#1 – In 2023 staan er maar liefst tien winacties op de planning. De eerste is 25 januari; op de derde verjaardag van ‘Jouw Spel Mijn Regels‘. Meedoen kan tot 15 februari 2023.
Reageer op deze post met het antwoord op de vraag:
Op welk eiland speelt JSMR zich af?
Onder de goede antwoorden verloot In Woordenland een exemplaar van Jouw Spel Mijn Regels.
Tien jaar In Woordenland, dat vier ik met jou! Gedurende het jaar heb ik een aantal feestelijke acties in de planning, om te beginnen bij elke verjaardag van mijn boeken. Ben je van de winacties? Eind januari staat de eerste in de planning. Houd In Woordenland vooral in de gaten …
Een jaar lang feest 🥳. Nu eerst taart🎂 met de flexwerkers van Tech School De Campus.
Zo aan mijn bureau op de laatste werkdag van 2022 vraag ik me ineens af of er nog doelen op te stellen zijn. Ga ik op dezelfde voet verder of zijn er zaken die ik eigenlijk anders wil?
Ik heb het eerder geprobeerd, goede voornemens open en bloot publiceren. Komt niks van terecht (goede boektitel 😉). Toen ik op de vooravond van 2020 doelen opstelde, bleken ze totaal niet haalbaar door iets wat even twee jaar tussendoor kwam en we niet in de hand hadden. Daarom geen doelen dit jaar, maar wensen in haalbare porties.
🚀 begin ik met een reis naar het verleden, naar mijn eerste dag op de middelbare school. In dat gebouw is nu Tech School de Campus waar mijn bureau vanaf 2 januari staat.
📆 ga ik nog beter plannen. De agenda van Structuurjunkie gaat me daarbij helpen.
5️⃣ heb ik ruimte voor een vaste klus die bij mij past voor zo’n vijf uur per week. Tips zijn welkom!
🙋♂️ past een extra klant waar ik voor mag bloggen in mijn agenda. Iemand die op regelmatige basis expertise wil delen maar niet goed weet hoe dat op ‘papier’ te zetten. Tips zijn welkom!
🎂 trakteer ik diverse keren. Ik begin op 10 januari met taart bij het tienjarig bestaan. En een boek bij elke boekverjaardag. Daar ga ik winacties voor bedenken. Tips zijn welkom!
🥬 word ik slakweker! Mijn opdrachtgevers kregen bij een kerstwens namelijk slazaad onder het motto: “omdat ik oogst wat jij zaait, mag jij daar best een slaatje uit slaan”! Natuurlijk kocht ik te uitbundig in.
🐌 word ik geen slakweker. Wel een mooi woord.
🧚 wil ik me nog meer specialiseren in storytelling: beleef het verhaal!
⛔ zeg ik nog meer ‘nee’ tegen opdrachten die ik niet leuk genoeg vind.
📚 ga ik minder boeken lezen. Ja, minder. Ik las er in 2022 177. Probeer ze in gedachten maar te stapelen, een beetje minder mag wel.
📖 breng ik weer een boek uit. Of twee.
🔍 sta ik open voor een nieuw bedrijfsidee. Iets voor erbij. Tips zijn welkom!
Genieten ga ik, van mijn tweede lustrum. Van mijn werk en van het schrijven. Ik wens jou fijne laatste dag(en) van 2022. Maak van 2023 een jaar van waar je met een dikke glimlach op terug kan kijken!
In mijn blog Buigzaam en kneedbaar schreef ik al dat In Woordenland in januari tien jaar bestaat. Voor mijn gevoel is er in die tien jaar niet zoveel veranderd, ben ik niet veel veranderd, maar dat is natuurlijk niet waar. Sowieso was In Woordenland destijds nog een vage droom en staat het nu als een huis. En ikzelf? Eh … ik was toen tien jaar jonger?
