Skip to main content

Tag: In Woordenland

Inspiratie, waar vind je die?

Het wordt me nogal eens gevraagd: waar haal je je inspiratie vandaan? Een lastige vraag, want haal ik die eigenlijk ergens vandaan? Wat mij betreft werkt voor het schrijven van een boek maar één ding: gewoon doen. Wie wacht op inspiratie kan wachten tot ‘ie een ons weegt. Ik kan je zeggen, dat duurt lang.

In ’n lijstje

Mensen die mij vertellen ook weleens een boek te willen schrijven, maar daar echt geen tijd voor hebben, hebben wat mij betreft geen prioriteit. Door van schrijven een project te maken met een deadline, komt er een boek. Tenminste: dat is bij mij het geval. Schrijven is niet iets waar ik tijd voor moet hebben, ik máák er tijd voor. In mijn agenda – die ik ook gebruik als to-dolijst – staat wat ik welke dag moet schrijven. Ik ben me er bewust van dat alles op die lijst doorgeschoven kan worden, maar dat is dan weer een kwestie van discipline. Opdrachten voor klanten kunnen ook niet eindeloos doorgeschoven worden.

Onder druk

Doelen stellen en deze ook behalen, klinkt eenvoudig, maar eerlijk is eerlijk, dat is het niet altijd. Soms krijgt er iets voorrang. In dat geval is het noodzakelijk de deadline keihard te maken. Onder druk presteren de meeste mensen het best. Toch inspiratie nodig?

  1. Kijk goed om je heen, alles wat in je omgeving gebeurt is voer voor een scène.
  2. Soms heb je even een zetje nodig, doe mee met schrijfwedstrijden, die hebben een thema én een harde deadline.
  3. Volg een schrijfworkshop of schrijfcafé, soms zet dit je net even op een ander spoor.
  4. Typ een voor jouw scène interessant zoekwoord in bij Pinterest of Instagram.
  5. Als je echt blanco bent: gooi storycubes en laat je inspireren door wat je ziet.
  6. Ga de stilte in: een rondje wandelen, douchen, stofzuigen, het kan allemaal helpen ruimte in je hoofd te maken voor nieuwe ideeën.
  7. Maak je prioriteiten voor jezelf overzichtelijk.

Succes!

In Woordenland, Inspiratie, Roman, Schrijfcafé, Schrijfinspirator, Schrijver

De schrijver en de inspirator

Als ondernemer noem ik mezelf auteur, tekstschrijver en inspirator. Die laatste titel geef ik mezelf als aanjager van de drie maandelijkse Schrijfcafés die ik organiseer. Ik zie mezelf niet als de juf maar meer als een soort gespreksleider. 

Elke maand bedenk ik een inspirerende opdracht. Tenminste, dat is de bedoeling. Aangezien ik steeds tientallen verhalen binnenkrijg n.a.v. die opdracht, mag ik zeggen dat het inspireren mij lukt. Voor deze maand heb ik alle deelnemers laten ronddolen in een verlaten gebouw. Urbexen, heet dat. Ik kwam erop toen ik in Ierland een verlaten gebouw zag. Ik ben heel benieuwd hoe deze foto de deelnemers heeft geïnspireerd en waar die verhalen heengaan, belanden we bij illegale feesten? Stort er een gebouw in? Of worden er pratende ratten gevonden? Ik plaats de foto erbij, misschien inspireert hij jou ook!

EEN GEHEIM IN EEN SCHUUR

Het fijne bij het Schrijfcafé is dat je altijd mag afwijken van het thema. Heb je geen tijd, dan lever je een ander verhaal in. Als je op de avond zelf maar iets hebt om voor te lezen, de opdrachten zijn er slechts ter inspiratie. Hoe anders is dat als je meedoet aan een verhalenwedstrijd. Zo was ik onlangs bij de jurybijeenkomst van de verhalenwedstrijd “De waarheid over het schuurtje in de tuin van Van Dorpel”. Meestal zijn de thema’s van de verhalenwedstrijden van Godijn Publishing voor meer interpretaties geschikt en kun je veel kanten op. Maar dit thema was toch best expliciet: er moest een schuurtje in voorkomen en er gebeurde daar iets in het geniep. Ik was dan ook best verbaasd dat er dan evengoed een aantal verhalen binnenkomen waar geen enkele schuur een rol speelt. Bij mijn Schrijfcafé kom je daarmee weg, maar nu moest de jury streng maar rechtvaardig zijn …

