Skip to main content

Auteur: Alice

Patat met vliegtuig

Een vliegtuigspotter is iemand die de bewegingen van vliegtuigen volgt. Om er foto’s van te maken, om te registreren wie of wat er voorbijvliegt of om het radioverkeer af te luisteren. Een spotter is bij uitstek iemand die van vliegtuigen houdt. Of van de patatjes die de frietkraam verkoopt op de parkeerplaats, vlak bij het vliegveld.

Patat met

Ergens diep in mij zit een herinnering dat ik met mijn vader ooit eens ben gaan vliegtuigspotten. Ik kan het helaas niet meer met hem bespreken. Wat deden we daar? En was het eenmalig of gingen we er vaker naartoe? Ik kan me in elk geval vooral die puntzak friet herinneren, die ik kreeg. Met mayonaise in zo’n hoeveelheid, dat je het niet met schone vingers op kon eten. De puntzakken met een apart sausvakje waren nog niet uitgevonden. Het zou zomaar kunnen dat ik daar besloot dat ik voortaan patat zónder at.

Smoes

Naar mijn idee is het maar een verdachte hobby, dat vliegtuigspotten. Waarom zou je alles van die dingen willen weten? Waarom zou je het bijhouden? Noteren? Of sterker nog: ze afluisteren? Loopt dat niet in de gaten, bij autoriteiten? En waarom zou je er een foto van maken? Omdat de lucht toevallig mooi is en het vliegtuig en contrasterend in afsteekt soms? Tja, dat is natuurlijk een goede reden. Verder zou ik spotters aan willen raden vooral te verkondigen dat ze daar voor de patat komen.

Je weet maar nooit.

anekdote, In Woordenland, vliegtuigspotten

Mooie lucht

In onze taal zijn er een heleboel woorden die meerdere betekenissen hebben. Een voorbeeld is ‘lucht’. Zoek je het in het woordenboek op, dan vind je er minimaal zes.

Daar zit een luchtje aan …

Lucht kan een gas zijn, dat uit zuurstof en stikstof bestaat. Het kan een deel zijn van de dampkring. Er hangt ‘iets’ in de lucht. Het kan ook je adem zijn, die je benomen wordt als je een mooie (hemel)lucht ziet. Het is de buitenlucht die je opsnuift als je een wandeling maakt of gewoon stank. Lucht is ook niets, in gebakken lucht.

Je beddengoed én je hart

Je kunt iemand niet luchten of zien. Kun je je beddengoed luchten, of je hart. Je kunt lucht van iets krijgen, maar ook een gat in de lucht springen. In de lucht zitten, vliegen en hangen of uit de lucht komen vallen. Er kan geen wolkje aan de lucht zijn, geen kou of geen vuiltje. Je kunt er ook een gat inslaan of er iets uit grijpen, een luchtje scheppen of lucht geven aan een situatie. Het is niet van de lucht of juist ín de lucht. Het is nogal definitief als je om een luchtje gaat, maar je kunt er ook zo vrij als een vogel in zijn.

Tja. Mooie lucht …

Eindredactie, freelance, In Woordenland, Redactie, spreekwoorden, taal, woordenboek

Kom maar op, met je verhaal!

Wil jij schrijven maar weet je niet wat of hoe? Dan nodig ik je uit om deel te nemen aan Schrijfcafé In Woordenland. Samen schrijven werkt stimulerend en motiverend. Je schuift het niet voor je uit, maar gaat aan de slag. Voor je het weet bruis je van de ideeën en is wachten op inspiratie verleden tijd!

Schrijfcafé In Woordenland is een bijeenkomst voor iedereen die:

  • meer wil schrijven maar een zetje nodig heeft.
  • de schrijverij naar een hoger level wil brengen.
  • wil weten hoe je een verhaal schrijft.
  • zin heeft in een nieuwe hobby.
  • van schrijven houdt en wel tegen een beetje feedback kan.

