Skip to main content

Auteur: Alice

Elke dag wandel-naar-je-werkdag

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. Geen reacties op Elke dag wandel-naar-je-werkdag

oevallig schreef ik er van de week ook al over, in de blog Hoeveel uur wil jij? Ik wandel naar mijn werk. Niet elke dag, maar wel zo vaak mogelijk. Nu heb ik wel heel makkelijk praten: mijn werk en mijn achterdeur zijn nog geen anderhalf kilometer van elkaar. Toch is dat een kwartier heen en een kwartier terug met mijn neus in de frisse lucht. 

Tijdens die wandeling zou ik tijd hebben om na te denken. Om mijn hoofd leeg te wandelen. Of om met mijn telefoon aan mijn oor met mijn vriendinnen te kletsen. Dat doe ik allemaal niet. Meestal luister ik een boek. En soms, tot frustratie van de partner die de pannen al op tafel heeft, loop ik een klein ommetje om nog langer te kunnen luisteren. Tja, je doet aan effectief tijdgebruik of je doet het niet.

Wat zijn jouw plannen?

Ben jij vandaag – op de wandel naar je werk dag – naar je werk gewandeld, of ga je dat straks nog doen: tijdens je werk? Want omdat we zoveel zittend werk doen tegenwoordig én ook nog eens regelmatig thuis, wordt deze dag om de drempel zo laag mogelijk te houden ook wel ‘Wandel tijdens je werkdag‘ genoemd. Werk jij nou verder dan anderhalve kilometer van je achterdeur – ik vermoed dat dat voor bijna iedereen het geval is – of werk je thuis? Dan kun je die wandeling ook in je pauze maken. Ik ben benieuwd naar jouw wandelplannen vandaag.

En ik gooi hem er nog maar een keer in. Het effectief tijdgebruik. Ik wandel met een luisterboek. Anders kom ik nooit aan mijn ‘reading challenge‘. Uitproberen?

fijne dag van, freelance, In Woordenland, Lekker lezen, Luisterboek, wandelen, Werken

“Mooie, realistische personages”

Geschreven door Alice op . Gepost in Reviews. Geen reacties op “Mooie, realistische personages”

De laatste maandag dat ik jullie een review laat lezen in de blogtour van De laatste in de rij. We sluiten af met Linsey van Boekenbeauty.

Linsey: “Het is een leuk verhaal om ook als je ouder bent te lezen. Je gaat weer even terug denken aan jouw eigen tijd op de middelbare en wat jouw positie in je eigen vriendengroep was.” 

“Wat ben je zelf allemaal doorgaan om je eigen identiteit te vinden?   Dit boek is ook aan te raden voor ouders waarvan hun kinderen nu door deze fase gaan.”

Dankjewel, Linsey, hoe leuk, dat we ons beiden herkennen in Anna! Wie benieuwd is naar de hele review, verwijs ik naar haar supermooie Instagram; je kunt hem hier vinden. 

Dat was de mini-blogtour, ik heb ervan genoten! 

De laatste in de rij, H4C, Klaverlandcollege, Mening, review, Young Adult

Hoeveel uur wil jij?

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. Geen reacties op Hoeveel uur wil jij?

Waar elke tiener zichzelf geen kind meer voelt, voel ik me ook geen kinderboekenschrijver. Toch is een kind volgens de letterlijke definitie ‘een persoon onder de 18 jaar’. Daarom op de Internationale Dag van het Kinderboek extra aandacht naar mijn doelgroep, de nog net niet volwassenen. 

Eerst over vandaag. Op 2 april 1805 werd de Deense sprookjesschrijver Hans Christian Andersen geboren. Als hij nog zou leven (in sprookjes kan immers alles) zou hij vandaag 218 kaarsjes uitblazen. Dat die Internationale Dag van het Kinderboek vandaag is, is niet toevallig, hij is aan die geboortedag gekoppeld. Het doel van deze dag? Liefde voor het lezen bevorderen en aandacht vragen voor kinderboeken. Kijk, now we’re talking.

De keuze is reuze

Want hoe kan het toch dat veel kinderen lezen wel prima vinden, maar tieners boeken liever gebruiken om hun beeldscherm mee op te hogen? Simpel: er is erg veel concurrentie. Gamen, sociale media en zelfs buiten rondhangen. Niet zo gek dat boeken het verliezen. Daarnaast zijn dingen die ‘moeten’ per definitie stom en lezen, dat moeten ze op school. Ik ben van mening dat jongeren nog steeds best willen lezen, als ze maar zelf mogen kiezen wat ze lezen en hoe ze lezen. En als ze een paar uur per dag extra krijgen. 

