* * * * ‘Ik kon hem maar moeilijk wegleggen’
‘Ik kon hem maar moeilijk wegleggen,’ zegt Denise van Diamondpages. Lees de rest van de review hier.
Auteur: Alice
Over sexy schapen
Wat in mijn basisschooltijd nog netjes ’t kofschip heette, heeft door de verengelsing in de Nederlandse taal een metamorfose ondergaan. Het zeewaardige schip is getransformeerd tot een sexy fokschaap of zelfs tot een xtc-koffieshop. Faxen deden we immers niet dagelijks, in de jaren ’70.
Nooit van gehoord!
Boodschap blijft hetzelfde: pas je het ezelsbruggetje toe, dan maak je minder spelfouten. Toch is dat schip of schaap bij veel mensen een beetje in de vergetelheid geraakt. Laatst sprak ik iemand die er zelfs nooit van gehoord had. ‘Dat was er in mijn tijd nog niet,’ zei ze. Natuurlijk kon ik dat niet weerleggen: ik was er immers niet bij toen ze naar de basisschool ging. Maar aangezien het hulpmiddeltje al in schoolboeken van voor 1900 staat, lijkt het niet geloofwaardig. Zó oud kon ze niet zijn.
Opfrissen
Ezelsbruggetje of niet, je moet wel weten hoe je het moet toepassen. Dat kun je op diverse websites vinden, bijvoorbeeld op Beter Spellen. Heb jij behoefte aan een heldere uitleg? Meld je dan aan voor mijn opfriscursus spelling. In ongeveer twee uur behandel ik veelgemaakte missers en leg ik uit hoe het wél moet. Een opfrisser voor iedereen die minder spelfouten wil maken.
Kom ‘ns langs, in Woordenland!
Eindredactie, Freelancer, In Woordenland, Kofschip, ondernemer, Redactie, Spelling
Waarom jij taalnazi’s vervelend vindt
Een van mijn båeste vriendinnen is dat al sinds de basisschool. Zij is een cijfermeisje, ik ben meer van de taal. En zo hoorde ik haar ooit vertellen dat ze zich niet kon herinneren dat wij op school geleerd hadden over ’t Kofschip. Terwijl ik die les juist altijd onthouden heb!
Moraal van dit verhaal?
We hebben allemaal les gehad in spelling en grammatica. Hoe kan het dan dat de een er goed in is terwijl bij de ander alles naar de achtergrond verdwenen is? Interesse! De vriendin is hoofd financiën geworden, ik schrijver. En dat zat er kennelijk al vroeg in.
Taalnazi
Laat ik vooropstellen: ik ben géén taalnazi. Ik haal graag mijn rode pen door andermans teksten, maar zal nooit iemand in het openbaar op een taalfout wijzen. Sowieso niet ongevraagd. Ik zie de foutjes wel, maar zeg er niet snel wat van. Anders is dat natuurlijk in mijn werk. Als je mij vraagt je tekst na te kijken, ga ik maar wat graag aan de slag. Terugkomend op de kop van dit artikel: taalnazi’s zijn dus vervelend omdat ze ongevraagd hun wijsheid rondstrooien. En niemand wordt graag bekritiseerd.
Aan de andere kant …
Laten we het omdraaien. Ik wijs je niet op je fouten, maar leg gewoon uit hoe het moet. Hoe? Door je een van mijn workshops te laten volgen. Kersvers ontwikkeld en onlangs uitgeprobeerd op de eerste groep: de opfriscursus spelling. Niet omdat ik het beter weet, maar omdat jij graag minder spelfouten wil maken. En daar help ik je graag bij.
23 mei 2019
Opfriscursus Spelling | gaat definitief door – aanmelden kan nog | 19.30-21.15 uur | Bits workspace | Roelofarendsveen | €32,50 (incl. btw)Aanmelden kan per mail.
Komt bovenstaande datum niet uit maar heb je wel interesse? Stuur mij een berichtje! Voor bedrijven: deze training is ook incompany beschikbaar.
freelance, Freelancer, In Woordenland, ondernemer, Redactiewerk, Spelling, Spellingcontrole, Workshop Spelling
*** ‘Heerlijk boek voor tussendoor’
Het is al even geleden dat er een recensie verscheen van Slapen doen we morgen weer. Maar ineens was hij daar, het oordeel van Nakita’s Library. Dank je wel Nakita en goed om te lezen dat je ervan genoten hebt. Wil je de recensie lezen? Dat kan hier.
Het verhaal is spannend, je wordt er in gezogen.
Mening, Recensie, review, Slapen doen we morgen weer, YA, Young Adult
Tekst zonder beeld is als beeld zonder tekst?
‘Ik ga straks een presentatie over mijn bedrijf geven,’ zei hij tijdens een netwerklunch.
‘Leuk, wat ga je allemaal vertellen?’
‘Weet ik eigenlijk nog niet. Ik heb niks voorbereid.’
‘Oh, dat heb ik ook ooit eens zo gedaan, dat is geen aanrader!’
‘Maak jij me even zenuwachtig…’
Paybacktime
‘Video is de toekomst,’ begon hij zijn presentatie. ‘Het gaat tekst helemaal vervangen.’
Er werd schuin naar mij gekeken, op dat moment de enige tekstschrijver in het gezelschap.