Een uitje voor (beginnende) schrijvers die gelijkgestemden willen ontmoeten en ook nog eens iets op willen steken. 

Bij het schrijfcafé bespreken we het verhaal dat je naar aanleiding van mijn opdracht hebt geschreven. Jij leest het hardop voor, alle deelnemers aan het schrijfcafé geven feedback. Geen kritiek of commentaar, maar leerzame feedback waardoor je volgende verhaal nóg beter wordt.

(Bijna) elke donderdag

Het schrijfcafé is op donderdagavond van 19.30-21.30 uur. De eerste donderdag van de maand voor deelnemers uit Nederland en Vlaanderen online, de tweede op het adres van In Woordenland in Tech Campus De School in Roelofarendsveen. De derde donderdag van de maand is het schrijfcafé bij Volksuniversiteit !Triggr in Ter Aar. Bij veel animo komt er een vierde groep bij (eventueel op een nieuwe locatie, tips zijn welkom).

Kom maar op, met jouw verhaal!

Op dit moment is er een wachtlijst bij groep 1 (online) en groep 2 (Roelofarendsveen). Veel op de wachtlijst? Dan komt er een nieuwe groep. Bij groep 3 (Ter Aar) is nog plek. Kom jij 20 juni of 18 juli een keer meedoen om in september vol aan de slag te gaan?

Inspiratie, Inspirator, Schrijfcafe, Schrijfcafé, Schrijfinspirator, Verhaal

Iemand prikkeldraad geven

Laatst las ik op LinkedIn een post van iemand wiens website vooral werd gevonden via de zoekopdracht “SM-meesteres”. Wat bleek? Een van haar klanten heeft die functie en dat staat in haar handtekening onder de review op haar website. Het is dus helemaal niet zo dat haar hele website vol stond met “Ik ben een SM-meesteres”. Toch werd ze erop gevonden.

Bij mij – ik schreef het al eerder – is het “iemand prikkeldraad geven”. Google het maar, ik sta op positie 1 en 2. Door deze blog misschien straks ook op 3. Toen ik onlangs mijn hele website aan het overzetten was naar deze fonkelnieuwe heb ik me afgevraagd wat ik met de 568 blogs deed die op mijn website stonden. Niet allemaal opnieuw plaatsen uiteraard. Maar over de blogs Geef je arm eens en Prikkeldraad doet pijn heb ik geen seconde getwijfeld. Sterker nog: het zijn de enige twee blogs waar ik een redirect voor heb laten instellen. Laat mij er maar op gevonden worden.

En toen?

Dit hele verhaal krijgt inmiddels een staartje. Toen ik op zoek was naar een titel voor het vierde deel in de H4C-serie – over klas H4C op het Klaverlandcollege – dacht ik aan hoofdpersoon Floor. Wat is nu iets dat Floor zonder twijfelen zou doen? Juist: iemand prikkeldraad geven. Met haar handen de arm pakken van een van haar klasgenoten en met de ene hand heel hard rechtsom draaien en met de ander linksom. Lijkt onschuldig maar het doet pijn. Prikkeldraad doet hartstikke pijn.

Floor is een meisje met een gekwetste ziel. Iemand die het niet makkelijk heeft, thuis. Iemand die leidt onder emotionele chantage. Iemand die ervoor leeft om een ander te kwetsen. Iemand die een ander prikkeldraad geeft zonder er spijt van te krijgen.

Ik geef je prikkeldraad!

Is het gebruikmaken van zoekresultaten waar je eigenlijk niets aan dacht te hebben? Ja. Is dat slim? Dat gaan we zien. “Prikkeldraad doet pijn” verschijnt 6 juli. Ik presenteer dit boek op de braderie in Oude Wetering. Op verzoek geef ik niet alleen mijn handtekening in dat boek, maar ook prikkeldraad.