Op mijn Facebookpagina zocht ik ter inspiratie voor dit blog een foto van tien jaar geleden op. Ik denk niet dat hij met deze foto op mijn website wil, dus je moet het doen met een randje zoon. We zitten op het terras bij een strandtent. Het grootste verschil zit hem in de zoon, toen tien, nu zo goed als twintig. Ik hoef je niet te vertellen dat het de jaren zijn waarin je de grootste ontwikkeling doormaakt. Een tweede verschil is dat hij een Fristi in zijn handen heeft, op zeker in het zonnetje aan het strand zou dat nu een koud biertje zijn. Ik maak mezelf wijs dat dit het is, maar natuurlijk zie ik best dat ikzelf ook een metamorfose heb ondergaan. Ik kan me bijvoorbeeld niet herinneren wanneer ik voor het laatst rosébier dronk! 😉
Ik las onlangs over iemand die een tijdcapsule maakte. Ze deed tien items die weergeven wie ze is en wat ze belangrijk vindt in een schoenendoos. Die plakte ze voor tien jaar dicht om tegen die tijd los te peuteren en te ontdekken welke ontwikkeling ze doorgemaakt heeft. Leuk, dacht ik! Maar wat stop ik in die doos? Onlangs signeerde ik bij de lokale boekhandel en zag ik het boek Elke dag een vraag – ik heb het mezelf meteen cadeau gedaan. Een geschreven tijdcapsule, Dat past beter bij mij dan een schoenendoos. In dit boek met 365 vragen beantwoord je vijf jaar lang, elk jaar op dezelfde datum, dezelfde vraag. Zo ontstaat er een persoonlijk metamorfosenaslagwerk. Ik ben benieuwd.
Rest mij de titel van dit blog: hoe ben jij veranderd de afgelopen tien jaar?
Als je een boek schrijft, ken je de inhoud. Van de eerste letter tot de laatste punt. Maar op een dag zit het boek dicht en denk je er niet meer elke dag aan. Tenminste, als je net als ik al best een stapel boeken geschreven hebt.
Deze week werd het luisterboek ‘Komt niks van terecht’ gelanceerd en heb ik het boek geluisterd alsof ik het verhaal nog niet kende. Maandagavond moest ik nog 51 minuten luisteren. Zo’n beetje de tijd die ik gemiddeld kwijt ben van huis naar uitgeverij Godijn – gisteren was het juryoverleg van de schrijfwedstrijd Bevrijdingsdag – dus ik drukte op de stopknop en besloot; in de auto luister ik het laatste stuk. Mijn inschatting was perfect: op de parkeerplaats in Zwaag slaakte ik een tevreden zucht en klonk de laatste punt.
Mag ik het jullie aanraden? Omdat de stem van Kirsten Fennis echt een prachtige toevoeging aan het verhaal is. Omdat ik er zelf ontroerd door werd. Omdat het boek het luisteren waard is, ook als je zelf geen zwangere young adult bent. En omdat je vanaf nu kunt kiezen: luisteren, bladeren of swipen. ❤️
Komt niks van terecht is ook als luisterboek te luisteren of als e-boek te lezen bij jouw favoriete platform. Of bij mijn favoriete platform: Storytel. Ken je het niet? Probeer het twee weken gratis uit!
Het is november 2012 en tijdens het wandelen hoor ik regelmatig over het marketingbureau waar mijn loopmaatje werkt. Ze vertelt over de blogs die zij op diverse platforms plaatsen en dat ze daar tekstschrijvers voor nodig hebben. Voor ik het weet, heb ik het gezegd: ‘Dat kan ik ook wel.’
Het is roerig bij mijn werkgever. De tweede of de derde reorganisatieronde heb ik overleefd. Met minder mensen hetzelfde voor elkaar boksen is niet goed voor de sfeer en ik weet het allemaal niet meer. Ik werk dan ruim twaalf jaar bij het bedrijf, maar voor ik daar terechtkwam, had ik al vier reorganisaties niet overleefd. Vier, ik meen het echt. Dit was de vijfde keer dat ik in de situatie zat en nu ik wel steeds doorging naar de volgende ronde, zat ik in dubio wat nou beter was; blijven lijkt leuk, maar in de praktijk viel het een beetje tegen.
De beslissing was snel genomen: ik begin alvast voor mezelf. Als ik er dan ergens in de toekomst uit moet, heb ik alvast een beginnetje. 10 januari 2013 ging ik naar de Kamer van Koophandel, schreef mijn bedrijf in en één dag per week werkte ik sindsdien voor In Woordenland, naast drie dagen voor mijn werkgever. Mijn eerste echte klant? Het eerdergenoemde marketingbureau. Het is immers niet wat je bent, maar wie je kent …
Toen de klap uiteindelijk drieënhalf jaar later in ronde vijf toch kwam, sloeg de twijfel nog wel toe. Ik had in die nipte zestien jaar bij deze werkgever best iets opgebouwd en zonder vast inkomen ernaast, was het een beetje spannend. Ik zette door en binnen korte tijd was ik waar ik nu nog steeds ben: fulltime ondernemer.
