Skip to main content

Tag: In Woordenland

Van boek naar oeuvre

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. Geen reacties op Van boek naar oeuvre

PS Op zoek naar vulling voor jouw boekenkast? Vandaag signeer ik met vijf anderen bij Veenerick Boek en Kantoor in Roelofarendsveen. Ik stel je graag aan de auteurs van onderstaande boeken voor en kan je een veelvoud aan boekentips bezorgen.

Beginnen met een naschift, het is weer eens iets anders. Maar waar ik eigenlijk vandaag over wilde vertellen … 

Op 6 mei 2017 stond ik op het podium in schouwburg Het Park in Hoorn bij BOEK10 en nam ik mijn eerste boek in ontvangst. Vandaag is Slapen doen we morgen weer jarig. Zes jaar. Mijn eerste boekenkind, dat in de loop van de jaren al een aantal broers en zussen kreeg. 

Zes jaar auteur. Als je goed naar de foto bij deze post kijkt, zie je dat ik een weer contract teken. Dat is voor het negende boekenkind dat in november 2023 het levenslicht ziet. Trots? Ja. Oeuvre? Nog lang niet. ‘Het geheel van al het werk dat de kunstenaar in haar leven of loopbaan voortbrengt’ is nog niet compleet. 

Van boek naar volle boekenkast dan maar?

Het contract is voor ‘Zij gaat voor haar’ deel drie in de serie H4C. In dit deel staat Guusje centraal, die ontdekt dat ze liever datet met meisjes dan met jongens …

Ken je het Klaverlandcollege?

Dat is de middelbare school naast het Klaverpark. Een van de klassen is H4C, havo 4C. De klas van Marijn, Yara, Floor, Guusje, Olivier, Anna, Casper en nog veel meer. Elke leerling heeft een goed verhaal en verdient een eigen boek. Of … met zijn tweeën. Want hoewel iedereen op zijn eigen manier uniek is en denkt zeldzaam te zijn, is er vaak wel iemand in de buurt met een connectie!

Maar eh … tot straks, vanaf 12.00 bij Veenerick. Ik stel je graag voor aan de Zes van Zuid-Holland: Fedor de Groot, Hanneke Simons, Julia Ran, Ellis van Zijll en Ronald van Assen.

auteur, In Woordenland, Klaverlandcollege, Oeuvre, Slapen doen we morgen weer, Zij gaat voor haar

In het Klaverpark kan álles

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. 1 reactie op In het Klaverpark kan álles

Trouwen, spelen, verliefd worden, in bomen klimmen, dansen in de natuur …

Al in het eerste verhaal dat ik publiceerde in 2011 speelde het Klaverpark een rol. Sindsdien in élk verhaal. Destijds googelde ik het, het bestond niet. Nergens op de wereld was een park dat zo heette. Inmiddels is het een residentie in het Vlaamse Leuven. Ik denk dat ik er binnenkort naartoe op werkbezoek ga. 😉

Het park bestaat!

Waar die fascinatie voor het park vandaan komt? Ik woon in een waterrijk gebied zonder noemenswaardige parken, genoeg natuurschoon, maar vooral blauw. Misschien droom ik in mijn onderbewustzijn van iets meer groen? Voor mij bestaat het fictieve park echt, waar in Slapen doen we morgen weer een Koningsnachtconcert gegeven wordt, waar de brandstichter uit Ze zien mij niet zich ongezien waant en waarnaast het Klaverlandcollege staat waar de H4C-serie zich afspeelt. 

(H)erkenning

In elk verhaal wordt wel een Klaverpark gesleuteld, al is het alleen al om de hoofdpersoon een rondje te laten wandelen. Eens deed ik onder pseudoniem mee met een verhalenwedstrijd waarbij ik zelf in de jury zat. Ik was heel benieuwd naar hoe jurycommentaar klinkt als het over je eigen verhaal gaat. Het park liet ik weg, mijn uitgever en medejurylid Elly zou het immers direct herkennen als een verhaal van mij, dacht ik. Toen het verhaal later als bonusverhaal in de bundel verscheen – een verhaal van een jurylid kan natuurlijk niet meedingen met de wedstrijd – vroeg ik Elly om van het simpele “park” wel even “Klaverpark” te maken. Gewoon, omdat het anders geen verhaal van mij kon zijn …

