26 juni 2025
Zeg! Maak ’t niet kleiner
Als we iemand een bezoekje brengen, nemen we een aardigheidje mee. Een bloemetje of een chocolaatje. We krijgen er een kopje thee, of erger nog: een theetje. Met een zoetje, suikertje of wolkje melk én een taartje, koekje of ‘n stukje vlaai.
We gaan over op een glaasje wijn (en een watertje) en je vriendinnetje serveert er hapjes bij. Een nootje, kaasje, toastje, tomaatje, een stukje worst. Als we een wijntje op hebben, nemen we er nog eentje. Wordt het een latertje, dan roepen we: leuk avondje, snel nog een keertje!
Ik heb een ideetje! Binnenkort maar eens een weekendje of midweekje weg. Naar een leuk stadje of een dorpje in ons kikkerlandje. Terrasje pakken en een filmpje. Een wandelingetje maken en een biertje drinken. Bitterballetje erbij? Echt een momentje voor ons tweetjes …
Op z’n smalst
Hoe komt het toch dat we in het Nederlands alles graag kleiner maken dan het is? Dat bloemetje dat je meeneemt is namelijk gerust een flink boeket. Dat chocolaatje is niet in zijn eentje, dat is een doos(je) luxe bonbons. Die paar wijntjes zijn een hele fles. En dat ideetje? Dat is een goed plan!
Bij mijn schrijfcafés heb ik de deelnemers inmiddels aardig opgevoed, geloof ik. Ik wilde alleen jou nog even overtuigen: maak ’t niet kleiner!
Ik mag graag op pad gaan. Eerst een volle tank scoren en dan met de auto een lange rit maken. Ik geniet dan met volle tuigen van de vele indrukken, zoals de vergezichten of de kleurrijke natuur. Hier en daar parkeer ik mijn vehikel om een forse wandeling te maken of de vele geuren van de natuur op te snuiven. Gewoonweg de tijd vergeten als ik even aanschuif bij die houten picnictafel. Er zijn van die dagen dat ik niet eens in de gaten heb hoe de vele kilometers de inhoud van mijn brandstoftank opslorpen. Het is dan wel frappant hoe klein de dag werd en hoe zij zich vulde met talloze prachtige herinneringen terwijl tijd zelf heen snelde en me onmetelijk geluk bracht. Ja, zolang ik mobiel ben, hoeven de plannen niet groots te zijn, maar kan ik me verliezen in de alom aanwezige schoonheid van het leven, ook al was het maar voor even.
Wat een heerlijk stukje!
We verkleinen alles alsof het dan minder opvalt —
maar ondertussen zitten we met een “theetje” in een gesprek van drie uur,
eten we “een koekje” van formaat gebak,
en eindigt een “wijntje” steevast in een kater met hoofdletter K.
Misschien wordt het tijd dat we onze plannen, woorden én gevoelens weer op ware grootte durven uitspreken.
Dus geen “weekendje weg”, maar: ik neem de tijd voor mezelf.
En geen “ideetje”, maar gewoon: een verdomd goed plan.
Dank voor de glimlach én de spiegel!