Effectief tijdgebruik

Geef toe: door al die afleidingen, zou je soms willen dat er 30 uur in een dag zitten. Stel dat dat het geval is, dan heb je heus wel leestijd. Als ik naar mezelf kijk, ik verslind boeken. Vroeger waren dat ‘echte’ boeken, nu zijn dat vooral e-boeken en – je leest het goed -luisterboeken. Ik ‘lees’ terwijl ik naar mijn werk wandel, ik ‘lees’ terwijl ik de was opvouw en ik ‘lees’ terwijl ik de keuken poets. Zo gebruik ik mijn tijd effectief en heb ik die zes uur extra eigenlijk niet nodig. 

Tip!

Gelukkig zijn mijn young adults (en mijn romans) ook als luisterboek uitgegeven, dus bij deze een tip voor elke jongere die wel wil lezen, maar niet weet wanneer: lees een boek terwijl je naar school fietst. Of in de bus zit. Terwijl je in bad zit of vlak voor je gaat slapen. Vorm de beelden in je hoofd en fantaseer erop los. Als je maar leest. 

In Woordenland, Leeftijd, Lekker lezen, Lezen, Lezen is leuk, Sprookjes, Tijd

**** “De serie maakt het bespreekbaar”

Geschreven door Alice op . Gepost in Reviews. Geen reacties op **** “De serie maakt het bespreekbaar”

De een-na-laatste in de blogtour van De laatste in de rij. Deze week is het de beurt aan Ilona van @bookstagram_ilona.

Ilona: ” ‘De laatste in de rij’ is een YA met thema’s als verliefdheid, waar sta je in je vriendengroep, de onzekerheid die dit met zich meebrengt, zelfontwikkeling met het nodige vallen en opstaan. Heel herkenbaar dus als puber/adolescent. Mooi dat het door deze serie bespreekbaar wordt gemaakt!” 

“Anna maakt een mooie ontwikkeling door en het is interessant te lezen over de verliefdheid van Olivier.  Dit deel is goed los te lezen, al is het natuurlijk leuker om alle delen te lezen.”

Dankjewel, Ilona, tof dat je het boek voor me wilde recenseren én dat je ervan genoten hebt! Wie benieuwd is naar de hele recensie, verwijs ik naar haar Bookstagram; je kunt hem hier vinden. 

Volgende week jammer genoeg alweer de laatste in deze tour: Linsey van Boekenbeauty. En dan heb ik ook nog een review van Bookstamel tegoed. Ik houd jullie op de hoogte!

De laatste in de rij, H4C, In Woordenland, Mening, Recensie

Hoe vaak ga jij?

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. Geen reacties op Hoe vaak ga jij?

In mijn bio op Facebook staat: “Schrijver | Lezer | Theatergek”. Over dat laatste heb ik het niet vaak (genoeg) op mijn blog. Daarom op de vooravond van de Internationale theaterdag een blog over “mijn” theater.

Theatergek. Het liefst ga ik elke dag, hoewel ik het vermoeden heb dat ik er dan stress van krijg. Daarom zit ik ‘slechts’ eens in de paar weken in het rode pluche. Omdat ik zo gek ben op theater, besloot ik me in 2013 aan te sluiten als vrijwilliger bij de lokale theaterorganisatie WIJ Presenteert, een stichting die bijzondere voorstellingen boekt en tentoonstellingen en (straattheater)festivals organiseert. Zonder eigen theater, voor iedere productie zoekt WIJ een bijpassende locatie. En terwijl ik dit typ, realiseer ik me dat niet alleen In Woordenland tien jaar bestaat, maar dat ik ook nog eens tien jaar WIJ’er ben. 

Huiskamertheater

Een dag voor die Internationale theaterdag op 27 maart maak ik heel graag reclame voor WIJ Presenteert. Want behalve dat wij eens per drie weken een voorstelling op de planken hebben staan, organiseren we op 4 juni voor de tweede maal het huiskamertheaterfestival Kijk in de Wijk. Bij Kijk in de Wijk ga je met een kleine groep op tour langs drie optredens en leer je elkaar en de omgeving kennen bij de mensen thuis, op verrassende locaties. Cabaret, muziek, singer-songwriters en cultuur, je kunt van alles verwachten. 

In functie

Voor dit festival worden tien bijzondere acts geboekt, tien verrassende locaties gezocht en zijn er achttien verschillende kaartsoorten. Best complex om te organiseren, alleen het tijdschema zorgt al voor hoofdbrekens. Voor mij geldt dat ik ‘slechts’ de pr voor mijn rekening neem en de kaartverkoop coördineer. Dus behalve dat ik jullie meer vertel over mijn theaterliefde, ben ik nu ook gewoon in functie door een beetje extra reclame te maken. Zin in een zondagmiddag om nooit meer te vergeten en ben je bereid om daarvoor naar Roelofarendsveen af te reizen? Bestel dan hier tickets en block 4 juni 2023 in je agenda! En mochten we elkaar die middag tegenkomen, dan proosten we, op onvervalste liefde voor het theater.