Eerder verschenen in de nieuwsbrief van uitgever Godijn Publishing. Benieuwd naar die nieuwsbrief? Aanmelden kan hier.

columnist, Godijn Publishing, In Woordenland, Klaverpark, nieuwsbrief

Elke dag wandel-naar-je-werkdag

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. Geen reacties op Elke dag wandel-naar-je-werkdag

oevallig schreef ik er van de week ook al over, in de blog Hoeveel uur wil jij? Ik wandel naar mijn werk. Niet elke dag, maar wel zo vaak mogelijk. Nu heb ik wel heel makkelijk praten: mijn werk en mijn achterdeur zijn nog geen anderhalf kilometer van elkaar. Toch is dat een kwartier heen en een kwartier terug met mijn neus in de frisse lucht. 

Tijdens die wandeling zou ik tijd hebben om na te denken. Om mijn hoofd leeg te wandelen. Of om met mijn telefoon aan mijn oor met mijn vriendinnen te kletsen. Dat doe ik allemaal niet. Meestal luister ik een boek. En soms, tot frustratie van de partner die de pannen al op tafel heeft, loop ik een klein ommetje om nog langer te kunnen luisteren. Tja, je doet aan effectief tijdgebruik of je doet het niet.

Wat zijn jouw plannen?

Ben jij vandaag – op de wandel naar je werk dag – naar je werk gewandeld, of ga je dat straks nog doen: tijdens je werk? Want omdat we zoveel zittend werk doen tegenwoordig én ook nog eens regelmatig thuis, wordt deze dag om de drempel zo laag mogelijk te houden ook wel ‘Wandel tijdens je werkdag‘ genoemd. Werk jij nou verder dan anderhalve kilometer van je achterdeur – ik vermoed dat dat voor bijna iedereen het geval is – of werk je thuis? Dan kun je die wandeling ook in je pauze maken. Ik ben benieuwd naar jouw wandelplannen vandaag.

En ik gooi hem er nog maar een keer in. Het effectief tijdgebruik. Ik wandel met een luisterboek. Anders kom ik nooit aan mijn ‘reading challenge‘. Uitproberen?

fijne dag van, freelance, In Woordenland, Lekker lezen, Luisterboek, wandelen, Werken

Hoeveel uur wil jij?

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. Geen reacties op Hoeveel uur wil jij?

Waar elke tiener zichzelf geen kind meer voelt, voel ik me ook geen kinderboekenschrijver. Toch is een kind volgens de letterlijke definitie ‘een persoon onder de 18 jaar’. Daarom op de Internationale Dag van het Kinderboek extra aandacht naar mijn doelgroep, de nog net niet volwassenen. 

Eerst over vandaag. Op 2 april 1805 werd de Deense sprookjesschrijver Hans Christian Andersen geboren. Als hij nog zou leven (in sprookjes kan immers alles) zou hij vandaag 218 kaarsjes uitblazen. Dat die Internationale Dag van het Kinderboek vandaag is, is niet toevallig, hij is aan die geboortedag gekoppeld. Het doel van deze dag? Liefde voor het lezen bevorderen en aandacht vragen voor kinderboeken. Kijk, now we’re talking.

De keuze is reuze

Want hoe kan het toch dat veel kinderen lezen wel prima vinden, maar tieners boeken liever gebruiken om hun beeldscherm mee op te hogen? Simpel: er is erg veel concurrentie. Gamen, sociale media en zelfs buiten rondhangen. Niet zo gek dat boeken het verliezen. Daarnaast zijn dingen die ‘moeten’ per definitie stom en lezen, dat moeten ze op school. Ik ben van mening dat jongeren nog steeds best willen lezen, als ze maar zelf mogen kiezen wat ze lezen en hoe ze lezen. En als ze een paar uur per dag extra krijgen. 

