het woord? Het is niks dat ik weer dagelijks op mijn middelbare school kom, ik blijf voor altijd (zitten) in klas H4C. 

Deze column is op 28 mei 2024 verschenen in de nieuwsbrief van Godijn Publishing. Wil je deze nieuwsbrief ook ontvangen? Meld je dan aan via deze link.