Prikkeldraad doet pijn – H4C-4
Young adult | 15+ | verschijnt 6 juli 2024

Om Floor heen zit een denkbeeldige laag met prikkeldraad: wie haar nadert, wordt gekwetst. Ze is de bitch van de vriendengroep en heeft het liefst dat iedereen doet wat zij zegt. In Casper vindt ze haar gelijke: ook hij bepaalt graag wat er gebeurt. Tot ze beiden ontdekken dat achter elke grote mond een klein hartje zit.

Kom dichterbij, als je durft.

H4C, Klaverlandcollege, Prikkeldraad doet pijn, YA, Young Adult

Terug bij af

Sinds januari 2023 is mijn bedrijf gevestigd in het gebouw waarnaar ik op twaalfjarige leeftijd naar de middelbare school ging. Met mijn suffe leren schooltas – dat ik daar ooit in ben getrapt – vol zware boeken, op de fiets hiernaartoe. Fietsenstalling was in de kelder waar je via een steile afdaling in terechtkwam. Die metamorfoost in een steile helling als je weer naar huis gaat. 

In diezelfde fietsenstalling staat mijn fiets weer dagelijks. Mijn bureau op de plek waar ik als puber maatschappijleer en muziekles had. Ondanks dat het gebouw een aantal renovaties heeft ondergaan, zijn er ook nog een aantal dingen exact als toen. Dat was in het begin even wennen, om weer in de gangen te lopen waar mijn angst voor brekend glas werd geboren, toen er een klasgenoot bij een opstootje dwars door het lokaalraam ging. Om in de “wall of fame” een pc te zien staan uit de tijd dat alleen nog nerds aan toetsenborden zaten. Om weer op de markt te lopen, waar ik toen ook al iets bij de bakker kocht. Om voorleessessies te houden voor de bibliotheek – ook in het gebouw gevestigd – in de ruimte waar ik destijds mijn boterham at. En een Mars, want die kocht ik in de kantine, terwijl mijn moeder dacht dat ik melk kocht. 

Chillen in het park

Het is ook geinig. Omdat deze ruimte mij weer volop inspiratie geeft voor de H4C-serie die ik voor young adults schrijf. De hoofdpersonen in die serie zitten in havo-4C op het Klaverlandcollege. Ik waan me met mijn bureau in dat college. Het Klaverlandcollege is de middelbare school naast het Klaverpark. Laat er hier nu ook een ienieminiepark aan de overkant zijn, waar je kunt chillen … H4C is de klas van Marijn en Yara, die samen een kind krijgen op zestienjarige leeftijd. Van Guusje, die hier ontdekt dat ze op vrouwen valt. Van Olivier en Anna, die altijd als laatste iets nieuws ontdekken en stiekem het meest op mij lijken. En van Floor en Casper die haantje de voorste en gemeen zijn, ontstaan door een nare situatie. Iedere leerling uit deze klas heeft een verhaal dat verteld mag worden en dat een eigen boek verdient. 

Voor altijd …

Het laatste deel ligt bij de eindredactie en moet in juli verschijnen. Ik wacht vol spanning op de omslag. Op het eindresultaat. Eindelijk klaar met H4C. Hoewel? Er zitten nog veel meer leerlingen in H4C … Wat maken zij allemaal mee? Olivier heeft een zusje in de brugklas. Ook zij heeft een goed verhaal … Misschien laat ik een van de leraren in een toekomstig deel aan het woord? Het is niks dat ik weer dagelijks op mijn middelbare school kom, ik blijf voor altijd (zitten) in klas H4C. 


Deze column is op 28 mei 2024 verschenen in de nieuwsbrief van Godijn Publishing. Wil je deze nieuwsbrief ook ontvangen? Meld je dan aan via deze link

freelance, H4C, Klaverlandcollege, ondernemer, zzp

Vandaag is de beste dag van het jaar!

In het land van “de beste dag van” wint de dag van vandaag: de dag van de zzp’er. Nu vind ik dat elke dag van het jaar een feestdag is, sinds ik in mijn eentje onderneem, maar vandaag geef ik mezelf een extra wijntje. Doe je mee? Hup: gooi met confetti en zet je feestmuts op. We gaan ’t vieren.