In Woordenland, Kaartverkoop, PR, Reclame, tekstschrijver, Theater, Theaterliefde

***1/2 “Leest vlot en fijne schrijfstijl”

Geschreven door Alice op . Gepost in Reviews. Geen reacties op ***1/2 “Leest vlot en fijne schrijfstijl”

Het begint te wennen, elke maandag een review online, in de blogtour van De laatste in de rij. Nog een paar te gaan! Deze week is het de beurt aan Silvie van Silvieleest.

Silvie: “Er komen actuele en realistische onderwerpen aan bod. Ik denk dat de jongere lezer dit verhaal zeker wel kan waarderen! Ook ik heb er van genoten en ik ben benieuwd naar het volgende werk van deze auteur.” 

“Ik denk namelijk dat beide personages heel erg herkenbaar kunnen zijn voor de jeugdige lezer. 

Het gevecht met jezelf, onzekerheden, verliefdheid, maar ook de bepaalde druk in een vriendengroep.als een verhaal maar ook een stukje kennis en wijsheid dat je meegegeven wordt op jonge leeftijd over de keuzes die je maakt. “

Dankjewel, Silvie, tof dat je het boek voor me wilde recenseren én dat je ervan genoten hebt! Ik vind je foto bij het groene gras ook superleuk, het lijkt wel lente! Wie benieuwd is naar de hele recensie, verwijs ik naar haar Bookstagram; je kunt hem hier vinden. 

Volgende week is het de beurt aan Ilona van Bookstagram_Ilona. Ik wacht in spanning af!

De laatste in de rij, H4C, In Woordenland, Klaverlandcollege, Recensie, review

Niks voor mij!

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. Geen reacties op Niks voor mij!

Op de dag van de thuiswerker staat zoals je kunt verwachten de thuiswerker in het zonnetje. En dan hebben we het niet over diegene die een of meer dagen per week thuis de laptop openklapt, maar over mensen die door een aandoening niet anders kunnen dan thuis werken. 

Vooropgesteld: ik ben blij dat ik thuis kán werken, maar dat het voor mij niet noodzakelijk is. Want eerlijk? Thuis werken is helemaal niks. Voor mij dan. Ik heb het geprobeerd, want alles wat ik doe als tekstschrijver en auteur kan prima in mijn eentje thuis, aan de keukentafel als het moet. Maar ik werd er een schim van. Iemand die het liefst helemaal niet meer de deur uit ging. Dat past helemaal niet bij mij, want ik ben graag overal op en bij. Bovendien werd de wasmachine ineens heel belangrijk. Alsof hij mijn beste vriend was. Als hij piepte, sprong ik op van mijn stoel en waren mijn prioriteiten behoorlijk verschoven.

Reuring

Het was klip en klaar: ik had meer reuring nodig. Ik ging op zoek naar een oplossing, heel misschien kun je die oproep op sociale media nog herinneren? Het was in de tijd dat alle receptionisten overal de zak kregen en in menig kantoorpand een prachtige receptiedesk stond te verstoffen. Zonde, dacht ik. Laat mij maar aan zo’n receptiebalie zitten. Dan zeggen mensen me gedag als ze het pand binnen komen, kan ik best een gast de weg wijzen en een kop koffie geven, op weg naar een afspraak ergens in het pand. Lang verhaal kort: die oproep werd goed opgepikt en in heel korte tijd had ik een mooie werkplek gevonden. Inmiddels zijn we bijna zes jaar verder en ben ik met die werkplek verhuisd naar een nóg mooier gebouw. Superinspirerend en met nog meer reuring dan het vorige. 

Back to the future

Die nieuwe werkplek is in mijn oude middelbare school, terug bij af dus. In het midden van het gebouw was vroeger een binnentuin, in mijn tijd al overdekt en een patio waar o.a. muziekles gegeven werd. Daar staan nu bureaus voor flexwerkers en aan een van die bureaus mag ik elke dag lekker werken. Terwijl ik dit typ, zitten er achter mij mensen te vergaderen, zit er schuin achter mij iemand in een teamcall, zit er naast mij iemand te bellen, er lopen mensen voorbij en overal is geroezemoes. Fantastisch! Straks gaan we samen lunchen en bijpraten over wat iedereen gisterenavond gedaan heeft. Tussendoor zit ik mega-productief te werken. Benieuwd? Kom er eens kijken, er is nog een bureau vrij. Ik kan het je van harte aanraden. En thuis? Sinds kort heb ik daar ook een echte werkplek. Heerlijk voor dat ene uurtje dat het beter uitkomt om even thuis te werken. Om de volgende dag weer heel hard naar Tech Campus De School te rennen.