WIN-WIN

Even terug naar de schrijfcafés: het leuke van uitdelen is dat je ook ontvangt. Na elke bijeenkomst borrel en bruis ik ook weer van de inspiratie en zou ik het liefst direct in een schrijfproject duiken. Ik heb er op het moment een paar, dus ik kan nog kiezen waar ik aan werk ook. Misschien ben jij ook op zoek naar inspiratie? Hoe leuk is het dat we dan elkaar helpen! Kom ‘ns langs, In Woordenland.

www.inwoordenland.nl/schrijfcafe


Eerder verschenen in de nieuwsbrief van uitgeverij Godijn Publishing. Wil je die nieuwsbrief ook ontvangen? Meld je dan aan via deze link

In Woordenland, Inspiratie, Schrijfcafe, Schrijver

Op zoek naar geluk

Geen plant wordt zo vaak gezocht als een klavertjevier. En dat terwijl de klavertjevier als plant officieel helemaal niet bestaat! Wees eens eerlijk: heb jij de bovenstaande foto ook eerst goed bekeken of vluchtig gezocht naar die ene speciale?

Geluk =

Een klavertjevier is een mutant van de eenvoudige witte klaver, die normaal gesproken slechts drie deelbladeren heeft. Heeft hij er vier, dan staat het plantje volgens legendes voor de vier symbolen hoop, vertrouwen, liefde en geluk. Wie een klavertje vier zoekt, zoekt dus geen hoop, vertrouwen en liefde, maar specifiek naar het vierde symbool: geluk. Nu vraag ik me af, waarom zoek je geluk met je hoofd gebogen, gericht naar de grond? Volgens mij zit geluk in wat je hoort of wat je ziet. Geluk is leven en tevredenheid. Geluk is hoop, vertrouwen én liefde. Kortom: hoofd op, neus in de wind en ogen wijd open.

Geluk zit in de lucht!

Ooit is er een klavertjezesenvijftig gevonden, volgens het Guinness Book of Records. Ik vraag me af hoe wanhopig de vinder ervan op zoek was naar een flink portie geluk …


PS Ik heb meer met een klavertjevier dan ik hierboven door laat schemeren. Ken je de H4C-serie? Speelt zich af op het Klaverlandcollege. Die school staat naast het Klaverpark.

>> Meer over H4C

H4C, In Woordenland, Klaverlandcollege, Klaverpark, Klavertjevier

Blogtour Prikkeldraad #1

Elke dag komt er sinds 2 augustus 2024 een review online in de blogtour voor “Prikkeldraad doet pijn”. Dagelijks een review op mijn website delen, dat doe ik jullie niet aan. Daarom bundel ik ze per drie. Lees je mee?

De hele review kun je lezen door op de quote te klikken. Dank Priscilla, Suzanne en Sheila voor deze eerste drie reviews. En voor de fantastische foto’s! Vooral naar die van Sheila keek ik weer uit, haar Instagram ziet er zo tof uit.

Over drie dagen weer zo’n overzicht!


H4C, In Woordenland, Klaverlandcollege, Mening, Prikkeldraad doet pijn, Recensie, review, YA, Young Adult

**** Wat een eigentijds, vlot en actueel verhaal

De eerste review, altijd iets om enorm naar uit te kijken! Wat fijn om gelijk vier dikke sterren te ontvangen van Kim. Het regent mooie quotes, ik geef je er een:

Alice Bakker heeft Floor, een nogal bazig en bitchy personage, mooi uitgewerkt en laat haar gedurende het verhaal een mooie transformatie doormaken.

Kim haalt aan dat ze het personage Floor in het begin van het boek verafschuwde, maar naarmate het verhaal vordert, ze zich beter ik haar kon verplaatsen. Fijn om te lezen, laten we allemaal de Floors in ons leven toch een beetje in ons hart sluiten. Benieuwd naar de hele review? Die kun je hier lezen.

Dankjewel, Kim, voor deze topreview!


H4C | PRIKKELDRAAD DOET PIJN

Young Adult (15+) | 2024

Om Floor heen zit een denkbeeldige laag met prikkeldraad: wie haar nadert, wordt gekwetst. Ze is de bitch van de vriendengroep en heeft het liefst dat iedereen doet wat zij zegt. In Casper vindt ze haar gelijke: ook hij bepaalt graag wat er gebeurt. Tot ze beiden ontdekken dat achter elke grote mond een klein hartje zit.