Vijf redenen waarom vandaag een feestdag is

1. Geen baas, geen probleem

Als zzp’er ben ik mijn eigen baas. Dat betekent dat ik geen last hebt van kantoorpolitiek, saaie vergaderingen of die ene collega die altijd te laat is met thee halen. Alleen al omdat ikzelf altijd als eerste dorstig ben. Ik haal met liefde mijn eigen thee!

2. Werken hoe ik wil

Een van de grootste voordelen van zzp’er zijn is de vrijheid om te werken waar en wanneer ik maar wil. En hoe ik maar wil: geen formele kledingvoorschriften hier – het enige wat telt is dat ik me comfortabel en gelukkig voel terwijl ik in mijn eentje de successen vier.

3. Confetti van prestaties

Als zzp’er heb ik een lange lijst met prestaties waar ik trots ben. Ben je ook zzp’er? Dan weet je dat of je nu net je eerste grote klant hebt binnengehaald, een belangrijk project hebt afgerond of gewoon de moed hebt gehad om voor jezelf te beginnen – elke prestatie verdient wat confetti! Zeker vandaag.

4. Community van collega’s

Hoewel ik als zzp’er zelfstandig werk, betekent dat niet dat ik alleen ben. De zzp-gemeenschap bij Tech Campus De School is een geweldige bron van inspiratie en samenwerking. Jammer dat deze dag op zaterdag valt mede-zzp’ers, anders zou ik ook voor jullie ook een wijntje inschenken.

5. Toost op de toekomst

Last but not least, de dag van de zzp’er is een uitstekende gelegenheid om een toost uit te brengen op de toekomst. Ik voel mezelf inmiddels een ondernemer in hart en nieren en ben altijd op zoek naar nieuwe kansen en uitdagingen. Jij ook? Hef je glas op 13 april en proost op onze spannende avonturen die nog komen gaan!

Daar heb je het, vijf redenen waarom de dag van de zzp’er de beste dag van het jaar is. Laten we deze gelegenheid aangrijpen om onze prestaties te vieren, onze vrijheid te omarmen en onze gemeenschap te eren. Een fijne dag van de zzp’er, zzp’er!

freelance, ondernemer, tekstschrijver, zzp

Hoe feedback je creativiteit versterkt!

Schrijven doe je vooral in je eentje, gevangen in een wereld van je eigen woorden. Je kan wat je hebt geschreven tien keer teruglezen, maar hebt zelf een blinde vlek voor wat beter kan. Dat maakt feedback zowel cruciaal als waardevol. Het delen van je werk en het ontvangen van inzichten van anderen is een transformerende ervaring. Daarom zijn mijn schrijfcafés, waarbij feedback centraal staat, van onschatbare waarde voor zowel aspirant-schrijvers als doorgewinterde auteurs.

Gemeenschap van schrijvers

Schrijfcafés zijn ontmoetingsplaatsen waar schrijvers van allerlei niveaus samenkomen om hun passie voor het geschreven woord te delen. Het zijn broedplaatsen voor creativiteit, waar deelnemers elkaar inspireren en aanmoedigen. Naast het bevorderen van creativiteit, bieden mijn schrijfcafés ook een waardevolle kans voor schrijvers om feedback te ontvangen op hun werk.

Constructieve kritiek

Ik zie feedback als de levensader van groei voor elke schrijver. Door feedback te ontvangen, kunnen schrijvers blinde vlekken in hun werk identificeren, zwakke punten verbeteren en sterke punten versterken. Constructieve kritiek van medeschrijvers is een onschatbare bron van inzicht, waardoor schrijvers hun vaardigheden aanscherpen en hun verhalen verfijnen.