Effectief tijdgebruik

Geef toe: door al die afleidingen, zou je soms willen dat er 30 uur in een dag zitten. Stel dat dat het geval is, dan heb je heus wel leestijd. Als ik naar mezelf kijk, ik verslind boeken. Vroeger waren dat ‘echte’ boeken, nu zijn dat vooral e-boeken en – je leest het goed -luisterboeken. Ik ‘lees’ terwijl ik naar mijn werk wandel, ik ‘lees’ terwijl ik de was opvouw en ik ‘lees’ terwijl ik de keuken poets. Zo gebruik ik mijn tijd effectief en heb ik die zes uur extra eigenlijk niet nodig. 

Tip!

Gelukkig zijn mijn young adults (en mijn romans) ook als luisterboek uitgegeven, dus bij deze een tip voor elke jongere die wel wil lezen, maar niet weet wanneer: lees een boek terwijl je naar school fietst. Of in de bus zit. Terwijl je in bad zit of vlak voor je gaat slapen. Vorm de beelden in je hoofd en fantaseer erop los. Als je maar leest. 

In Woordenland, Leeftijd, Lekker lezen, Lezen, Lezen is leuk, Sprookjes, Tijd

**** “De serie maakt het bespreekbaar”

Geschreven door Alice op . Gepost in Reviews. Geen reacties op **** “De serie maakt het bespreekbaar”

De een-na-laatste in de blogtour van De laatste in de rij. Deze week is het de beurt aan Ilona van @bookstagram_ilona.

Ilona: ” ‘De laatste in de rij’ is een YA met thema’s als verliefdheid, waar sta je in je vriendengroep, de onzekerheid die dit met zich meebrengt, zelfontwikkeling met het nodige vallen en opstaan. Heel herkenbaar dus als puber/adolescent. Mooi dat het door deze serie bespreekbaar wordt gemaakt!” 

“Anna maakt een mooie ontwikkeling door en het is interessant te lezen over de verliefdheid van Olivier.  Dit deel is goed los te lezen, al is het natuurlijk leuker om alle delen te lezen.”

Dankjewel, Ilona, tof dat je het boek voor me wilde recenseren én dat je ervan genoten hebt! Wie benieuwd is naar de hele recensie, verwijs ik naar haar Bookstagram; je kunt hem hier vinden. 

Volgende week jammer genoeg alweer de laatste in deze tour: Linsey van Boekenbeauty. En dan heb ik ook nog een review van Bookstamel tegoed. Ik houd jullie op de hoogte!

De laatste in de rij, H4C, In Woordenland, Mening, Recensie

Hoe vaak ga jij?

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. Geen reacties op Hoe vaak ga jij?

In mijn bio op Facebook staat: “Schrijver | Lezer | Theatergek”. Over dat laatste heb ik het niet vaak (genoeg) op mijn blog. Daarom op de vooravond van de Internationale theaterdag een blog over “mijn” theater.

Theatergek. Het liefst ga ik elke dag, hoewel ik het vermoeden heb dat ik er dan stress van krijg. Daarom zit ik ‘slechts’ eens in de paar weken in het rode pluche. Omdat ik zo gek ben op theater, besloot ik me in 2013 aan te sluiten als vrijwilliger bij de lokale theaterorganisatie WIJ Presenteert, een stichting die bijzondere voorstellingen boekt en tentoonstellingen en (straattheater)festivals organiseert. Zonder eigen theater, voor iedere productie zoekt WIJ een bijpassende locatie. En terwijl ik dit typ, realiseer ik me dat niet alleen In Woordenland tien jaar bestaat, maar dat ik ook nog eens tien jaar WIJ’er ben. 

Huiskamertheater

Een dag voor die Internationale theaterdag op 27 maart maak ik heel graag reclame voor WIJ Presenteert. Want behalve dat wij eens per drie weken een voorstelling op de planken hebben staan, organiseren we op 4 juni voor de tweede maal het huiskamertheaterfestival Kijk in de Wijk. Bij Kijk in de Wijk ga je met een kleine groep op tour langs drie optredens en leer je elkaar en de omgeving kennen bij de mensen thuis, op verrassende locaties. Cabaret, muziek, singer-songwriters en cultuur, je kunt van alles verwachten. 