Kom dichterbij, als je durft.

MEER WETEN OVER H4C? 

H4C, In Woordenland, Klaverlandcollege, Mening, Prikkeldraad doet pijn, Recensie, review, YA, Young Adult

Iemand is niemand

Een naam verzinnen, als moeder heb ik dat drie keer mogen doen. Schrijvers mogen dat aan de lopende band. Naamgeving is niet eenvoudig, ook niet als het ‘slechts’ om personages gaat. Je wil niemand uit je omgeving voor het hoofd stoten. Je wil dat de namen bij de karakters horen en goed bij hun achtergrond klinken. Je wil dat de naam bij de tijdgeest past en dat een betekenis van een naam een beetje aansluit.

A, B, C

Schrijvers kunnen urenlang nadenken voor ze de juiste naam hebben voor een personage. Terecht, bij kinderen ga je ook niet over een nacht ijs. Een Miep is nu eenmaal geen Maria. Een Jan geen Huibert-Jan. In de toptien van motivaties van ouders staat vernoeming en klank hoog, maar ook wat bij henzelf past. Je geeft je kind nu eenmaal geen lelijke naam. Voor schrijvers geldt precies hetzelfde. Hoewel … een stom karakter mag best een afschuwelijke naam hebben. Je hoeft diegene toch niet hardop te roepen in de speeltuin. Om te voorkomen dat namen in mijn boeken te veel op elkaar lijken, kies ik voor mijn manuscripten voor elk personage een naam, beginnend met een letter die nog vrij is in mijn alfabetschema. Sommige personages veranderen een aantal keer van naam voor ik tevreden ben. De kunst is dan wel om dat overal te doen, ook op de plekken waar ik de naam afgekort of verkleind heb.

Hoe lang denk je na?

Je kunt je de vraag stellen of het nut heeft, zo moeilijk doen. Neem de personages in het boek ‘Het avontuur van iks & ei’ van Remco Campert. In dit boek zijn de hoofdrollen voor Iks, Ei, Zus en Zo. Hoe lang zal hij over díe namen hebben nagedacht? In zijn ‘Dagboek van een poes’ herhaalt hij dit trucje met Rok en Bril. Misschien moet ik er maar eens een voorbeeld aan nemen …

Wie is per slot iemand? Iemand is niemand. Geen personage.*

* uit ‘Het avontuur van iks & ei’

Alice Bakker, auteur, In Woordenland, personages, Schrijven

Patat met vliegtuig

Een vliegtuigspotter is iemand die de bewegingen van vliegtuigen volgt. Om er foto’s van te maken, om te registreren wie of wat er voorbijvliegt of om het radioverkeer af te luisteren. Een spotter is bij uitstek iemand die van vliegtuigen houdt. Of van de patatjes die de frietkraam verkoopt op de parkeerplaats, vlak bij het vliegveld.

Patat met

Ergens diep in mij zit een herinnering dat ik met mijn vader ooit eens ben gaan vliegtuigspotten. Ik kan het helaas niet meer met hem bespreken. Wat deden we daar? En was het eenmalig of gingen we er vaker naartoe? Ik kan me in elk geval vooral die puntzak friet herinneren, die ik kreeg. Met mayonaise in zo’n hoeveelheid, dat je het niet met schone vingers op kon eten. De puntzakken met een apart sausvakje waren nog niet uitgevonden. Het zou zomaar kunnen dat ik daar besloot dat ik voortaan patat zónder at.

Smoes

Naar mijn idee is het maar een verdachte hobby, dat vliegtuigspotten. Waarom zou je alles van die dingen willen weten? Waarom zou je het bijhouden? Noteren? Of sterker nog: ze afluisteren? Loopt dat niet in de gaten, bij autoriteiten? En waarom zou je er een foto van maken? Omdat de lucht toevallig mooi is en het vliegtuig en contrasterend in afsteekt soms? Tja, dat is natuurlijk een goede reden. Verder zou ik spotters aan willen raden vooral te verkondigen dat ze daar voor de patat komen.

Je weet maar nooit.

anekdote, In Woordenland, vliegtuigspotten

Mooie lucht

In onze taal zijn er een heleboel woorden die meerdere betekenissen hebben. Een voorbeeld is ‘lucht’. Zoek je het in het woordenboek op, dan vind je er minimaal zes.