Hoe mijn schrijfcafés faciliteren

Bij mijn schrijfcafés ben ik de gespreksleider die het proces van feedback geven en ontvangen faciliteert. Deelnemers delen hun werk (n.a.v. mijn schrijfopdracht of een vrije inzending). Vervolgens geven andere deelnemers opbouwende kritiek, waarbij ze wijzen op sterke punten, suggesties doen voor verbetering en vragen stellen om de schrijver te helpen zijn of haar visie te verduidelijken.

Creëren van een veilige ruimte

Een cruciaal aspect van effectieve feedback is het creëren van een veilige omgeving waarin schrijvers zich vrij voelen om hun werk te delen. Bij mijn schrijfcafés wordt vertrouwelijkheid benadrukt en worden deelnemers aangemoedigd om feedback te geven op een respectvolle en opbouwende manier. Dit draagt bij aan een cultuur van openheid en samenwerking, waarin schrijvers zich gesteund voelen in hun creatieve reis.

Impact van feedback op de schrijvers

Eerlijk is eerlijk: je moet even wennen aan het ontvangen van feedback. Onthoud dan dat veel schrijvers de feedback zien als een keerpunt in hun ontwikkeling. Het stelt hen in staat om hun werk vanuit nieuwe perspectieven te bekijken, eventuele blinde vlekken te identificeren en hun schrijfvaardigheden te verbeteren. Bovendien biedt het een gevoel van gemeenschap en verbondenheid om met een groep gelijkgestemden te werken aan ieders groei.

Welkom, In Woordenland

Mijn schrijfcafés zijn niet alleen ontmoetingsplaatsen voor schrijvers, maar ook kweekvijvers voor groei en ontwikkeling. Door feedback te geven en te ontvangen in een ondersteunende omgeving, scherpen schrijvers hun vaardigheden aan, versterken zij hun stem en dagen zichzelf uit om steeds betere verhalen te schrijven. Ben je als schrijver op zoek naar inspiratie, gemeenschap en groei, voel je dan welkom om eens langs te komen, In Woordenland.


Op dit moment is er plek bij:

📌 Online Schrijfcafé In Woordenland – eerste donderdag van de maand – 1 plek Mail mij om je aan te melden.

📌 Schrijfcafé In Woordenland in Ter Aar bij volksuniversiteit !Triggr – derde donderdag van de maand – vijf beschikbare plekken. Aanmelden bij !Triggr.

Of reserveer een plek op de wachtlijst bij:

📌 Schrijfcafé In Woordenland in Roelofarendsveen bij Tech Campus De School – tweede donderdag van de maand.

Alle schrijfcafés starten om 19.30 uur. Meer weten?

feedback, In Woordenland, Schrijfcafe, Schrijfcafé, schrijvers

Goedgekeurd! ****

De laatste reviews in de blogtour – een reeks reviews – van Zij gaat voor haar vandaag gebundeld. Wat was het weer spannend en leuk, ik zou willen dat ik volgende week weer een nieuw boek heb! Benieuwd naar de reviews van januari? Die kun je hier teruglezen; die van februari zijn hier te vinden.

Ik laat jullie hier graag de recensies lezen van maart. Tenminste, per recensie een prachtige quote. Alles lezen? Klik op de quote om de hele recensie te lezen.

Boekbloggers Jolijn, Linsey, Jaimy en Priscilla: bedankt voor het lezen, de dikke sterren en de mooie woorden! Esmeralda van Uitgeverij Godijn Publishing, dank voor de organisatie 💙🏳️‍🌈

H4C, Mening, Recensie, review, Zij gaat voor haar

Nieuw! De columnist

Hij kwam op Instagram een challenge tegen van zijn collega-auteur Alice Bakker, zei auteur Theo-Henk Streng in zijn laatste blog – in de vorige nieuwsbrief van Godijn. Ik denk dat ik diezelfde dag een oproep voorbij zag komen: welke Godijn-auteur neemt het stokje van Theo-Henk over? Alleen al door zijn vermelding voelde ik mij geroepen. Bovendien is columnist worden nog ergens een guilty pleasure.