In functie

Voor dit festival worden tien bijzondere acts geboekt, tien verrassende locaties gezocht en zijn er achttien verschillende kaartsoorten. Best complex om te organiseren, alleen het tijdschema zorgt al voor hoofdbrekens. Voor mij geldt dat ik ‘slechts’ de pr voor mijn rekening neem en de kaartverkoop coördineer. Dus behalve dat ik jullie meer vertel over mijn theaterliefde, ben ik nu ook gewoon in functie door een beetje extra reclame te maken. Zin in een zondagmiddag om nooit meer te vergeten en ben je bereid om daarvoor naar Roelofarendsveen af te reizen? Bestel dan hier tickets en block 4 juni 2023 in je agenda! En mochten we elkaar die middag tegenkomen, dan proosten we, op onvervalste liefde voor het theater.

In Woordenland, Kaartverkoop, PR, Reclame, tekstschrijver, Theater, Theaterliefde

***1/2 “Leest vlot en fijne schrijfstijl”

Geschreven door Alice op . Gepost in Reviews. Geen reacties op ***1/2 “Leest vlot en fijne schrijfstijl”

Het begint te wennen, elke maandag een review online, in de blogtour van De laatste in de rij. Nog een paar te gaan! Deze week is het de beurt aan Silvie van Silvieleest.

Silvie: “Er komen actuele en realistische onderwerpen aan bod. Ik denk dat de jongere lezer dit verhaal zeker wel kan waarderen! Ook ik heb er van genoten en ik ben benieuwd naar het volgende werk van deze auteur.” 

“Ik denk namelijk dat beide personages heel erg herkenbaar kunnen zijn voor de jeugdige lezer. 

Het gevecht met jezelf, onzekerheden, verliefdheid, maar ook de bepaalde druk in een vriendengroep.als een verhaal maar ook een stukje kennis en wijsheid dat je meegegeven wordt op jonge leeftijd over de keuzes die je maakt. “

Dankjewel, Silvie, tof dat je het boek voor me wilde recenseren én dat je ervan genoten hebt! Ik vind je foto bij het groene gras ook superleuk, het lijkt wel lente! Wie benieuwd is naar de hele recensie, verwijs ik naar haar Bookstagram; je kunt hem hier vinden. 

Volgende week is het de beurt aan Ilona van Bookstagram_Ilona. Ik wacht in spanning af!

De laatste in de rij, H4C, In Woordenland, Klaverlandcollege, Recensie, review

Niks voor mij!

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. Geen reacties op Niks voor mij!

Op de dag van de thuiswerker staat zoals je kunt verwachten de thuiswerker in het zonnetje. En dan hebben we het niet over diegene die een of meer dagen per week thuis de laptop openklapt, maar over mensen die door een aandoening niet anders kunnen dan thuis werken. 

Vooropgesteld: ik ben blij dat ik thuis kán werken, maar dat het voor mij niet noodzakelijk is. Want eerlijk? Thuis werken is helemaal niks. Voor mij dan. Ik heb het geprobeerd, want alles wat ik doe als tekstschrijver en auteur kan prima in mijn eentje thuis, aan de keukentafel als het moet. Maar ik werd er een schim van. Iemand die het liefst helemaal niet meer de deur uit ging. Dat past helemaal niet bij mij, want ik ben graag overal op en bij. Bovendien werd de wasmachine ineens heel belangrijk. Alsof hij mijn beste vriend was. Als hij piepte, sprong ik op van mijn stoel en waren mijn prioriteiten behoorlijk verschoven.

Reuring

Het was klip en klaar: ik had meer reuring nodig. Ik ging op zoek naar een oplossing, heel misschien kun je die oproep op sociale media nog herinneren? Het was in de tijd dat alle receptionisten overal de zak kregen en in menig kantoorpand een prachtige receptiedesk stond te verstoffen. Zonde, dacht ik. Laat mij maar aan zo’n receptiebalie zitten. Dan zeggen mensen me gedag als ze het pand binnen komen, kan ik best een gast de weg wijzen en een kop koffie geven, op weg naar een afspraak ergens in het pand. Lang verhaal kort: die oproep werd goed opgepikt en in heel korte tijd had ik een mooie werkplek gevonden. Inmiddels zijn we bijna zes jaar verder en ben ik met die werkplek verhuisd naar een nóg mooier gebouw. Superinspirerend en met nog meer reuring dan het vorige. 

