Ik heb toch spellingcontrole?
Iemand die een ander op spelfouten wijst, wordt al snel gezien als een muggenzifter. Maar wat als je, zakelijk gezien, de plank misslaat? Ik haal met dit stuk graag de volgende stelling onderuit: waarom iemand mijn tekst laten corrigeren, ik heb toch spellingcontrole?
Drie voorbeelden waarbij die controle absoluut hapert
- Sommige woorden klinken hetzelfde, maar worden verschillend geschreven:
We willen jou, onze trouwe klant, verassen! Verassen is cremeren … Wil je je trouwe klanten niet liever verrassen? - Woorden wel of juist niet aaneenschrijven maakt het verschil. Boeren op stand hebben vaak een landgoed. Bij een boerenopstand vindt men niet veel in ons land goed. Met een week menu huilt het tranen met tuiten, het menu van de week is het weekmenu. Kun je je voorstellen hoe vervelend het is als een lekbakje een lek bakje is?
- Een rode streep onder een woord betekent niet dat het woord niet bestaat, het betekent dat je computer het niet kent. Neem de coronacrisis, eerlijk is eerlijk, wij kennen het ook liever niet. Schrijf je dat met een hoofdletter, dan is het Mexicaanse biertje uitverkocht. Ik kan me voorstellen dat ook dat als een crisis kan voelen.
Is het jouw tekort of heb je ogen te kort?
Voor de nieuwe folder of menukaart naar de drukker gaat, voor je brief naar al je klanten wordt verstuurd, voor je een offerteaanvraag van een potentiële grote klant beantwoordt: laat er even naar kijken door iemand met oog voor spelling. Kan ik iets voor je doen?
Eindredactie, freelance, In Woordenland, Redactiewerk, spellingcheck, Spellingcontrole
23 mei 2019