Daar zit een luchtje aan …

Lucht kan een gas zijn, dat uit zuurstof en stikstof bestaat. Het kan een deel zijn van de dampkring. Er hangt ‘iets’ in de lucht. Het kan ook je adem zijn, die je benomen wordt als je een mooie (hemel)lucht ziet. Het is de buitenlucht die je opsnuift als je een wandeling maakt of gewoon stank. Lucht is ook niets, in gebakken lucht.

Je beddengoed én je hart

Je kunt iemand niet luchten of zien. Kun je je beddengoed luchten, of je hart. Je kunt lucht van iets krijgen, maar ook een gat in de lucht springen. In de lucht zitten, vliegen en hangen of uit de lucht komen vallen. Er kan geen wolkje aan de lucht zijn, geen kou of geen vuiltje. Je kunt er ook een gat inslaan of er iets uit grijpen, een luchtje scheppen of lucht geven aan een situatie. Het is niet van de lucht of juist ín de lucht. Het is nogal definitief als je om een luchtje gaat, maar je kunt er ook zo vrij als een vogel in zijn.

Tja. Mooie lucht …

Eindredactie, freelance, In Woordenland, Redactie, spreekwoorden, taal, woordenboek

Hoe feedback je creativiteit versterkt!

Schrijven doe je vooral in je eentje, gevangen in een wereld van je eigen woorden. Je kan wat je hebt geschreven tien keer teruglezen, maar hebt zelf een blinde vlek voor wat beter kan. Dat maakt feedback zowel cruciaal als waardevol. Het delen van je werk en het ontvangen van inzichten van anderen is een transformerende ervaring. Daarom zijn mijn schrijfcafés, waarbij feedback centraal staat, van onschatbare waarde voor zowel aspirant-schrijvers als doorgewinterde auteurs.

Gemeenschap van schrijvers

Schrijfcafés zijn ontmoetingsplaatsen waar schrijvers van allerlei niveaus samenkomen om hun passie voor het geschreven woord te delen. Het zijn broedplaatsen voor creativiteit, waar deelnemers elkaar inspireren en aanmoedigen. Naast het bevorderen van creativiteit, bieden mijn schrijfcafés ook een waardevolle kans voor schrijvers om feedback te ontvangen op hun werk.

Constructieve kritiek

Ik zie feedback als de levensader van groei voor elke schrijver. Door feedback te ontvangen, kunnen schrijvers blinde vlekken in hun werk identificeren, zwakke punten verbeteren en sterke punten versterken. Constructieve kritiek van medeschrijvers is een onschatbare bron van inzicht, waardoor schrijvers hun vaardigheden aanscherpen en hun verhalen verfijnen.

Hoe mijn schrijfcafés faciliteren

Bij mijn schrijfcafés ben ik de gespreksleider die het proces van feedback geven en ontvangen faciliteert. Deelnemers delen hun werk (n.a.v. mijn schrijfopdracht of een vrije inzending). Vervolgens geven andere deelnemers opbouwende kritiek, waarbij ze wijzen op sterke punten, suggesties doen voor verbetering en vragen stellen om de schrijver te helpen zijn of haar visie te verduidelijken.

Creëren van een veilige ruimte

Een cruciaal aspect van effectieve feedback is het creëren van een veilige omgeving waarin schrijvers zich vrij voelen om hun werk te delen. Bij mijn schrijfcafés wordt vertrouwelijkheid benadrukt en worden deelnemers aangemoedigd om feedback te geven op een respectvolle en opbouwende manier. Dit draagt bij aan een cultuur van openheid en samenwerking, waarin schrijvers zich gesteund voelen in hun creatieve reis.

Impact van feedback op de schrijvers

Eerlijk is eerlijk: je moet even wennen aan het ontvangen van feedback. Onthoud dan dat veel schrijvers de feedback zien als een keerpunt in hun ontwikkeling. Het stelt hen in staat om hun werk vanuit nieuwe perspectieven te bekijken, eventuele blinde vlekken te identificeren en hun schrijfvaardigheden te verbeteren. Bovendien biedt het een gevoel van gemeenschap en verbondenheid om met een groep gelijkgestemden te werken aan ieders groei.