Terug naar die challenge waar Theo-Henk het over had. Het ging over de welbekende uitdaging onder schrijvers om in de maand november 50.000 woorden te schrijven. Moet lukken, dacht ik optimistisch. Ik had de tijd en een manuscript waar ik al aan begonnen was. Ik hoefde alleen maar verder te typen. Meer niet. Lang verhaal kort? Ik schreef 25.004 woorden. Net over de helft. Behalve dat die stomme uitdaging mij het gevoel gaf dat ik had gefaald, was ik ook nog eens mijn schrijfritme kwijt. Mijn schrijfzin kwijt, zelfs. Twee maanden heb ik het bestand waar het manuscript in staat niet geopend. Twee maanden naar de gallemiezen. Terwijl ruim 25.000 woorden schrijven in een maand normaliter helemaal niet verkeerd is en ik best trots op mezelf mocht zijn.

Flow

Wat mijn ritme was? Elke werkdag een half uur fictie. Langer mag, hoeft niet. Door elke dag te schrijven blijf ik in de flow. Ik lees terug wat ik gisteren schreef, pas daar het een en ander in aan, schrijf zo’n vijfhonderd woorden aan de hand van steekwoorden die ik verzon en bedenk nieuwe steekwoorden. Dat herhaal ik vijf dagen per week = wekelijks hooguit 2.500 woorden en dus zo’n 10.000 per maand. Hoe kan het, dat ik ook maar een tel in mijn hoofd haalde dat 25.000 woorden iets met falen te maken had? Ik had anderhalve maand vooruitgewerkt!

Niet omdat het moet …

‘Hoeveel uur schrijft u per week?’ vroeg een leerling van het Kalsbeek College in Woerden mij onlangs, toen ik daar een gastles gaf. ‘Hoeveel uur denken jullie?’ kopte ik terug. Ze keken naar mijn stapel boeken op de punt van het bureau en sloegen aan het rekenen. Als ik in 2017 mijn eerste boek uitbracht, moest ik toch minstens dertig uur per week schrijven. Of meer. Vijftig uur, misschien? ‘Tweeënhalf,’ zei ik. ‘Maar u schrijft toch de hele dag?’ kreeg ik om mijn oren. Dat klopt, dat had ik ze verteld, dat ik de hele dag aan het schrijven ben. Voor de klanten van Tekstbureau In Woordenland. ‘Het liefst schrijf ik de hele dag boeken dus als jullie allemaal een boek van mij kopen, dan komt het helemaal goed.’ Ik glimlachte er lief bij. Ze keken me meewarig aan. Snap ik, mijn doelgroep houdt per definitie niet van lezen. Omdat het moet. En ineens snapte ik waarom ik voelde dat ik had gefaald. Ik dacht dat het moest. Sindsdien zit ik weer in mijn eigen flow. Niet omdat het moet, omdat het van mezelf mag.


Deze column is op 22 februari 2024 verschenen in de nieuwsbrief van Godijn Publishing. Wil je deze nieuwsbrief ook ontvangen? Meld je dan aan via deze link.

Alice Bakker, auteur, columnist, Godijn Publishing, writersblock

Hoe ZGVH presteert … (****)

Daar ben ik weer, met de vier februari-reviews van Zij gaat voor haar in de blogtour – een reeks reviews van een nieuw boek – georganiseerd door uitgever Godijn Publishing. In maart volgen de laatste reviews, waar ik nu al naar uitkijk! Benieuwd naar die van januari? Die kun je hier teruglezen.

Ik laat jullie hier graag de recensies lezen van februari. Tenminste, per recensie een quote. Alles lezen? Klik op de quote om de hele recensie te lezen.

Boekbloggers Karin, Saskia, Kat en Sheila: bedankt voor het lezen, de dikke sterren en de mooie woorden! Volgende maand weer zo’n overzicht. Ik kijk ernaar uit!

H4C, Mening, Recensie, review, YA, Young Adult, Zij gaat voor haar