Lang verhaal kort: 10 januari 2023 is het precies tien jaar geleden dat ik de stap naar de KvK zette. Tien jaar verhalen, teksten en blogs. Tien jaar In Woordenland. Wie daaraan heeft bijgedragen dank ik uit de grond van mijn hart én met een piepkleine attentie die ik tussen een decemberwens gestopt heb, binnenkort op de mat.
Tien jaar is een tinnen jubileum. Tin staat voor lange levensduur en flexibiliteit. Tin is buigzaam en kneedbaar. Tin is In Woordenland.
Van de week las ik een avond mijn eigen blogs. Die ken je allemaal wel, hoor ik je denken, maar als je al meer dan tien jaar blogt, zijn sommige teksten ook voor jezelf weer verrassend. Ik vermaakte me daarom met doorklikken naar de blogs die onderaan bij ‘Gerelateerd’ staan. Een gratis tip, voor als je je verveelt.
Scrol je daar nu naartoe, dan staat tussen die drie kleine plaatjes ongetwijfeld een blog met een foto die erg veel op de afbeelding van deze blog lijkt. Dat komt doordat ik geïnspireerd werd door die blog uit 2017. Hé psst … over de verplichte leeslijst van de middelbare school vs. het lezen dat ik doe met een kop thee en een stuk chocola. Ik hoef daar niet uit te citeren: de strekking van het verhaal zal je niet verrassen.
‘Jongeren zouden steeds minder lezen, merk jij dat ook?’ vroeg interviewer Edwin mij afgelopen zaterdag tijdens een gesprek op de lokale radio n.a.v. het uitkomen van mijn nieuwste boek Ja, dat merk ik zeker. Maar gelukkig zijn veel mijn boeken ook als e-boek of luisterboek verkrijgbaar en vooral die laatste worden door jongeren eerder omarmd dan iets van papier. ‘Maar waarom is het belangrijk, denk jij. Dat jongeren lezen?’ vervolgde Edwin. Ik gooide een van mijn favoriete oneliners erin: ‘Of je nu een appeltaart bakt of een auto repareert; als je niet goed leest, gaat het fout’. Van lezen vergroot je nu eenmaal je woordenschat en maak je jezelf uiteindelijk slimmer. Maar ja, kom daar maar mee, als je als leraar Nederlands net gezegd hebt dat het MOET.
Tijdens de presentatie in Antwerpen, van ‘De laatste in de rij’ over Anna en Olivier uit klas H4C, las ik een stuk voor waarin het mondeling Nederlands aan de orde komt. Niet hetzelfde stuk vanuit Anna als hierboven op de foto, maar een stuk vanuit Olivier die een “nerd” genoemd wordt, omdat hij zich voor het mondeling voorbereid heeft door een boek te lezen. ‘Een samenvatting is genoeg, een beetje zoeken op internet en je hebt je voorbereiding te pakken,’ beweert een van zijn klasgenoten. Er bleken twee leraren Nederlands in de zaal te zitten. Misschien meer, maar deze twee maakten zich kenbaar. ‘Heel herkenbaar, dat van die samenvatting,’ lachte de een na afloop. ‘Ik wijs ze in het boek ook op jullie zesde zintuig hoor!’ vergoelijkte ik. Het zintuig waarmee leraren soms ontdekken dat leerlingen frauderen. Maar meestal niet 😉
Nu vraag ik me altijd stiekem af wie er nog naar de lokale radio luistert. Maar tot mijn verrassing kreeg ik van de week een reactie. ‘Hé Alice, dat over die appeltaart. Dat kan zo op een tegeltje!’ Ach ja, het zou fijn zijn als iedereen het nut van lezen inziet of beter nog: dat lezen voor iedereen weer leuk is. Lekker met dat kopje thee en een stuk chocola. Dat ook jongeren inzien dat het een prima vrijetijdsbesteding is. Tot die tijd droom ik maar van dat eigen tegeltje.
PS Het hele interview terugluisteren? Ga naar KB Actueel klik naar 26 november 2022, 13.00 uur en zoek kwart over een op. Of luister gewoon het hele uur, toch Edwin?