Welkom, In Woordenland

Mijn schrijfcafés zijn niet alleen ontmoetingsplaatsen voor schrijvers, maar ook kweekvijvers voor groei en ontwikkeling. Door feedback te geven en te ontvangen in een ondersteunende omgeving, scherpen schrijvers hun vaardigheden aan, versterken zij hun stem en dagen zichzelf uit om steeds betere verhalen te schrijven. Ben je als schrijver op zoek naar inspiratie, gemeenschap en groei, voel je dan welkom om eens langs te komen, In Woordenland.


Op dit moment is er plek bij:

📌 Online Schrijfcafé In Woordenland – eerste donderdag van de maand – 1 plek Mail mij om je aan te melden.

📌 Schrijfcafé In Woordenland in Ter Aar bij volksuniversiteit !Triggr – derde donderdag van de maand – vijf beschikbare plekken. Aanmelden bij !Triggr.

Of reserveer een plek op de wachtlijst bij:

📌 Schrijfcafé In Woordenland in Roelofarendsveen bij Tech Campus De School – tweede donderdag van de maand.

Alle schrijfcafés starten om 19.30 uur. Meer weten?

feedback, In Woordenland, Schrijfcafé, Schrijfcafe, schrijvers

Gratis: de boemerang van positiviteit

In een tijd van ongefundeerde meningen en toetsenbordridders wil ik een lans breken voor vriendelijkheid. Je wordt er niet minder van, het helpt je karma en ik geloof in wie goed doet, goed ontmoet. Er is geen krachtiger instrument voor een positievere samenleving. Daarnaast, de kop zei het al een beetje: vriendelijk zijn is gratis.

Nu kan die vriendelijkheid wel gratis en voor niks zijn, maar hoe doe je dat eigenlijk, vriendelijk zijn? Zes tips, waar ik zelf ook wel wat van kan leren.:

  1. Wat je aandacht geeft, groeit. Immers, iemand die naar je luistert, kan je dag maken. Net als een onverwacht kaartje op de mat.
  2. Wat zit je haar goed! Complimenten geven zelfvertrouwen een boost en toveren een glimlach op je gezicht. Deel ze uit!
  3. Haal voldoening uit vrijwillige klussen. Extra tip: doe iets dat bij je past. Bij mij is dat evenementen organiseren voor blije gezichten, bij een ander een wandeling maken met een eenzaam persoon.
  4. Het zijn de kleine dingen die het ‘m doen. Houd de deur voor iemand open, laat iemand voor in de rij bij de kassa, sta voor een kwetsbaar persoon op in de bus. Of zeg eenvoudig gedag op straat. Kost je niks!
  5. Dankjewel! Eh … sorry. Laat mensen weten dat je aangeboden hulp waardeert en verontschuldig jezelf als dat nodig is. Ook sorry zeggen is gratis.
  6. Vergeet jezelf niet. Vriendelijk zijn voor jezelf is soms ook nodig. Wees niet te streng voor jezelf. Geef jezelf zo af en toe een schouderklopje.

Goedemiddag!

In het dorp waar ik woon, is elkaar gedag zeggen nog gewoon. Tenminste, tot voor kort zeker. Nu er steeds meer woningen de grond uit gestampt worden, wordt ook dat minder. Dat is jammer, toch? Vooral als ik wandel, probeer ik zoveel mogelijk mensen gedag te zeggen. Kost niets, geeft de ander een glimlach. Of een verbaasde frons, eerlijk is eerlijk. Tip van de dag: laten we de kracht van vriendelijkheid nog meer omarmen!

De boemerang

Vriendelijkheid is goed voor je karma. Wanneer je vriendelijkheid verspreidt, creëer je positieve energie die niet alleen anderen ten goede komt, maar ook naar jezelf terugkeert: als een boemerang van positiviteit. Vraag je je af waarom ik dit onderwerp nu juist vandaag ter sprake breng? Simpel: ik heb me vanmorgen nog gestoord aan onaardigheid en aan ongefundeerde afzeikerij. Natuurlijk, ik vind ook weleens ergens iets van, maar dat hoef ik niet altijd hardop uit te spreken. Of erger nog: semi-anoniem het internet opgooien. Maar bovenal de reden van deze post: het is vandaag ‘Doe Vriendelijk Dag‘. Laten we daarom elke dag vriendelijk zijn, maar vandaag een beetje extra.

Wat doe jij?Ik zeg vandaag extra veel mensen gedag. In een stad. 

Je moet het jezelf niet altijd alleen maar makkelijk maken 😉

column, In Woordenland, Mening, vriendelijk, vriendelijkheid