Foto: Tech Campus De School

auteur, Flexwerken, Flexwerkers, freelance, In Woordenland, ondernemer, Tekstbureau, Thuiswerken

***** “Dat doet de auteur gewoon weer!”

Geschreven door Alice op . Gepost in Reviews. Geen reacties op ***** “Dat doet de auteur gewoon weer!”

Geen review uit de blogtour, maar een spontane! Recensent Tazzy Jeninga plaatste gisterenavond haar review en ik ben er superblij mee. Vijf sterren!

Tazzy: “Een boek over jong en onzeker zijn. Becoming of age. Je zelf leren kennen. Jezelf mogen zijn. Het neemt je mee naar je eigen jeugd. Wat als die ene klasgenoot van jou, het ook zo moeilijk had?” 


“Ik herken er mensen in… En eigenlijk wel een stukje van mezelf. Bijzonder, dat ik 25 jaar verder ben, maar me toch helemaal thuis voel, in die schooltijd.  

Dat doet de auteur gewoon weer!“

De laatste in de rij, H4C, In Woordenland, Klaverlandcollege, Mening, Recensie, review

**** “Aanrader voor elke tiener”

Geschreven door Alice op . Gepost in Reviews. Geen reacties op **** “Aanrader voor elke tiener”

Het is weer maandag! Dat betekent weer een review in de blogtour van De laatste in de rij. Deze is van Nienke van Lezen en leven met Nienke.

Nienke: “Het is een heerlijke young adult die wat mij betreft een aanrader is voor elke tiener, schrijfster Alice schroomt niet om onderwerpen aan te snijden waarvan we allemaal weten dat ze er zijn maar niet genoeg besproken worden.” 


“Het leest niet alleen als een verhaal maar ook een stukje kennis en wijsheid dat je meegegeven wordt op jonge leeftijd over de keuzes die je maakt. 

EN heb je alvast een sneak peak te pakken of die beslissingen goed of slecht aflopen.”

Dankjewel, Nienke, fijn dat je genoten hebt! Wie benieuwd is naar de hele recensie, verwijs ik naar haar website lezenvooriedereen.nl; je kunt hem hier vinden. 

De laatste in de rij, H4C, Klaverlandcollege, Mening, Recensie, review

Ik ben alles

Geschreven door Alice op . Gepost in Blog. Geen reacties op Ik ben alles

Is de kop van dit blog een sterk staaltje arrogantie? Is het nu helemaal naar mijn bol geslagen? Maak je geen zorgen, het is slechts het thema van de Boekenweek, die vandaag van start gaat. “Iedereen die ook maar een beetje van lezen houdt, gaat in maart een dagje uit in de boekwinkel” staat te lezen op de website van de CPNB. Logisch, want je krijgt er een gratis boek bij; koop je voor € 15 aan boeken, dan krijg je het Boekenweekgeschenk van Lize Spit cadeau. 

Ga nou maar weer weg!

Logisch? Ik weet het niet hoor, ik houd niet een beetje maar een heleboel van lezen. Gerust snuffel ik graag een uurtje in een boekhandel. Maar een dagje uit in de boekhandel? Dat lijkt me best lang. Zou zo’n boekverkoper je dan niet zat worden? Als je niet weg te slaan bent? Tenzij je een enorme stapel boeken koopt natuurlijk, dan vindt die verkoper je vast fantastisch. Ik geef toe: ik ben er vaak best snel weer weg. Meestal doe ik het voorwerk op Hebban en weet ik precies waar ik voor kom. Maar eerlijk is eerlijk, meestal lees ik digitaal en koop ik alleen de boeken die ik cadeau doe in de boekhandel. 

Een dagje in mei

Aankomend mei opent bij de voor mij dichtstbijzijnde boekhandel ‘Koffie met Koek‘ wat eigenlijk gewoon een toffe koffiehoek in de boekenwinkel van boekhandelaar Koek is, “koffie bij een goed boek” dus. Ik hoop dat ze ook lekkere thee hebben, dan is een “dagje” naar de boekhandel toch ineens zo gek nog niet. Niet in maart, maar in mei. Houd mijn agenda voor de zekerheid alvast in de gaten 😉 

Boekenweek, Boekenweekgeschenk, Boekhandel, Boekverkoper, In Woordenland