‘Nou, daar sta ik dan,’ merkte ik schamper op. ‘Ik kan mijn bedrijf wel opdoeken.’ Ik had wat lachers op mijn hand.
Het niet voorbereide gesprekje werd afgesloten met een daverende showreel. Oké, hij had wel een punt.
Zonder tekst?
‘Maar voor die video’s moet nog steeds een script geschreven worden,’ zei ik na afloop licht verontwaardigd. Gespeeld natuurlijk, want dat tekst en beeld elkaar vooral aanvult wist ik uiteraard wel. Het was het begin van een samenwerking. Hij maakte een prachtvideo van mijn bedrijf, ik ga binnenkort zijn blogs redigeren. Want daar is hij gelukkig toch over uit: leuk die video’s, maar een website kan niet hélemaal zonder tekst.
Benieuwd naar mijn bedrijfsvideo? Hij is gemaakt door Screen Visuals. Ik ben er blij mee!
freelance, Glazen bol, In Woordenland, Tekstbureau, tekstschrijver
**** ‘Spannend, levensecht en geschreven in een snel tempo’
‘Als lezen een verplichting is, dan is dit boek een goede kennismaking met het genre Young Adult,’ zegt Karin van Veldhoven in haar recensie. Ze noemt SDWMW een realistisch verhaal, spannend, levensecht en geschreven in een snel tempo. Wil je de complete (mooie) recensie lezen? Klik dan hier.
Mening, Recensie, review, Slapen doen we morgen weer, YA, Young Adult
Geef je arm eens?
Met twee handen iemands arm pakken, met de ene hand heel hard linksom draaien en met de ander rechtsom. Ken je dat nog? Het is het eerste wat in mij opkomt, als ik aan ‘prikkeldraad’ denk. En pijn dat het deed!
Nietsvermoedend
Een kinderspelletje. Nu zijn er hele psychologische theorieën over waarom kinderen elkaar pijn doen. Zo kan het zijn dat het kind niet weet hoe het voor zichzelf op moet komen, dat het zich afreageert of zijn emoties niet onder controle heeft. Ook is er een theorie die zegt dat het kind gewoon wil spelen, maar niet weet hoe het moet. Of dat het zich niet gezien voelt. Nou, ik kan je wel vertellen: prikkeldraad kreeg je “in mijn tijd” gewoon voor de lol. ‘Geef je arm eens?’ Nietsvermoedend stak je één keer je arm toe. Lachend liep de dader snel weg, nadat hij eerst je arm even lekker gemolesteerd had. Vervolgens liet je het wel uit je hoofd om nog een keer je arm te geven, als men erom vroeg.
Ik geef je …
Maar nou vraag ik me af, noemden wij dit ‘onschuldige’ spelletje bij mij in de omgeving prikkeldraad, of is het algemeen bekend? Is er ooit iemand geweest die een stukje prikkeldraad zag en dacht: dat ga ik eens nadoen, op mijn zusjes arm of zo. Als ik zoek op Google, kom ik niet veel verder. Eén hit op ‘iemand prikkeldraad geven’.
Prikkeldraad. Het is blijkbaar geen populair cadeau.
Foto: Margot Hoogenboom
Cadeau, Herinnering, In Woordenland, Pijn, Prikkeldraad doet pijn
*** ‘Lekker geschreven, boeiende karakters’
Een van de recensenten van recensiewebsite Qreative Minds – zeven meiden die elkaar via de verhalenwebsite Quizlet leerden kennen en hier hun passie delen door recensies te schrijven – las SDWMW. Dat leverde weer een mooie recensie op.
‘Hoewel jongvolwassenen het beoogde publiek zijn, denk ik dat het boek beter door kan gaan voor een jeugdboek.’ Dat heb ik vaker gehoord. Als er een tweede druk komt, pas ik de doelgroep zeker aan!
‘Bij zo´n heftig thema is het natuurlijk van het grootste belang dat de gevoelens van de personages goed uitgewerkt zijn. Gelukkig is dat het geval.’
De hele recensie kun je hier lezen.
Mening, Recensie, review, Slapen doen we morgen weer, YA, Young Adult
‘Young Adult over een angstig en helaas actueel onderwerp’
Een goed onderbouwde recensie met hier en daar een kritisch punt, ook dat hoort erbij! Nieuwsgierig? Hoeveel sterren Connie uiteindelijk geeft, is me niet duidelijk. Wel dat ze zegt:
Slapen doen we morgen weer komt net niet helemaal uit de verf, maar leest vlot en durft een doodeng onderwerp te bespreken.
Lees de volledige recensie op de website van Connie’s boekenblog.
Mening, Recensie, review, Slapen doen we morgen weer, YA, Young Adult
*** ‘Met recht een pageturner’
En zomaar ineens zie ik een nieuwe recensie online staan. En weer een om trots op te zijn! ‘Met recht een pageturner en als je er ’s avonds in begint kan ik me voorstellen dat je gewoon doorleest, slapen doen we morgen dan wel weer!’
‘Vooral de dader van de aanslag krijgt veel aandacht, de hoofdstukken waarin hij de hoofdrol heeft, laten zien dat hij het allemaal niet zo bedoeld heeft en wat hij eigenlijk van plan is. Alice Bakker geeft hem zowaar een geweten en je zou bijna een beetje medelijden met hem krijgen.’
De hele recensie lees je hier.
Mening, Recensie, review, Slapen doen we morgen weer, YA, Young Adult