In het aanbod van In Woordenland de komende tijd twee cursussen; schrijfcafé in Roelofarendsveen en de workshop perspectief en verteller in Zwaag (bij Hoorn). Voor beide onderdelen geldt: je krijgt een bak feedback; nooit bedoeld als kritiek, alleen maar om je teksten en verhalen sterker te maken.
Overigens; niet alleen schrijven kun je leren; ook doceren kun je leren. Wie mij tien jaar geleden had gezegd dat ik nog eens zou genieten van ‘voor de klas staan’ had ik waarschijnlijk meewarig aangekeken. Voor mensen die mij nog van school kennen: verlegen zijn is iets van toen. Inmiddels heb ik een goed verhaal! Laat ik beginnen met je te vertellen wat In Woordenland precies aanbiedt:
Samen met mijn workshop Perspectief en verteller krijg je van Elly Godijn de workshop Maak je tekst sterker. Een compleet verzorgde dag met koffie, thee, lekkers en een lunch. Wil jij meer doen met je talent, maar weet je even niet hoe? Wij halen je handen uit je haar!
Locatie: Godijn Publishing | De Factorij 45K | Zwaag
Schrijfinspirator: Bakker & Godijn
zaterdag 21 januari 9.30 – 16.00
€75 (of €79,99 inclusief de novelle Angela & Emma Weerzien)
Vanaf 12 januari 2023 komen we een avond per maand bij elkaar. Elk niveau is hier welkom, als je maar van schrijven houdt. Tijdens het maandelijkse schrijfcafé bespreken we wat je geschreven hebt en krijg je van elke deelnemer leerzame feedback. De bedoeling is dat iedereen, ook de docent, groeit als schrijver. En natuurijk dat je een leuke avond hebt.
Bij het schrijfcafé ontmoet je gelijkgestemden: mensen die het helemaal niet raar vinden om over schrijven, boeken en verhalen te praten. Interesse? 12 januari gaat er een nieuwe groep van start!
Locatie: Tech Campus de School | Schoolbaan 1 | Roelofarendsveen
Schrijfinspirator: Alice Bakker
vanaf 12 januari 2023 op elke tweede donderdag van de maand – 19.30 – 21.30 uur
€15 per maand of €135 per jaar.
Afgelopen zaterdag was ik als organiserende helpende hand aanwezig bij het schrijfevent voor lezers en schrijvers Vlaams Fruit in Antwerpen. Een van mijn taken was de gasten welkom heten bij de voordeur. Maar omdat er op de bovenverdieping van het kleine theater een auditie gaande was, was ik ook ineens de portier voor een Vlaamse filmproductie.
‘Wat doen jullie hier vandaag,’ vroeg een van hun crewleden. Ik vertelde trots over een Nederlandse uitgever die zes boeken lanceerde die dag, van vooral Vlaamse auteurs. Dat we daarom een leuk feestje hadden in de theaterzaal. Of het een beetje bekende auteurs waren? Misschien wel, zei ik, doelend op mijn Vlaamse collega’s. En toevallig lanceer ik als Nederlander ook vandaag in België, vulde ik enigszins opschepperig aan. Of het mijn eerste boek was? Nee, mijn achtste. Grote ogen keken mij verwonderd aan. Acht boeken bij een echte uitgeverij? Dan moest ik toch wel een grote schrijver zijn! In al mijn bescheidenheid zei ik snel dat niet veel mensen in Antwerpen mij zullen kennen.
Natuurlijk weet ik best dat ik geen beginner meer ben. Maar dat realiseer ik me niet vaak. Omdat ik graag met twee voeten op de grond blijf. Omdat schrijven vooral hard en eenzaam werken is. En omdat ik niet alleen in Antwerpen niet veel bekendheid geniet: ook in Nederland heeft maar een heel klein deel van de bevolking een beeld bij mijn naam. Geen enkel probleem. Doe maar gewoon. Gek genoeg. In te huren als portier. Of als grote schrijver.
De vijftienjarige Anna voelt zich onnozel, in vergelijking tot haar vriendinnen. Altijd is zij de laatste die iets nieuws ontdekt. Ook Olivier van zestien is zo groen als gras, al zegt hij het zelf. Er is iemand die hem wereldwijs kan maken, maar is diegene voor hem bereikbaar?
En ik? Ik ben altijd de laatste in de rij …
Paperback | ISBN 978-94-6464059-5 | €16,50
E-boek | ISBN 978-94-6464-060-1 | €4,99
Godijn Publishing
Alice Bakker