Back to the future

Die nieuwe werkplek is in mijn oude middelbare school, terug bij af dus. In het midden van het gebouw was vroeger een binnentuin, in mijn tijd al overdekt en een patio waar o.a. muziekles gegeven werd. Daar staan nu bureaus voor flexwerkers en aan een van die bureaus mag ik elke dag lekker werken. Terwijl ik dit typ, zitten er achter mij mensen te vergaderen, zit er schuin achter mij iemand in een teamcall, zit er naast mij iemand te bellen, er lopen mensen voorbij en overal is geroezemoes. Fantastisch! Straks gaan we samen lunchen en bijpraten over wat iedereen gisterenavond gedaan heeft. Tussendoor zit ik mega-productief te werken. Benieuwd? Kom er eens kijken, er is nog een bureau vrij. Ik kan het je van harte aanraden. En thuis? Sinds kort heb ik daar ook een echte werkplek. Heerlijk voor dat ene uurtje dat het beter uitkomt om even thuis te werken. Om de volgende dag weer heel hard naar Tech Campus De School te rennen.

Foto: Tech Campus De School

auteur, Flexwerken, Flexwerkers, freelance, In Woordenland, ondernemer, Tekstbureau, Thuiswerken

***** “Dat doet de auteur gewoon weer!”

Geschreven door Alice op . Gepost in Reviews. Geen reacties op ***** “Dat doet de auteur gewoon weer!”

Geen review uit de blogtour, maar een spontane! Recensent Tazzy Jeninga plaatste gisterenavond haar review en ik ben er superblij mee. Vijf sterren!

Tazzy: “Een boek over jong en onzeker zijn. Becoming of age. Je zelf leren kennen. Jezelf mogen zijn. Het neemt je mee naar je eigen jeugd. Wat als die ene klasgenoot van jou, het ook zo moeilijk had?” 


“Ik herken er mensen in… En eigenlijk wel een stukje van mezelf. Bijzonder, dat ik 25 jaar verder ben, maar me toch helemaal thuis voel, in die schooltijd.  

Dat doet de auteur gewoon weer!“

De laatste in de rij, H4C, In Woordenland, Klaverlandcollege, Mening, Recensie, review

Ik ben alles

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. Geen reacties op Ik ben alles

Is de kop van dit blog een sterk staaltje arrogantie? Is het nu helemaal naar mijn bol geslagen? Maak je geen zorgen, het is slechts het thema van de Boekenweek, die vandaag van start gaat. “Iedereen die ook maar een beetje van lezen houdt, gaat in maart een dagje uit in de boekwinkel” staat te lezen op de website van de CPNB. Logisch, want je krijgt er een gratis boek bij; koop je voor € 15 aan boeken, dan krijg je het Boekenweekgeschenk van Lize Spit cadeau. 

Ga nou maar weer weg!

Logisch? Ik weet het niet hoor, ik houd niet een beetje maar een heleboel van lezen. Gerust snuffel ik graag een uurtje in een boekhandel. Maar een dagje uit in de boekhandel? Dat lijkt me best lang. Zou zo’n boekverkoper je dan niet zat worden? Als je niet weg te slaan bent? Tenzij je een enorme stapel boeken koopt natuurlijk, dan vindt die verkoper je vast fantastisch. Ik geef toe: ik ben er vaak best snel weer weg. Meestal doe ik het voorwerk op Hebban en weet ik precies waar ik voor kom. Maar eerlijk is eerlijk, meestal lees ik digitaal en koop ik alleen de boeken die ik cadeau doe in de boekhandel. 

Een dagje in mei

Aankomend mei opent bij de voor mij dichtstbijzijnde boekhandel ‘Koffie met Koek‘ wat eigenlijk gewoon een toffe koffiehoek in de boekenwinkel van boekhandelaar Koek is, “koffie bij een goed boek” dus. Ik hoop dat ze ook lekkere thee hebben, dan is een “dagje” naar de boekhandel toch ineens zo gek nog niet. Niet in maart, maar in mei. Houd mijn agenda voor de zekerheid alvast in de gaten 😉 

Boekenweek, Boekenweekgeschenk, Boekhandel, Boekverkoper, In Woordenland